Οποιαδήποτε προσευχή –έλεγε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Ρουμάνος– είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά εμείς οι αδύνατοι έχουμε μόνο την δια στόματος προσευχή. Προς το παρόν, αδελφέ μου, επειδή, το πηγάδι είναι βαθύ, το σχοινί κοντό και μικρός ο κουβάς, να εφαρμόζεις τον εξής κανόνα: Κάθε πρωί να διαβάζεις τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου,
ενώ το βράδυ την Παράκλησή της. Το Σύμβολο της Πίστεως να το λες έστω μια φορά ημερησίως και τον 50ό Ψαλμό δυο και τρεις φορές... Επιπλέον εθελοντικά μπορείς να λες, χωρίς να μετράς, το «Πάτερ ημών» την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό» και να κάνεις όσες μετάνοιες μπορείς.Καθένας να κάνει ό,τι μπορεί· και η μέλισσα δεν μπορεί να πάρει όλο το νέκταρ από τα λουλούδια. Καλό είναι να κάμνεις έστω και λίγα απ’ όσα σου είπα. Εγώ γνωρίζω τις δυνάμεις μου και έχω κανονίσει ως εξής τα πνευματικά μου καθήκοντα: Όταν σηκώνομαι το πρωί, κάνω κάτι από τον κανόνα μου και όλη την ημέρα αισθάνομαι ότι είμαι αλλιώτικος άνθρωπος.Αν το πρωί, μετά τον ύπνο, δεν κάνεις προσευχή και περιστρέφεσαι μέσα και γύρω από το κελλί, όπως έκανα κι εγώ πολλές φορές, και τρέχεις να κάνεις κι αυτή και την άλλη εργασία, να ξέρης ότι δεν θα πάει καλά η μέρα σου. Λοιπόν, πρέπει να κάνεις έστω τον μισό από τον κανόνα της προσευχής σου κάθε πρωί, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο οποίος πρόσφερε θυσία καθημερινά στον Θεό για τα παιδιά του, διότι έτσι πίστευε ότι θα αμάρταναν με τον λογισμό τους λιγότερο ενώπιον του Θεού.Επίσης, κάθε πρωί να κάνεις και μερικές μετάνοιες –το λιγότερο δώδεκα– επικαλούμενος την βοήθεια της Κυρίας Θεοτόκου. Σε κάθε μετάνοια να λες: «Κυρία Θεοτόκε, μη με εγκαταλείπεις, μη με εγκαταλείπεις, Μητερούλα του Κυρίου μου». Μη ξεχνάς, αδελφέ μου, την Κυρία μας Θεοτόκο· μη ξεχνάς ότι έχει πολλή παρρησία ενώπιον του Υιού της.
Ποτέ μην αφήνεις την προσευχή. Κάνε έστω και μια μετάνοια, διάβασε ένα ψαλμό, λέγε μερικές φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ…». Όπως το λερωμένο πουκάμισο δεν καθαρίζεται μόνο με νερό, αλλά χρειάζεται σαπούνι κι άλλα απορρυπαντικά για να καθαρίσει καλύτερα.
Αν, για παράδειγμα, λες την ευχή του Ιησού εκατό φορές, μακάρι έστω και δέκα φορές να την παρακολουθεί ο νους σου. Όταν συζητάς με κάποιον, δεν στέκεσαι έχοντας τις πλάτες σου μπροστά του… Πώς λοιπόν θα σταθείς να συνομιλήσεις με τον Κύριο και Θεό μας; Έτσι συμβούλευε και μένα ο πατέρας Δανιήλ: «Πάτερ Παΐσιε, μην αφήνεις τον νου σου να περιστρέφεται έξω από το κελλί σου».
Οι λογισμοί έρχονται και ξαναέρχονται, αλλά εσύ μη συζητάς μαζί τους, μη τους δίνεις σημασία. Προσπάθησε να είναι σταθερά ο νους σου απασχολημένος με την προσευχή· όλες τις ώρες κοπίαζε να λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ..». Αν συνηθίσεις να λες πάντοτε την ευχή του Ιησού, τους Χαιρετισμούς και την Παράκληση της Θεοτόκου και να κάνεις έστω και 24 μετάνοιες κάθε ημέρα, είναι αρκετά για να σε βοηθήσουν στη σωτηρία σου.
Τη νύχτα εδώ στη σκήτη Σύχλα (και στη Μονή Συχαστρία) γίνεται αγρυπνία. (Σύμφωνα με το σλαβικό εκκλησιαστικό τυπικό οι Ακολουθίες Εσπερινού και Όρθρου γίνονται μαζί περί το μεσονύκτιο, ενώ οι Ώρες και η θεία Λειτουργία το πρωί.) Προσπάθησε να σηκώνεσαι. Κάνε έστω τρεις φορές το σημείο του Σταυρού, λέγε το «Βασιλεύ ουράνιε», το «Πάτερ ημών» και όποια άλλη προσευχή γνωρίζεις. Επίσης κάνε 24 μετάνοιες και μετά πήγαινε στην αγρυπνία.
Αν δεν έχεις δάκρυα στην προσευχή σου –τα οποία προέρχονται από τη βαθιά ταπείνωση–, τουλάχιστο να αισθάνεσαι την αθλιότητά σου και ότι δεν είσαι άξιος γι’ αυτό το δώρο. Ομοίως δεν είναι απαραίτητο να κλαις με αναφιλητά. Διότι «θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».
Ακόμη και ο διάβολος μερικές φορές σε βοηθάει να κλάψεις για να σε ρίξει στην υπερηφάνεια και ν’ απολέσεις την ψυχή σου. Κάποτε ήρθε εδώ μια γυναίκα και μου είπε: «Εγώ, πάτερ, κάνω κάθε μέρα εκατό μετάνοιες», αλλά τις έκανε χωρίς ευλογία. Τότε εγώ της είπα: «Από σήμερα να κάνεις μόνο 24 κάθε μέρα. Έχεις ευλογία μόνο για τόσες μετάνοιες».
Μετά από ένα μήνα ήρθε πάλι κλαίγοντας και μου είπε: «Πάτερ, δεν μπορώ να κάνω ούτε 24 μετάνοιες την ημέρα· εγώ που έκανα 100 την ημέρα και μου ήταν πολύ εύκολο, τώρα δεν μπορώ να κάνω ούτε 24». Βλέπεις, αδελφέ μου, τον πόλεμο του διαβόλου! Δεν μπορεί να κάνει 24 μετάνοιες, διότι τις κάνει με ευλογία και ο διάβολος ό,τι γίνεται με ευλογία, το καταπολεμεί. Όταν έκανε τις εκατό, μέσα της μεγάλωνε και η υπερηφάνεια, διότι τις έκανε χωρίς ευλογία.
Έτσι λοιπόν, καθετί που κάνεις, να το κάνεις με ευλογία του Πνευματικού σου. Αυτός πρέπει να γνωρίζει τον κανόνα της προσευχής σου, ενώ εσύ να κάνεις ό,τι εκείνος ευλογεί. Είναι καλό πράγμα να ζητάς συμβουλές και ευλογίες για να επαυξήσεις τους πνευματικούς σου αγώνες… Όταν κάνεις το καθετί με ευλογία, δεν θα έχει την τόλμη ο διάβολος να ανακατεύεται στους ασκητικούς σου κόπους.
Από το βιβλίο: π. Κων. Κόμαν, Αρχιμ. π. Ιωαννικίου Μπάλαν, Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου, Πνευματικός του Γέροντος Κλεόπα Ηλίε (1897-1990). Μετάφραση-επιμέλεια υπό αδελφών Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Άγιον Όρος 1990.
Πηγή
https://paraklisi.blogspot.com/2019/07/blog-post_300.html
https://hristospanagia3.blogspot.com/