Ως πνευματικός μου έδωσε ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είχα κάνει ένα λάθος,αλλά δεν με είχε θλίψει και τόσο η αμαρτία μου,το πήρα επιπόλαια.
Πήγα στον πατέρα Ιουστίνο για να εξομολογηθώ:
«Πάτερ,έκανε το τάδε πράγμα»
Κοίταζα τα μάτια του για να δω την αντίδρασή του:Θα με μαλώσει,θα μου φωνάξει,τι θα κάνει;
Δεν είπε τίποτα Άφησε το κεφάλι του κάτω ως συνήθως.Τον κοίταξα προσεκτικά και τότε τα έχασα από την αντίδραση του γέροντα.
Έκλαιγε.Πραγματικά έκλαιγε.
Από τα μάτια του έτρεχαν άφθονα δάκρυα.
Την στιγμή εκείνη κατάλαβα την βαρύτητα του αμαρτήματός μου,και τότε άνθισε μέσα μου, για πρώτη φορά,η αυθεντική μετάνοια.Αυτή ήταν η δύναμή του.Σε έκανε να αισθάνεσαι συντριβή για τα αμαρτήματά σου χωρίς να σου πει κάτι
Ιερομόναχος Ιουστίνος Πέτρε-Ι.Μ.Αγ.Κασσιανού Δοβρουτζά Ρουμανίας
Πηγή
http://yiorgosthalassis.blogspot.com