Ο μητροπολίτης επισκέπτεται Μοναστήρι της περιφερείας του. Ο Ηγούμενος, ως είθισται, προετοιμάζει με το καλογοροπαίδι-υποτακτικό του που έχει ως βοηθό, οψάριον περιποιημένο και μοναδικό για να τιμήσει τον υψηλό επισκέπτη. Ο Μητροπολίτης μετά την περιδιάβαση στους χώρους της Μονής κατευθύνεται προς το αρχονταρίκι (μοναστηριακός χώρος υποδοχής των φιλοξενουμένων). Εκεί έκπληκτος βλέπει το οψάριον και τα συναφή που είχαν προετοιμαστεί προς τιμήν του. Ο Ηγούμενος τον παρακαλεί να ευλογήσει και να ξεκινήσει το γεύμα. Ο Μητροπολίτης όμως (ευνοήτως !!!), λέει στον ηγούμενο: "αυτό είναι μοναδικόν οψάριον και δέον είναι να το απολαύσει κάποιος εις όλον και εφόσον το αξίζει. Προτείνω Άγιε Ηγούμενε να αναπαυθούμε το μεσημέρι και κατόπιν αφού σηκωθούμε και μετά την προσευχή, να παραθέσουμε το όνειρο που είδε ο καθένας μας και όποιος έχει δει το πλέον πνευματικό, αυτός και να αξιωθεί της απόλαυσης του ψαριού. Ο Ηγούμενος, μη μπορώντας να αντείπει άλλωστε, συναίνεσε και είπε και στον υποτακτικό του να πράξει το ίδιο.
Το απόγευμα αφού σηκώθηκαν και μετά την προσευχή ξαναβρέθηκαν στο Αρχονταρίκι. Εκεί ο μητροπολίτης άρχισε να εξιστορεί το όνειρο που είδε: "Που λες Άγιε Ηγούμενε είδα ένα όνειρο που με τάραξε και με έκανε να συγκλονιστώ. Καθώς κοιμόμουν ήρθαν άγγελοι και με πήραν μέσα σε νεφέλη και με τράβαγαν προς τα άνω. Και ανέβαινα, κι ανέβαινα και πάλι ανέβαινα και ξανά μανά ανέβαινα και πέρναγα μέσα από σύννεφα και πάλι ανέβαινα, ώσπου... ξαφνικά ένα μεγάλο πέρασμα και με έβαλαν στον Παράδεισο. Συγκλονίστηκα Άγιε Ηγούμενε να αξιωθώ τέτοιας χάριτος." Ο Ηγούμενος εντυπωσιασμένος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη που μοιράστηκε την εμπειρία του και ξεκίνησε να λέει το δικό του όνειρο: "Σεβασμιώτατε βέβαια το όνειρό σας είναι μοναδικό, καθώς κι εγώ είδα να με πέρνουν άγγελοι και να με ανεβάζουν προς τα πάνω. Κι εκεί που ανέβαινα, κι ανέβαινα και πάλι ανέβαινα, ξαφνικά βλέπω εσάς να προπορεύστε και να μπαίνετε στον Παράδεισο. Τότε από ευγένεια και ευθιξία είπα στους Αγγέλους και σταματήσαμε και δεν εισήλθα εις τα Άγια των Αγίων." Ο Μητροπολίτης εντυπωσιάστηκε. "Μπράβο Άγιε Ηγούμενε. Πολύ με συγκίνησες με το όνειρό σου". Κατόπιν γυρίζουν και οι δυό καταφρονητικά προς το μέρος του νέου καλογέρου και υποτακτικού του Ηγουμένου και τον ρώτησαν τί όνειρο είδε κι αυτός για να ολοκληρωθεί η διαδικασία πριν την κατάλυση. Ο υποτακτικός είπε: "Σεβασμιώτατε και Άγιε Ηγούμενε και Πατέρα μου, εγώ ο ουτιδανός και αμαρτωλός είδα εσάς τους δύο να σας πέρνουν οι άγγελοι και να σας ανεβάζουν ψηλά. Και εκεί που σας έβλεπα κι ανεβαίνατε, κι ανεβαίνατε και πάλι ανεβαίνατε και ξανά μανά ανεβαίνατε είδα ότι φτάσατε στον Παράδεισο. Τότε ευχαρίστησα το Θεό που είδα τέτοιο θαυμαστό πράγμα και έκατσα κι έφαγα το ευλογημένο οψάριον, ικανοποιημένος ότι εσείς πλέον δεν είχατε καμία ανάγκη εκεί στον Παράδεισο."
Υ.Γ. Το ανέκδοτο αυτό είχε διηγηθεί ο πατέρας μου κάποτε, ανήμερα εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ενώπιον Εκκλησιαστικής ομήγυρης, πρός γνώσιν και συμμόρφωση δια τας ματαίας διεκδικήσεις της ζωής σε σχέση με τα πραγματικά διακυβεύματα και τις πολλαπλές παρανοήσεις που εγκύπτουν συναφώς! Έκτοτε του άρεσε να το διηγείται συχνά σε σχετικές ευκαιρίες. Χρόνια Πολλά σε όλους!
https://apantaortodoxias.blogspot.com/