*Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης – Μαρτυρίες (ΤΟΜΟΣ Α’)
Τον Άγιο Πορφύριο τον συνάντησα για πρώτη φορά στα Καλλίσια Πεντέλης, όπου ασκήτευε, και συγκεκριμένα μία Κυριακή,
καθώς λειτουργούσε στο Μονύδριο του Αγίου Νικολάου μαζί με δύο Σέρβους Ιερομονάχους. Ο ένας ήταν ο π. Αμφιλόχιος Ράντοβιτς και ο άλλος ο π. Ειρηναίος Μπούλοβιτς. Αμφότεροι έγιναν αργότερα Επίσκοποι στη Σερβία. Ο Άγιος Πορφύριος στεκόταν μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Δεξιά και αριστερά του ήταν οι δύο Σέρβοι κρατώντας τριακοσάρια κομποσχοίνια. Ο Άγιος έλαμπε ολόκληρος, ήταν κυριολεκτικά μέσα σε άπλετο φως! Και… δεν πατούσε στη γη! Ήταν ένα εξαίσιο θέαμα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Τη δεύτερη φορά που τον συνάντησα ήταν στο Μήλεσι, στο τροχόσπιτο όπου διέμενε καθώς κτιζότανε η Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Είχα τότε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα και δεν ήξερα τι να κάνω. Τον επισκέφτηκα, για να τον συμβουλευτώ. Μου έπιασε τον καρπό του χεριού, κράτησε τον σφυγμό μου, έμεινε για λίγο σιωπηλός και έπειτα μου έδωσε μία απάντηση που με ειρήνευσε.Πήρα πολύ κουράγιο και δύναμη μέσα μου. Ότι μου είπε πραγματοποιήθηκε επακριβώς στη ζωή μου.
Μία τρίτη φορά, τον συνάντησα στο Κελλί του, στο νεόκτιστο Μοναστήρι του. Ήταν τυφλός και ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κατάκοιτος από τις αρρώστιες και τα γεράματα. Όμως και πάλι με παρηγόρησε με λίγα λόγια και με ευλόγησε. Ασπάστηκα με ευλάβεια το χέρι του και έναν ξύλινο σταυρό που κρατούσε. Από τότε δεν τον ξανασυνάντησα ποτέ.
Δε φεύγει ποτέ από την μνήμη μου η μορφή του και τα παρήγορα και προφητικά του λόγια.
Μαρτυρία ιερομονάχου Φωτίου, Γέροντος Ι. Κ. Αγίας Τριάδος (Προφούρνι), Ι.Μ. Μεγ. Λαύρας, Άγιον Όρος
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
https://simeiakairwn.wordpress.com