Πάτερ, τα μνημόσυναωφελούν μόνο τους νεκρούς, ή ωφελούν και τουςζωντανούς;
Άκουσε κόρη μου, την εποχή του κομμουνισμούστη Ρωσία η εκκλησία του Θεού ήταν υπό διωγμό,κανένας δε μπορούσε από φόβο να πάει στηνεκκλησία να βαπτισθεί ή να παντρευτείχριστιανικά.
Σε ένα ανθρακωρυχείο της Ρωσίας δούλευανεβδομήντα εργάτες και έβγαζαν κάρβουνο. Έναςαπό τους εργάτες ήταν κρυπτοχριστιανός και μαζίμε τη γυναίκα του, που ήταν ευσεβής Χριστιανή, πήγαιναν σε μια εκκλησία, που ήταν σε ένακρυφόν υπόγειον και εκεί εκκλησιάζονταν.
Μια μέρα έγινε έκρηξις και τινάχθηκεν το στόμιον του ανθρακωρυχείου και έκλεισε μέσατους εβδομήντα εργάτες.
Οι εμπειρογνώμονες είπαν ότι όλοι σκοτώθηκαν και δεν υπάρχει πιθανότης να επέζησεκανείς, διότι κόπηκαν οι σωλήνες που τους τροφοδοτούσαν με αέρα.
Μόλις το έμαθε η γυναίκα του χριστιανού ανθρακωρύχου, άρχισε, από την ημέρα πουπέθανε ο άνδρας της, να πηγαίνει στον ιερέα που λειτουργούσε στην κρυφή εκκλησία τρίαπρόσφορα, ένα μπουκάλι κρασί, θυμίαμα και καρβουνάκια και τρία κεριά για να κάνειμνημόσυνο ο ιερέας για τον άνδρα της.
Την δέκατη Πέμπτη ημέρα την ανταμώνει κάποιος άνδρας στο δρόμο και της λέει: «Μην παςτα πρόσφορα στον ιερέα, διότι δεν είναι σήμερα στην εκκλησία».
Και η γυναίκα γύρισε πίσω εκείνη την ημέρα. Συνέχισε όμως να πηγαίνει τα απαραίτηταπρόσφορα όλες τις άλλες μέρες μέχρι την τεσσαρακοστή ημέρα.
Σε πολλά μέρη της Ρωσίας έχουν συνήθεια κάθε μέρα να τελούν μνημόσυνο μέχρι τιςσαράντα μέρες.
Άρχισαν να διαμαρτύρονται όλες οι γυναίκες στις αρμόδιες υπηρεσίες και ζητούσαν ναβγάλουν τους άνδρες τους από το ανθρακωρυχείον για να τους δούνε και να τους θάψουνσε νεκροταφείον.
Άρχισαν οι εκσκαφές και είχαν βγάλει εξήντα εννιά νεκρούς. Έμενε ακόμη ο άνδρας πουπίστευε στο Χριστό.
Όταν έφτασαν στο μέρος που ήταν αυτός ακούνε τα σωστικά συνεργεία « Αδέλφιαπροσέξτε, διότι πάνω από μένα είναι μια ετοιμόρροπη πέτρα». Απόρησαν και είπαν: «Πωςείναι δυνατόν να ζει κανείς σε τέτοιο βάθος χωρίς αέρα και νερό σαράντα μέρες;»
Όταν η γυναίκα πήγαινε τα πρόσφορα στην εκκλησία, έβλεπε ο ιερέας ότι κάθε μέρα έλειπεένα πρόσφορο, μισό κρασί, λάδι θυμίαμα, καρβουνάκια και τα κεριά. Και είπε ο ιερέας,απόψε θα φυλάξω να δω ποιος κλέβει τα πρόσφορα της γυναίκας αυτής.
Κάποια στιγμή βλέπει μέσα στο ιερό να ανάβει μια φλόγα τρία μέτρα ύψος και μέσα στηφλόγα να σχηματίζεται ένας πανέμορφος λευκοφορεμένος άγγελος και να παίρνει τοπρόσφορο, το κρασί, το λάδι, τα καρβουνάκια, το θυμίαμα και τα κεριά και πάει να φύγει!Και τότε εμφανίζεται ο ιερέας και λέει:
«Πρώτη φορά βλέπω και αγγέλους να κλέβουν».
Ο άγγελος απάντησε: «Δεν τα κλέβω, αλλά θα μάθεις αργότερα που τα πηγαίνω».
Μόλις πήραν την πέτρα οι εργάτες, τα έχασαν, διότι είδαν τριάντα εννιά πρόσφοραμισοφαγωμένα, λάδια, κεριά, μισοκαμένο θυμίαμα και μπουκάλια με κρασί.
Και του είπαν:
«Τι είναι όλα αυτά, ποιος τα έφερε εδώ;»
Και λέει ο χριστιανός: «Όταν έγινε η έκρηξις την πρώτη μέρα κόντεψα να πεθάνω.
Τη δεύτερη μέρα όμως ερχόταν ένας λευκοφορεμένος άνθρωπος, που κρατούσε στο έναχέρι σταυρό και στο άλλο μια τσάντα με πρόσφορο, κρασί, κερί, θυμίαμα και λάδι και μουπρότεινε να φάω ψωμί και κρασί και όταν το ευλογούσε ήταν τόσο νόστιμο, που δεν είχαφάει πιο νόστιμο ψωμί.
Μετά άναβε το κερί και είχα φως και όταν άναβε το καρβουνάκι και το θυμίαμα πλημμύριζεόλο το μέρος με καθαρό αέρα και ανέπνεα.
Αυτό γινόταν κάθε μέρα και νύχτα μέχρι που με βρήκατε εσείς, κρατούσα το ωρολόγι μουκαι κατάλαβα ότι πέρασαν σαράντα μέρες.
Μια μέρα όμως κόντεψα να πεθάνω, διότι δεν είχε έρθει ο αόρατος αυτός άνθρωπος καιόταν ήρθε την άλλη μέρα τον ρώτησα , γιατί δε μου έφερες χθες πρόσφορο; Κόντεψα ναπεθάνω.
Και αυτός μου απάντησε:
Στο δρόμο παρουσιάστηκε ο διάβολος με μορφή ανθρώπου, σταμάτησε τη γυναίκα σου καιτης είπεν, ότι ο παπάς δεν είναι στην εκκλησία και εκείνη τον πίστεψε και γύρισεν πίσω καιεγώ δεν είχα τι να σου φέρω, διότι δεν πήγε τα απαραίτητα για το μνημόσυνό σου.
Και συνέχισε να μου λέει: Είμαι άγγελος Κυρίου Θεού Παντοκράτορος και απεστάλην να σεκρατήσω στη ζωή, γιατί έχεις ευσεβή σύζυγο και για να μάθουν οι κομμουνιστές, πουέδιωξαν τον Θεό απ’ την πατρίδα σου ότι ο Θεός είναι η Ζωή και η Ανάστασις και οπιστεύων εις Αυτόν ου μη αποθάνει εις τον αιώνα τον άπαντα».
Αυτό το γεγονός το έγραψαν οι ευρωπαϊκές εφημερίδες και το διάβασα όταν ήμουν στηνΕυρώπη.
Οι ρωσικές αθεϊστικές εφημερίδες το αποσιώπησαν σαν να μη έγινε τίποτα.
Αλλά από στόμα σε στόμα διαδόθηκε σε πολλούς και άρχισαν να πηγαίνουν ξανά οιθαρραλέοι στις εκκλησίες, διότι κατάλαβαν ότι καλύτερα να είσαι με τον Θεό παρά με ατελείςκαι επιζήμιες θεωρίες.
Εδώ, αγαπητοί μου Χριστιανοί βλέπουμε ότι τα μνημόσυνα δεν ωφελούν μόνο τις ψυχές,που βρίσκονται στον ουρανό, αλλά ωφελούν και τους ζώντας.
Διότι, όποιος κάνει μνημόσυνα στους αποδημήσαντες συγγενείς των, πιστοποιεί ότιπιστεύει στον Θεόν και στην ύπαρξιν της ψυχής και θα έρθει η μέρα που θα βρει μεγάλοέλεος από τον Θεό.
Για αυτό πάντα να κάνετε μνημόσυνα, δεν χρειάζεται να είναι πολυτελή, φτάνει ένα πιάτοσιτάρι. Και στο πολυτελές και στο απλό οι ευχές θα διαβασθούν.
Αν διαβάσετε τα πατερικά συγγράμματα, θα δείτε ότι σε πολλούς πατέρες έδειξεν ο Θεός δι’οράματος ότι τα μνημόσυνα ωφελούν τις ψυχές που βρίσκονται στον ουρανό.
Εάν μια ψυχή βρίσκεται στην κόλαση, σταματούν τα βασανιστήρια όση ώρα διαρκεί τομνημόσυνο και καλυτερεύει η κατάστασή της. Εάν μια ψυχή βρίσκεται στον παράδεισον,τότε ο Θεός μετατρέπει τις ευχές του ιερέως και των Χριστιανών σε δώρα.
Και στεφανώνει την ψυχή με χαρά και ευφροσύνη και αυτός που κάνει το μνημόσυνο, τοόνομά του γράφεται στο βιβλίον της ζωής για να ανταμειφθεί την ημέρα της κρίσεως και τηςανταποδόσεως.
πηγηhttps://ieramonopatia.gr/psyxofeli/o-aggelos-eipe-den-ta-klevo-tha-matheis-argotera-poy-ta-pigaino/?fbclid=IwAR3A8n3AJhDynBzKN5vXISR-7xVgbLQtxcYSncpc_5x9LRTvIPDKsxtjMZU