Όταν η ιστορία μετατρέπεται σε μυθοπλασία και το παρελθόν αντί να διδάσκει χάνεται στη λήθη, όταν το παρόν είναι αδιάφορο μπροστά στην ένδεια του πνεύματος και της κοινωνικής αναλγησίας, όταν το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο, τότε το έθνος οφείλει να κλάψει και όχι να εορτάσει. Να κλάψει για τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, έπαθε και σταυρώθηκε, όμως… οφείλει εν τέλει να χαρεί για τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε για να μας αναστήσει!
Αδέρφια, μην χάνουμε την ελπίδα μας. Ο τεχθείς Κύριος είναι Αυτός που θα αναστήσει το έθνος και την πατρίδα μας, που θα αναγεννήσει τον συνάνθρωπο αλλά προπάντων τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είθε η ενανθρώπιση του Κυρίου μας να φωλιάσει στις καρδιές όλου του κόσμου και να μετατρέψει τα πάθη μας σε αρετές με καρπούς γόνιμους και ειρηνικούς!
Χρόνια πολλά, καλά και ευλογημένα!
Το Δ/Σ και η συντακτική ομάδα του Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών