Η Αννα Τσεκούρα είχε αφιερώσει τη ζωή της και πρόσφερε την περιουσία της για να φροντίσει τα παιδιά. Ηταν η «ψυχή» του Ιδρύματος «Αγία Ταβιθά» στη Λιβαδειά, εργάστηκε ως μοδίστρα και για 50 χρόνια στήριξε ανήμπορα κορίτσια.Ηταν τόσο σεμνή και απλός άνθρωπος η γερόντισσα Αννα! Δεν ήθελε να προβάλλει το έργο της και να μιλά για τον εαυτό της. Αφηνε τις πράξεις να μιλούν από μόνες τους». Tα λόγια αυτά της Θεμιστοκλείας Παπαγεωργίου, διευθύντριας του Ορφανοτροφείου «Η Αγία Ταβιθά», έτσι όπως αντήχησαν από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, σχημάτισαν έστω και στιγμιαία το φωτεινό περίγραμμα μιας σπουδαίας προσωπικότητας.
Η γερόντισσα Αννα Τσεκούρα, η «Μανούλα», όπως όλοι, μεγάλοι και μικροί, με τρυφερότητα, αγάπη και ευγνωμοσύνη την αποκαλούσαν, υπήρξε από τα πρώτα βήματα της Ορφανικής Στέγης «Αγία Ταβιθά» στη Λιβαδειά η «ψυχή» και το στήριγμα του ιδρύματος αυτού, το οποίο συγχρόνως ανέπτυξε και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες, όπως ομάδες κατηχητικών, κατασκηνώσεις κ.ά.
Από το 1963, όταν άρχισε η λειτουργία αυτού του ιδρύματος και με τη βοήθεια του τότε αρχιμανδρίτη Θηβών και Λεβαδείας Κωνσταντίνου Σακελλαρόπουλου, η «Μανούλα» αφιέρωσε τη ζωή της και πρόσφερε την περιουσία της για την αγάπη του Θεού και των παιδιών. «Ηταν μια γυναίκα της προσευχής, της νηστείας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στον Θεό και τον συνάνθρωπο. Δεν υπολόγιζε κούραση.
Εργαζόταν νύχτα και ημέρα. Και δεν ήταν μόνο τα παιδιά που φρόντιζε. Ανησυχούσε για όλη την κοινωνία και ήταν πρόθυμη να βοηθήσει τους πάντες. Είχε ιδρύσει, επίσης, κύκλους νέων μητέρων, ενώ δραστηριοποιούνταν και στη διοργάνωση συνεδρίων αλλά και άλλων εκδηλώσεων» επισημαίνει η κ. Παπαγεωργίου αναφερόμενη στη γερόντισσα Αννα.
ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΓεννήθηκε στη Λιβαδειά και από τους γονείς της Γεώργιο και Ασημίνα η μακαριστή γερόντισσα έλαβε τις αρχές που αποτέλεσαν τις βάσεις και τα θεμέλια της μετέπειτα πνευματικής πορείας της. Συνδέθηκε από μικρή ηλικία με τον μακαριστό Αγιορείτη γέροντα Γρηγέντιο, ο οποίος με το φωτεινό παράδειγμά του γέννησε σε πολλές ψυχές στην επαρχία -όπως και στη μακαριστή γερόντισσα- τον πόθο για τη ζωή της ολοκληρωτικής προς τον Θεό αφιερώσεως.
Ηταν αρχές της δεκαετίας του ’60, στα δύσκολα εκείνα χρόνια, όταν η 27χρονη τότε Αννα Τσεκούρα συνέλαβε ένα τολμηρό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής σχέδιο: την ίδρυση ενός Σπιτιού Αγάπης για κορίτσια που είχαν ανάγκη προστασίας.
Η νεαρή τότε Αννα δεν μπορούσε εύκολα να αποφασίσει. Ο πνευματικός της, μακαριστός Κωνσταντίνος, δεν σταματούσε να την παροτρύνει να αποδεχθεί αυτή την τόσο σημαντική ευθύνη. Αφού προσευχήθηκε αρκετά, ένιωσε μέσα της ότι ήταν πλέον έτοιμη να αναλάβει τη φροντίδα, τη διαπαιδαγώγηση και την καθοδήγηση των κοριτσιών που ο Θεός θα πρόσφερε στα δικά της, ικανά χέρια.
Με τη συμπαράσταση της κυρίας Νίκας -την οποία τα παιδιά αποκαλούσαν «γιαγιά»- αλλά και της αδελφότητας που σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε κοντά της, η γερόντισσα πρόσφερε φροντίδα σε πολλές ψυχές. Εκατοντάδες κορίτσια μεγάλωσαν με την αγάπη και τις συμβουλές της.
ΕΚΑΡΗ ΜΟΝΑΧΗ
Οσοι έζησαν μαζί της όλα εκείνα τα χρόνια είχαν διακρίνει -και σωστά- ότι μέσα της σιγόκαιε ο πόθος της μοναχικής τελειώσεώς της. Ηταν μια ασίγαστη επιθυμία, που από τα νεανικά χρόνια έκαιγε στην καρδιά της.
Τα χρόνια πια βάρυναν στους ώμους της και η υγεία της άρχισε να κλονίζεται. Το πλήρωμα του χρόνου είχε έρθει πλέον: η ίδια πήρε την απόφαση να λάβει τη μοναχική κουρά. Τη συγκινησιακή φόρτιση εκείνης της ημέρας αποδίδει ανάγλυφα το παρακάτω κείμενο από το περιοδικό «Αγία Ταβιθά», το οποίο εκδίδει σε σταθερή βάση το εν λόγω ίδρυμα. Φτάνουμε, λοιπόν, στις 9 Σεπτεμβρίου 2014 και μέσα σε μια κατανυκτική και συγκινητική ατμόσφαιρα κατά την τέλεση του εσπερινού, «η πνευματική μας μητέρα Αννα εκάρη μεγαλόσχημη Αννα μοναχή από τον πνευματικό μας πατέρα Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ […]. Δακρύσαμε όλοι από συγκίνηση, καθώς νιώθαμε την ευλογία που σκορπίστηκε στην οικογένειά μας και στις οικογένειες των παιδιών μας. Η γερόντισσα Αννα θα συνεχίσει το πνευματικό της έργο με περισσότερη προσευχή για όλους, με πόνο και αγάπη για τα παιδιά του Θεού». Τα τελευταία σκαλοπάτια της σωματικής ασθένειας και του πόνου τα υπέμεινε με μεγάλη καρτερία. Τη μεθεόρτια ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Nεκρώσιμος ακολουθία
Στις 24 Νοεμβρίου 2016 τελέστηκε η νεκρώσιμος ακολουθία στον μητροπολιτικό ναό της Λιβαδειάς.Ο π. Νεκτάριος Τσεκούρας, Ηγούμενος της Μονής Οσίου Σεραφείμ και ανιψιός της γερόντισσας, την αποχαιρέτησε μεταξύ άλλων και με τα παρακάτω λόγια: «Ολοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε να τη συνοδεύσουμε σε αυτή την έξοδό της ευχόμεθα ο Θεός να την αναπαύσει στη Βασιλεία του. Η δε Παναγία Μητέρα του να τη συνεισάγει στα επουράνια Αγια των Αγίων, όπου οι χοροί των αγγέλων και δικαίων που ηγάπησε και μιμήθηκε».
ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΕΓΓΟΝΙΑ, 40 ΔΙΣΕΓΓΟΝΑ, 35 ΠΑΝΤΡΕΙΕΣ
Για 50 ολόκληρα χρόνια έκλεινε πληγές, χάριζε οικογενειακή θαλπωρή, συμβούλευε, χαιρόταν με τις επιτυχίες κάθε παιδιού, συμμετείχε στα προβλήματα που καθένα από αυτά αντιμετώπιζε. Με τη βελόνα αρχικά -αφού εργαζόταν ως μοδίστρα- κάλυπτε τις ανάγκες των παιδιών της. Ξενύχτησε στις αρρώστιες τους, τα συνόδεψε στο νοσοκομείο, όταν η υγεία τους κλονιζόταν. Εκλαψε ακόμη και τον θάνατο ενός 15χρονου κοριτσιού, όταν αυτό προσβλήθηκε από καρκίνο. Πώς θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια των 50 χρόνων διακονίας της αποκατέστησε 35 κορίτσια; Τα κορίτσια αυτά αποτέλεσαν άξιες συζύγους, μητέρες, νοικοκυρές και εργαζόμενες, επιστήμονες και πιστά μέλη της Εκκλησίας. Περισσότερα από 100 τα εγγόνια της και 40 τα δισέγγονά της, αφού οι πιο πολλές θυγατέρες της έγιναν κατόπιν πολύτεκνες μητέρες.
Πηγή: Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/