Τούτο τό νερό ήταν γνωστό γιά τή θεραπευτική του ιδιότητα τόσο μεταξύ των χριστιανών όσο καί μεταξύ των μουσουλμάνων. Μία μέρα, έπεφτε δυνατή βροχή, καί τό νερό, κόκκινο άπ’ τή λάσπη, έρεε σάν ποτάμι δίπλα στο μοναστήρι. Κάποιου Τούρκου αρρώστησε ή γυναίκα. Την πόνεσαν πολύ τα στήθη, κι εκείνη διπλωνόταν άπ’ τους πόνους. Πήρε ό Τούρκος την Τουρκάλα στο άλογο καί λίγο πριν βραδιάσει την έφερε στο μοναστήρι του Μίρκοβατς.
Όταν μπήκε στην αυλή τον συνάντησε ό υπηρέτης του μοναστηρίου καί τον ρώτησε τί θέλει. Ό Τούρκος ρώτησε γιά τίς καλόγριες, όμως ό υπηρέτης απότομα απάντησε, ότι είναι αργά κι ότι δεν μπορεί να δει τίς καλόγριες αυτή την ώρα. Ό Τούρκος τό είπε στήν Τουρκάλα στη γλώσσα τους κι εφόσον τή συμβουλεύτηκε, εξήγησε στον υπηρέτη γιά ποιό λόγο ήρθαν εκείνη την ώρα καί ρώτησε εάν θα μπορούσε να λάβει ένα δοχείο άπ’ εκείνο τό άγιο νερό γιά την άρρωστη γυναίκα.
Ό υπηρέτης εκνευρισμένα πήρε τό άδειο δοχείο άπ’ τόν Τούρκο, πήγε πίσω άπ’ τό κτίριο, καί μονολογούσε: Τούρκος, Τούρκος, γιά τόν Τούρκο κάθε νερό είναι καλό! Έβαλε λοιπόν στο δοχείο από εκείνο τό λασπωμένο κόκκινο νερό πού έρεε σάν ποτάμι στήν αυλή. Πήρε ό Τούρκος τό νερό, ευχαρίστησε καί πήγε τή γυναίκα στο σπίτι τους. Την επόμενη μέρα έφερε ένα βόδι γιά δώρο στο μοναστήρι. Ή γυναίκα του, λέει, έπινε εκείνο το άγιο νερό καί θεραπεύτηκε. Κι αυτός από ευγνωμοσύνη έφερε τό βόδι. Τότε ή ηγουμένη ρώτησε τόν υπηρέτη, πότε ό Τούρκος είχε έρθει καί πήρε νερό; Τότε ό υπηρέτης ντράπηκε καί τά εξομολογήθηκε όλα στη μητέρα ηγουμένη. Ή ηγουμένη κάλεσε τίς καλόγριες στην εκκλησία γιά ευχαριστίες προς τό Θεό, ό Όποιος κάνει θαύματα κατά την πίστη των ανθρώπων.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_13.html