Πνευματική προετοιμασία για τον σεισμό.
Ο Ἅγιος Ἐφραὶμ ἦτον Ἀμιδηνός, ἔχων τὸ ἀξίωμα τοῦ κόμητος, ἐπὶ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου τοῦ Θρᾳκὸς ἐν ἔτει φιη΄ [518]. Πηγαίνοντας δὲ διὰ νὰ ἀνακαινίσῃ τὴν Ἀντιόχειαν, ἡ ὁποία εἶχε γκρεμιστεί δύο φορές ἀπὸ τοὺς σεισμούς, ἐπροχειρίσθη κατὰ νεῦσιν βασιλικὴν ἀπὸ τὸν λαὸν τῆς Ἀντιοχείας Ἐπίσκοπος ἐν ἔτει φκζ΄ [527], ὡς γράφει ὁ Μελέτιος (τόμ. β΄, σελ. 115), Ἦταν δὲ ὁ Ἐφραὶμ οὗτος μέγας ἐχθρὸς τῶν Μονοφυσιτῶν. Ὅθεν καὶ ἔγραψε κατ’ αὐτῶν ἰσχυρῶς, ὡς λέγει ὁ Φώτιος. Οὗτος ἤκουσεν, ὅτι εἰς τὴν Ἱεράπολιν ἦτον ἕνας Μοναχὸς στυλίτης, ἀκόλουθος τοῦ μονοφυσίτου Σεβήρου. Καὶ λοιπὸν θείῳ ζήλῳ κινούμενος, ἐπῆγεν εἰς ἐκεῖνον, καὶ ἄρχισε νὰ τὸν διδάσκει τὴν ὀρθοδοξίαν τῆς πίστεως, ἀλλ’ ἐκεῖνος οὐδ’ ὅλως ἐπείθετο εἰς τὰ λόγιά του, μόνον εἶπεν. Ἂς ἔμβωμεν εἰς τὴν φωτίαν καὶ οἱ δύο, καὶ ὅποιος δὲν βλαφθῇ ἀπὸ τὴν φλόγα, ἐκεῖνος εἶναι Ὀρθόδοξος, καὶ ἔχει τὰ νικητήρια. Ταῦτα δὲ ἔλεγε μὲ σκοπόν, διὰ νὰ φοβηθῇ ὁ Πατριάρχης. Ἀλλ’ ὁ Ἐφραίμ εἶπεν, ἐδῶ ξύλα καὶ πῦρ, καὶ ἐγὼ ἐμβαίνω εἰς αὐτό, βάλλων ὅλον τὸ θάρρος μου εἰς τὸν παντοδύναμον Θεόν. Ὅθεν ἐλθὲ καὶ ἐσὺ κάτω ἀπὸ τὸν στύλον. Ἀλλ’ ἐκεῖνος νὰ κατέβει δὲν ἤθελε. Τότε ὁ Πατριάρχης ἐκδυθεὶς τὸ ἐπανωφόρι του καὶ προσευχηθείς, ἔρριψε καὶ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὸ ἐπανωφόρι του μέσα εἰς τὴν πυρκαϊάν. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! παρευθύς, τὰ μὲν ξύλα ἐσβέσθησαν, αὐτὸς δὲ καὶ τὸ ἐπανωφόρι του, ἔμειναν ἀβλαβῆ καὶ ἄκαυστα. Τοῦτο τὸ θαῦμα βλέπων ὁ στυλίτης, ἐκατέβη ἀπὸ τὸν στύλον, καὶ ἀνεθεμάτισε τὴν αἵρεσιν τοῦ Σεβήρου, καὶ έτσι ενώθηκε μὲ τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν. Ταῦτα διηγεῖται ὁ Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος. Ἐπειδὴ δὲ γκρεμίστηκε δεύτερη φορά ἡ Ἀντιόχεια ἀπὸ σεισμούς, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, διὰ τοῦτο ἡ ἀνάγκη τοῦ σεισμοῦ ἔκαμε κάθε Χριστιανὸν νὰ γράφει ἐπάνω εἰς τὴν πόρταν τοῦ σπιτιού του τούτα τὰ λόγια· «Χριστὸς μεθ’ ἡμῶν στήτω». Ὅθεν ἐκ τῆς αἰτίας ταύτης Θεούπολις ὠνομάσθη ἡ Ἀντιόχεια, ὡς ἱστορεῖ ὁ Νικηφόρος, βιβλ. ιζ΄, τῆς Ἱστορίας του. Πολλοὺς δὲ θρήνους ἐποίησε διὰ τὸν κρημνισμὸν ταύτης ὁ ῥηθεὶς βασιλεὺς Ἰουστῖνος. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἐφραὶμ καλῶς καὶ θεαρέστως ποιμάνας τὸ ποίμνιόν του εἰς χρόνους δεκαοκτὼ κατὰ τὸν Μελέτιον (τόμ. β΄, σελ. 115), ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.
Αργότερα οι πιστοί μιμούμενοι τους πονεμένους αδερφούς της Αντιόχειας, επικαλούμενοι και την βοήθεια της παναχράντου μητρός των, τοποθετούν την βρεφοκρατούσα εικόνα της με την επίκληση «Χριστός μεθ΄ημών στήτω», πάνω απ την κύρια είσοδο του σπιτιού τους ,απολύτως βέβαιοι για την προστασία της.
Ταῖς της Θεοτόκου πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Σ.Κ.