Κοντά στην Βέροια ζούσε στην εποχή του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (+ 1541) κάποιος λόγιος μοναχός, που έπεσε σε μια δαιμονική παγίδα.
Ήρθε στα χέρια του ένα μαντικό βιβλίο και μη υπολογίζοντας τον πνευματικό κίνδυνο διάβασε λίγο, δοκιμαστικά, επικλήσεις του διαβόλου!
Κάποια νύχτα λοιπόν, ενώ κοιμόταν, είδε στον ύπνο του ένα γιγαντιαίο αράπη, που του είπε : - Ήρθα, επειδή με κάλεσες ! Εμπρός λοιπόν, εάν θέλεις να σ΄ εξυπηρετήσω, προσκύνησέ με.
Ο μοναχός έντρομος του αποκρίθηκε το γραφικό : - "Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και αυτώ μόνω λατρεύσω".
Τότε ο αράπης, γεμάτος θυμό, του έδωσε ένα φοβερό ράπισμα στο πρόσωπο και του είπε : - Αφού δεν με προσκυνάς, γιατί με προσκαλείς ;
Ο μοναχός ξύπνησε, ένιωσε έναν αφόρητο πόνο στο πρόσωπο και έβαλε τις φωνές και τα κλάματα. Κάποιοι που άκουσαν τον θόρυβο, μαζεύτηκαν και είδαν τα μάγουλά του πρησμένα και κατάμαυρα. Παρουσίαζε αποτρόπαιο και ελεεινό θέαμα. Σε λίγες μέρες η κατάστασις χειροτέρευσε. Πρήσθηκε και μαύρισε όλο του το πρόσωπο τόσο πολύ. που έκλεισαν τελείως τα μάτια του.
Έστειλαν λοιπόν και κάλεσαν τον Όσιο Διονύσιο από το μοναστήρι του στον Όλυμπο. Ο Άγιος έσπευσε αμέσως κοντά και προσευχήθηκε έντονα γι΄ αυτόν. Έψαλε και την Παράκληση της Θεοτόκου και τον έχρισε με άγιο έλαιο. Τότε ο δαιμονόπληκτος θεραπεύθηκε τελείως ! Όλοι οι παριστάμενοι δόξασαν τον Θεό και τίμησαν τον πιστό δούλο Του.
ΠΗΓΗ : ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ, ΤΟΜ. Α΄, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2000, σελ. 211 κ.ε.
http://tribonio.blogspot.com/