Ένας μοναχός της αρχαίας Ανατολής πεζοπορούσε στην έρημο. Στο δρόμο, τον πιάνει μιά συμμορία ληστών. Του ζητούν να τους δώσει το πουγγί του.
- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.
- Δεν έχω ούτε πεντάρα πάνω μου,τους απαντά.
Η ματιά του ήταν γλυκειά, όλο καλωσύνη. Τους έκανε εντύπωση, κι ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.
- Θάπρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε. Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις. Κάνε μας ένα κήρυγμα κι αν το πετύχεις, σ αφήνουμε να φύγεις.
Αλλοιώς......
Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατήρι. Σκέφθηκε λίγο κι ύστερα τους είπε:
- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού μας. Όπως Εκείνος, έτσι κι εσείς γεννηθήκατε σ ένα στάβλο ή κάπου αλλού χειροτερα.
Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.
Σαν Εκείνον, όταν μεγαλώσετε, γίνατε ο φόβος κι ο τρόμος των ασπλάχνων πλούσιων.
Σαν Εκείνον θα πεθάνετε, καρφωμένοι σ ένα ξύλο, μέσα στους χλευασμούς του όχλου.
Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Αδη. Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν αναστηθείτε όπως Αυτός. Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω. Μετανοιώστε, αδελφοί μου, τώρα που ειναι καιρός. Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι αυτή η διαφορά.
Τα λόγια του έπιασαν στις καρδιές τους. Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με το Χριστό. Κι άλλαξαν, από εκείνη τη στιγμή ζωή.
Καληνύχτα σας,φίλες και φίλοι μου, αγώνα να κάνουμε να μοιάσουμε το Χριστό.
Καλη δύναμη καλη επιτυχία.
π Βασίλειος Σάββας Εξουζίδης
https://nefthalim.blogspot.com/