Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr
Του Ρωμηού η ζωή έχει χρέος ετούτο το φύσημα: το πούπουλο μιας Πόλης ψηλά να κρατεί. Πείσου ψυχή, η Πόλη είναι πούπουλο ελαφρύ που σε θέλει από κάτου να φυσάγεις.
Φύσα ψυχή και θα έρθει η στιγμή. Πείσου ψυχή, η Πόλη όλο λέεις αργεί, μα κι εσύ το πρωί άλλα λέεις και κλαίεις, μα η θλίψις το βράδυ σε λέει αργεί, μα κι εσύ το πρωί, περιμένεις την Πόλη μια μέρα: ελεύθερη. Τι να σε πω; Έχεις πόνο κι εσύ, μα πείσου ψυχή, η Πόλη είναι εκεί ζωντανή, τη ζωή της στα υπόγεια ζει, μα κι εσύ μια ζωή, περιμένεις την Πόλη μια μέρα: ελεύθερη. Φυσάγω μού λες. Να φυσείς. Στην Παναγίαν ψηλά να το αιτείς και το πούπουλο της Πόλης ψηλά να κρατείς. Μην κλαίεις, θα δεις. Πείσου ψυχή, η Πόλη είναι ζωντανή, σε περιμένει μια μέρα κι αυτή, μα κι εσύ, περιμένεις την Πόλη μια μέρα: ελεύθερη. http://greecesaid.blogspot.gr