Κατερίνας Τσακίρη-θεολόγου
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κινητήρια δύναμη της σύγχρονης κοινωνίας είναι η οικονομία. Ο ψυχρός μάλιστα υπολογισμός της ζημιάς και του κέρδους θεωρείται
ρεαλισμός. Όταν όμως η αναγκαία οικονομική άνεση γίνεται προτεραιότητα ζωής, τότε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, περνάμε από την ανάγκη των χρημάτων στην αγάπη του πλούτου και τελικά γινόμαστε δούλοι στα χρήματα. Έτσι το μέσο με το οποίο ελπίζαμε ότι θα κατακτούσαμε κάποια ελευθερία από τις ανασφάλειές μας γίνεται τύραννός μας.
Γι΄ αυτό το Πνεύμα του Θεού μας λέει ότι είναι καλύτερο να δίνουμε ελεημοσύνη από το να συγκεντρώνουμε πλούτο. «Καλόν ποιήσαι ελεημοσύνη ή θησαυρίσαι χρυσίον· ελεημοσύνη γαρ εκ θανάτου ρύεται και αυτή αποκαθαριεί πάσαν αμαρτίαν» (Τωβίτ 12, 8-9).
Δηλαδή η ελεημοσύνη σώζει από τον πρόωρο θάνατο και καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Αυτοί που κάνουν ελεημοσύνη θα ζήσουν πολλά και ευχάριστα χρόνια.
Η ελεημοσύνη όμως απαλλάσσει κα από τον πνευματικό θάνατο. Είναι καλύτερο να βλέπουμε τις ανάγκες που έχουν οι άλλοι από το να βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας και τις επιθυμίες μας. Θα πρέπει να θέλουμε για τους άλλους ότι θέλουμε για τον εαυτό μας. Αυτό θα μας βοηθήσει σιγά σιγά να αισθανθούμε την ελεημοσύνη σαν φυσική ανάγκη, χωρίς να δημιουργεί την αίσθηση ότι εξασκούμε κάποια αρετή και χωρίς να αφήνει μέσα μας τόπο για απαίτηση ευχαριστιών από αυτούς που «ελεούνται». Η αληθινή ευαγγελική ελεημοσύνη ανοίγει μέσα στην ψυχή του ελεήμονα πηγή ζωής από την οποία αναβλύζει «εν τω κρυπτώ» η χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε όχι μόνο να μην απαιτεί από τους άλλους ευχαριστίες, αλλά αυτός να αισθάνεται χρεώστης. Η χαρά και η ζωή που νιώθει τον κάνουν ικανό να καταλαβαίνει ότι η «ελεημοσύνη εκ θανάτου ρύεται».
Του σπόρου και της ελεημοσύνης τα ιδιώματα έχουν μεγάλη ομοιότητα, αγαπητοί ακροατές.
Όπως σπέρνουμε τον σπόρο στη γη, έτσι προσφέρουμε και την ελεημοσύνη στα χέρια του πτωχού.
Όπως σπέρνουμε έναν κόκκο και θερίζουμε πολλούς, έτσι δίνουμε ένα στον πτωχό και λαμβάνουμε από το Θεό πολλά.
Ο σπόρος εάν μείνει άσπαρτος δεν φέρνει καρπό. Ο πλούτος, εάν μείνει αμετάδοτος, γίνεται άκαρπος. Εάν όμως μεταδοθεί στους φτωχούς καρποφορεί άπειρους πνευματικούς καρπούς, γιατί δίνουμε υλικά αγαθά και λαμβάνουμε την ουράνια βασιλεία. Όποιος ελεεί με απλοχεριά και χαρά, θα λάβει από τον Θεό πλούσια τη χάρη και την ευλογία. Όταν σπέρνει ο γεωργός φαίνεται σαν να αδειάζει την αποθήκη του. Στην εποχή όμως της συγκομιδής θα τη γεμίσει με πολύ περισσότερο σιτάρι. Η ελεημοσύνη στην αρχή φαίνεται ως κένωση, ως προσφορά και δόσιμο. Στην ουσία όμως είναι πλήρωση και συγκομιδή κέρδους. Δίνουμε μερικά χρήματα ή μερικά είδη και φαίνεται σαν να τα χάνουμε. Στην πραγματικότητα όμως τα κερδίζουμε και στην παρούσα ζωή και στη μέλλουσα. Πληρώνει ο Θεός με τον τρόπο του. «Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν, κατά δε το δόγμα αυτού ανταποδώσει αυτώ» (Παροιμ.19,17).
https://proskynitis.blogspot.com/
http://epanosifi.blogspot.com/