Ας μην παραπονιώμαστε και ας μη εγκαλούμε τον Θεό για όλες τις δυσκολίες μας, που συναντούμε στην καθημερινότητά μας. Έχομε το βίωμα ότι ο Θεός μας ξεχνά, δεν μας ακούει, δεν απαντά στις προσευχές
μας, μας τα φέρνει όλα στραβά και ανάποδα. Δεν είναι όμως έτσι. Ο Θεός είναι ένας καλός τιμονιέρης, ο οποίος μας παρακολουθεί μυστικά και παράλληλα μας αφήνει να χειριζόμαστε το τιμόνι της ζωής μας μόνοι μας, διότι ποτέ δεν δέχεται να αναιρέσει την δική μας βούληση και να αντικαταστήσει τον δικό μας ρόλο.
Και όταν ιδεί το τιμόνι να στραβώνει, το αρπάζει εκείνος, για να πηδαλιουχήσει την δική μας ψυχή προς εαυτόν. Βεβαίως δεν έχομε δυνατότητες πνευματικές, έχομε όμως τις αμαρτίες μας, οι οποίες μας ταπεινώνουν ενώπιον του Θεού, και, όπως είμαστε σκυμμένοι, ταλαιπωρημένοι, έρχεται ο Κύριος από την πολλή του μακροθυμία…., εγγίζει τους οφθαλμούς του στους δικούς μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να τον δούμε, την πνοή του πάνω στην πνοή μας, το τίμιο σώμα του στο αχρείο σώμα μας. Όπως ο προφήτης Ελισαίος εξάπλωσε επάνω στο νεκρό σώμα και έθεσε μέλος επάνω σε μέλος, όμοια κάνει και σε μας ο Θεός.
Η πράξη του προφήτη ήταν συμβολική της αδιαλείπτως συνεχιζόμενης προς εμάς εγγίσεως και αφής του Θεού. Πονούμε. Και αυτό μας κάνει εντύπωση. Ο πόνος όμως είναι ο σταυρός είναι ο ίδιος ο Θεός.
Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
http://leimwnas.blogspot.com/