Πηγαίναμε προσκύνημα από την Κεφαλλονιά στον Όσιο Δαυίδ στην Εύβοια και ο π. Γεράσιμος στο λεωφορείο, έξω από το Ξυλόκαστρο, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να λέει:
«Δύο πτυχία πήρε ο τότε Παναγιώτης Βαγενάς, ο μετέπειτα Μητροπολίτης Κερκύρας Πολύκαρπος, της Νομικής και της Θεολογίας, από ευκατάστατη οικογένεια ήταν, ο πατέρας του συμβολαιογράφος εδώ στο Ξυλόκαστρο. Οι γονείς περίμεναν μιαν ανάλογη πορεία για τον Παναγιώτη, αλλά αυτός τους δήλωσε ότι θα φορέσει ράσο.
‘Ο δρόμος του άγαμου κληρικού που επιλέγεις, γιε μου, να ξέρεις μόνο ότι δεν έχει επιστροφή’, είπε ο πατέρας ακούγοντας την απόφαση του παιδιού του. Και σίγουρα έλεγε αλήθεια. Και εκείνος ο δρόμος ήταν δρόμος θυσίας, αγάπης, αυταπάρνησης. Κάποιοι από σας θα θυμάστε, υπηρέτησε και ως θεολόγος παλιά στο Γυμνάσιο Κεραμειών και για δύο χρόνια τοποτηρητής Επίσκοπος Κεφαλληνίας.
Ήμουν δίπλα του την Κυριακή 25 Μαρτίου 1984 κατά τη διάρκεια της λιτανείας της Ευαγγελίστριας στα Φαρακλάτα, όταν υπέστη καρδιακό επεισόδιο καιέπεσε νεκρός, ενδεδυμένος την Αρχιερατική στολή.
Τα παπούτσια του ήταν τρύπια και κάποιοι πρότειναν:
"Γρήγορα να του τα αλλάξουμε… Δεσπότης με τρύπια παπούτσια…"
Κι εγώ φώναξα:
"Όχι, τα τρύπια παπούτσια είναι τα παράσημά του.
Να μην του τα αλλάξουμε. Αυτά είναι η δόξα του"» .
Πηγή
https://amfoterodexios.blogspot.com