άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη
«Το ανατριχιαστικό προσωνύμιο «Εωσφόρος» έδωσε ομάδα επιστημόνων στον πρωτοφανή καύσωνα που πλήττει την Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Προβληματίζουν τόσο οι υψηλές θερμοκρασίες, καθώς ο υδράργυρος σε πολλές περιοχές έχει κολλήσει στους 46 βαθμούς, όσο και η διάρκεια του ακραίου φαινομένου. Την ώρα που οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν και επίσημα ότι αποχωρούν από τη συμφωνία για το κλίμα, οι προειδοποιήσεις των ειδικών είναι δραματικές. Αν δεν αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή, ο αριθμός των θανάτων από ακραία καιρικά φαινόμενα θα αυξηθεί στην Ευρώπη κατά 50 φορές έως το τέλος του αιώνα». (Ειδήσεις ΕΡΤ).
Εκπλήσσει, πραγματικά, η προσωνυμία που προσέδωσαν οι επιστήμονες στον καύσωνα, που σαρώνει την Ευρώπη. «Εωσφόρος», λέει, τουτέστιν διάβολος. Λεκτικό παιχνίδι με το όνομα του υπαρκτού πνευματικού όντος, του πλέον μισητού εχθρού του ανθρώπου. Η ίδια η φύση χαρακτηρίζεται διάβολος, καταστροφέας του εαυτού της, όπως το αόρατο πρόσωπο, ο Σατανάς, χαρακτηρίζεται από την Εκκλησία ως ο μέγιστος εχθρός και καταστροφέας του ανθρώπου.
Είναι απορίας άξιον, πώς τόλμησε ο σημερινός δημοκρατικός, μορφωμένος και πολιτισμένος άνθρωπος της Δύσης, αυτός που πέταξε τελείως έξω από τη ζωή του όχι μόνο το Θεό, αλλά και όλον τον πνευματικό κόσμο, ακόμη και το διάβολο στην ανυπαρξία, να καταφύγει σε ένα τέτοιο όνομα! Ο άνθρωπος, που μεταλλάχτηκε, μετασχηματίστηκε και τοποθέτησε τον εαυτό του αντιπρόσωπο του διαβόλου πάνω στη γη, πώς και με ποια έννοια «βάφτισε» το φυσικό φαινόμενο με αυτόν τον ακραίο τρόπο, με το όνομα του αφεντικού του; Αυτός, που τη λέξη «ακραίος» τη χρησιμοποιεί, για να θέσει στο περιθώριο συνανθρώπους του, και να τους κλείσει το στόμα, όταν δεν συμφωνούν μαζί του και μιλάνε, αποκαλύπτοντας την Αλήθεια, αποκάλεσε τη φύση «Εωσφόρο»!
Άκουσον, άκουσον, η φύση δαιμονίστηκε! Ποιος το λέει; Ο δαιμονισμένος άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα. Εκτός και αν τέτοια ώρα υπάρχει διάθεση και για λογοπαίγνια. Η αλήθεια πάντως είναι πως, μέσα από τη φοβερή αυτή αντίφαση, μόνο ως αστείο θα ήταν δυνατόν να εκληφθεί. Διότι, κατά τη δική του γνώμη, τίποτε ακραίο δεν κάνει σήμερα τούτος ο αυτονομημένος και δαιμονοθηριώδης νανογίγαντας. Όλα τα κάνει δημοκρατικά και λογικά και πολιτικά ορθά. Όλα έχουν το μέτρο τους και τη λογική τους. Στις διαστάσεις του δικού του μυαλού και των δικών του επιθυμιών.
Μόνο σε ένα πράγμα δεν έχει μέτρο και είναι πέρα για πέρα ακραίος και αντιδημοκρατικός. Εκεί φτάνει στα άκρα: ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ. Θα μπορούσαμε να πούμε μάλλον πως δεν υφίσταται καν ως έννοια στην καθημερινότητά του. Την απέβαλε βιαίως και διαπαντός από το λεξικό της «ηθικής του». Άρα και εδώ, κατ` αυτόν, δεν αποκλίνει από τη λογική του και τις σταθερές του, από το «σωστό».
Αυτός ο άνθρωπος αποκαλεί τη φύση Εωσφόρο, δείχνοντας επιπλέον ασέβεια στο Δημιουργό της, αλλά και κλείνοντας τα μάτια μπροστά στη δική του απόλυτη ευθύνη για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η φύση και γενικά όλος ο πλανήτης. Δεν δέχεται, δεν αντέχει να παραδεχτεί πως η κλιματική αλλαγή είναι αποτέλεσμα και μόνο αυτής της ακρότητας. Το κυνήγι της αμαρτίας με επιστημονικό τρόπο, στον ακραίο του βαθμό, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό της ζωής επάνω στη γη.
Αλλά δεν μπορεί να φανταστεί τη συνέχεια; Μη μας πουν οι «ειδικοί» πως όλες αυτές οι «θεομηνίες», γράφε «θεομηνύματα» – θα παραμείνουν στάσιμες ή θα είναι περαστικές. Μην ξεχνάμε το παγόβουνο που ξεκόλλησε στην Ανταρκτική και έχει επιφάνεια όσο το νησί της Κύπρου. Όσο θα συνεχίζει η ανθρωπότητα να αποθρασύνεται και να αγνοεί τον Ουρανό, τόσο θα εντείνεται η ορμή των φαινομένων προς την πλήρη καταστροφή. Μη γένοιτο, αλλά, χωρίς βαρύ ταρακούνημα, η επιστροφή είναι αδύνατη.
Το μέτρο θεραπείας αυτής της προχωρημένης ασθένειας δεν είναι κανένα από τα προτεινόμενα τεχνολογικά και επιστημονικά. Δεν είναι τεχνικό το θέμα. Δεν είναι μηχανικής φύσεως. Είναι απλούστατο. Είναι καθαρά πνευματικό. Είναι το ανάθεμα στο διάβολο και η επιστροφή στην κατά Χριστό ζωή. Είναι η δοκιμασμένη από αιώνων και εγγυημένη για τη θεραπεία ρωμαίικη παράδοση. Η ζωή που έζησε η φύτρα μας με τη χαρακτηριστική δύναμη, που της προσδίδει το πνεύμα της ολιγάρκειας, της αυτάρκειας και με μια φράση: το ασκητικό της πνεύμα. Αυτό, που συνεχίζει σήμερα ο παραδοσιακός μοναχισμός, σύμφωνα με τον ευαγγελικό λόγο και σέβεται και τον άνθρωπο και τη φύση όλη.
Όσοι καλοπροαίρετοι, ξυπνήστε και αγκαλιάστε την Εκκλησία του Χριστού. Πείτε στον εαυτό σας και σ` όσους μπορείτε το : «ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν». Να φύγετε μια για πάντα από την αγκαλιά της πλάνης και του αδιεξόδου της άρνησης και να επιστρέψετε στο φυσικό σας χώρο, στην αγάπη του Χριστού και της Εκκλησίας του.
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 7-8-2017
Εικόνα από:christianitymalaysia
Κείμενα του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη ΕΔΩ
το «σπιτάκι της Μέλιας»