Ένα άλλο σημαντικό γεγονός στην ζωή του Γέροντος Θεοδοσίου ήταν η συμμετοχή του στην επίσημη αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η οποία παρέλαβε, μετά από σχετικές διαβουλεύσεις με το Βατικανό, το άφθορο λείψανο του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου
και το μετέφερε στην ομώνυμη Λαύρα του στην γη της Παλαιστίνης.Η αντιπροσωπεία κατέφθασε στην Βενετία το 1965 και μετέφερε μαζί της ορθόδοξα άμφια για να αντικαταστήσει τα λατινικά με τα οποία οι Λατίνοι είχαν ενδύσει τον όσιο Σάββα.
Στη θέα του σκηνώματος του οσίου με τα άμφια αυτά ο Γέροντας λυπήθηκε σφόδρα και προσευχόμενος εσωτερικά αναρωτήθηκε πως θα ανοίξουν τα χέρια του οσίου τα οποία ήταν σταυροειδώς τοποθετημένα επί του στήθους χωρίς να προξενήσουν καταστροφή στο τίμιο λείψανο.
Και ω του θαύματος αμέσως ο όσιος Σάββας ανοίγει τα χέρια του και από το συγκλονιστικό γεγονός
πέφτει λιπόθυμος ο Γέροντας. Κατόπιν ο Γέροντας Θεοδόσιος και ο Καθηγούμενος της Λαύρας του Αγίου Σάββα, Γέροντας Σεραφείμ, ενέδυσαν το σκήνος του οσίου με τα ορθόδοξα άμφια και οι Λατίνοι το τοποθέτησαν με τιμές σε μία γόνδολα για να περάσει για τελευταία φορά από τα κανάλια της Βενετίας.
Τότε τα περιστέρια της πλατείας του Αγίου Μάρκου σαν να ήταν καθοδηγούμενα σηκώθηκαν ευθύς και πέρασαν τιμητικά το ένα πίσω από το άλλο πάνω από την γόνδολα που μετέφερε το ηγιασμένο λείψανο του Αγίου Σάββα. Όσο ο Γέροντας ξανοίγονταν στο μέγα πέλαγος της ενθέου ταπεινώσεως. τόσο ο Κύριος τον ανεδείκνυε ενώπιον των ανθρώπων.
Πηγή
https://paraklisi.blogspot.com