Και όμως, θα σαλπάρεις και πάλι στο πέλαγος της δόξης...! Καλή Χρονιά Ελλάδα!

Καλή Χρονιά Ελλάδα!

Ελλάδα κοίτα τις ρίζες σου και θα σαλπάρεις πάλι στο πέλαγος της δόξης.

Για το καλό μας

 

Οι άγιοι πάντοτε σκέφτονταν την άλλη ζωή.

Πες μας, υπάρχει θεός η όχι;...

ΟΙ ΕΞΗΝΤΑ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΡΚΟΥΤΣΚ
«Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολο­γήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς». (Ματθ. ι' 32)

Πρόκειται για αυθεντική μαρτυρία γραμμένη από αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιευμένη στο βι­βλίο του πρωθιερέως Μιχαήλ Πόλσκυ Russia's New Martyrs, Jordanvllle, N.Y., τόμ. 2, σελ. 214-6.

Η «αγαπημένη» Παναγιά του Αγίου Νεκταρίου

Η Παναγία η Χρυσολεόντισσα ήταν η αγαπημένη Παναγιά του Αγίου Νεκταρίου, που έγινε η αιτία το μοναστήρι της να επιλέξει ο Άγιος το νησί της Αίγινας για να ιδρύσει το μοναστήρι του εκεί.

«Ο Ανεκτίμητος Θησαυρός μας»

Αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιο είναι το σπουδαιότερο που μας άφησαν οι πατέρες μας, οι πρόγονοι μας;

Τώρα πια μπορώ να κλείσω τα μάτια μου ήσυχος...

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας. Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.

Τὸ φάρμακο τοῦ παιδιοῦ σου τό ’χεις ἐσύ! (ἀληθινή ἱστορία)

 

Ἦταν τότε ποὺ ἀνέβαιναν στὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν τῆς Ἀρκαδίας. Οἱ περισσότεροι μὲ τὰ ζῶα. Κάποιοι ἀπὸ πιὸ ἀπόμακρα χωριὰ ἔφθαναν ὣς τὸν κεντρικὸ δρόμο μὲ τὸ λεωφορεῖο τῆς ἄγονης γραμμῆς. Κι ἀπὸ κεῖ μὲ τὰ πόδια στὸ χωματόδρομο ἔφθαναν στὸ Μοναστήρι.

Εμείς παπά μου πρέπει να τα κά­ψουμε τα βιβλία μας!

«Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου» με αυτά τα λόγια ο ασεβής γιατρός έδιωξε τον πιστό ιερέα που έφερε στην άρρωστη πρεσβυτέρα απότμημα του ιερού λειψάνου του Αγίου Παντελεήμονα. Μετανιωμένος, όμως, επέστρεψε στον ιερέα για να απολογηθεί.

Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο!

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάν­θρωπο Θεό.

Γιατί τιμούμε την Παναγία μια ημέρα μετά τα Χριστούγεννα

Την δεύτερη ημέρα μετά την Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία τιμά το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο μετά το πρόσωπο του Χριστού που πήρε μέρος στο θείο γεγονός.

Το Άγιο Σπήλαιο : Ο Ναός της Γεννήσεως στην Βηθλεέμ – Ιστορία και φωτογραφίες

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, το Άγιο Σπήλαιο αποτελούσε τόπο προσκυνήματος για τους Χριστιανούς.

Άγιον Όρος: Τα Χριστούγεννα του ασκητή

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π.Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος καὶ νοσταλγία πρὶν λίγες ἡμέρες μας τὴν μετέφερε.

Καλά Χριστούγεννα!

Όταν η ιστορία μετατρέπεται σε μυθοπλασία και το παρελθόν αντί να διδάσκει χάνεται στη λήθη, όταν το παρόν είναι αδιάφορο μπροστά στην ένδεια του πνεύματος και της κοινωνικής αναλγησίας, όταν το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο, τότε το έθνος οφείλει να κλάψει και όχι να εορτάσει. Να κλάψει για τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, έπαθε και σταυρώθηκε, όμως… οφείλει εν τέλει να χαρεί για τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε για να μας αναστήσει!

Αδέρφια, μην χάνουμε την ελπίδα μας. Ο τεχθείς Κύριος είναι Αυτός που θα αναστήσει το έθνος και την πατρίδα μας, που θα αναγεννήσει τον συνάνθρωπο αλλά προπάντων τον ίδιο μας τον εαυτό.

Είθε η ενανθρώπιση του Κυρίου μας να φωλιάσει στις καρδιές όλου του κόσμου και να μετατρέψει τα πάθη μας σε αρετές με καρπούς γόνιμους και ειρηνικούς!

Χρόνια πολλά, καλά και ευλογημένα!

Το Δ/Σ και η συντακτική ομάδα του Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών

Φωτης Κοντογλου - Παραμονη Χριστουγεννα

 
Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά.

«Αν δεν γεννηθεί ο Χριστούλης, εγώ δεν πάω πουθενά!»

Η μικρή Μαρία από τα μικράτα της αγωνιζόταν για τη ζωή της, το νοσοκομείο ήταν πια το δεύτερο σπίτι της. Βασανιζόταν, όμως δεν είχε χάσει στιγμή το χαμόγελό της και υπέμεινε καρτερικά την επίπονη θεραπεία της.

Το μυστηριώδες φως των Χριστουγέννων

Μια κυρία, όταν ήταν επτά χρονών περίπου, συνέβη κάτι το συνταρακτικό την παραμονή των Χριστουγέννων.

Σμυρνέικα Χριστούγεννα στην αξέχαστη πατρίδα... πίσω στα παλιά

Στην πανέμορφη ελληνική Σμύρνη πριν το 1922, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά αποτελούσε μια από τις επισημότητες σκόλες της χρονιάς με ιδιομορφία δραστηριότητας και χαρακτηριστικών εκδηλώσεων. Ας ζήσουμε για λίγο στη Σμύρνη τις άγιες τούτες μέρες…

Το Ορθόδοξο πνεύμα των Χριστουγέννων και η καταστροφική επιρροή της Δύσης

*Το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων βιώνεται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και με την συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας…

Σ’ αυτή την κρύα σπηλιά πρώτα άρχισε να χτυπά η πλέον ζεστή καρδιά, που χτύπησε στη γη

Προς ένα μελλοντικό προσκυνητή: Για το σπήλαιο της Βηθλεέμ. 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ετοιμάζεσαι για ταξίδι στους Αγίους Τόπους του Κυρίου. Άκουσες, λες, την ομιλία του δεσπότη Νεκταρίου περί του προηγούμενου προσκυνηματικού ταξιδιού,

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Οι Τρεις Μάγοι και τα δώρα τους

Τρεις Μάγοι: Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρονται τα ονόματα τους, η καταγωγή και ο αριθμός τους, τους θεωρούμε τρεις επειδή 3 ήταν τα δώρα που προσέφεραν.

Θέλουμε την μαγεία ή την χαρά των Χριστουγέννων;

Περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὰ Χριστούγεννα.
Ἆραγε, πῶς θέλουμε νὰ τὰ ἑορτάσουμε; Κοσμικὰ ἢ πνευματικά; Ἐξαρτᾶται ἀπό τὸ τί τελικὰ ζητᾶμε. Τὴν μαγεία τους, γιὰ τὴν ὁποία τόσα πολλὰ κάνει ἡ «διεθνὴς τῶν πονηρῶν» ἢ τὴν χαρὰ τους, ὅπως θέλει ἡ Ἐκκλησία μας; Ἀλλ΄ ἂς πάρουμε τὰπράγματα μὲ τὴν σειρά τους…

Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα;

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή. Τα Χριστούγεννα, σ’ αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΓΗ

Τη Σάρκωση του Χριστού στη γη, ανέμενε μυστικά ολόκληρη η ανθρωπότητα

Κώστα Βάρναλη, "Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη"

Ο Βάρναλης δεν ήταν μόνο καλός ποιητής αλλά διακόνησε με επιτυχία και τον πεζό λόγο. Μερικά από τα κείμενά του είναι καθαρά διηγήματα και ορισμένα από αυτά είναι επηρεασμένα από το γνωστό ύφος του Παπαδιαμάντη, τη γοητευτική μίξη δηλαδή της καθαρεύουσας με τη δημοτική γλώσσα.



Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη είναι ένα λογοτεχνικό διαμάντι .Κεντρικός ήρωας είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης και στο διήγημα ξετυλίγονται με τρυφερότητα ο πραγματικός και ο φανταστικός κόσμος του κυρ Αλέξανδρου : πρόσωπα , τόποι, συνθήκες ζωής , με αυτούσιες λέξεις ή φράσεις δανεισμένες από Παπαδιαμαντικά διηγήματα , θέλοντας έτσι να αποτίσει φόρο τιμής στον "άγιο" των γραμμάτων μας .

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την "Ακρόπολιν" και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Ήναψε το κηρίον του και τη βοηθεία του κηρίου (και του Κυρίου!) έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν, διότι τον ηνώχλει ο κάλος, και ημίκλιντος επί της πενιχράς στρωμνής του, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκεπτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κραταιού ανέμου και τους κρότους της βροχής και έβλεπε νοερώς τον πορφυρούν πόντον να ρήγνυται εις τους σκληρούς αιχμηρούς βράχους του νεφελοσκεπούς και χιονοστεφάνου Άθω.

Εκρύωνεν. Αλλά το καφενείον του κυρ Γιάννη του Αγκιστριώτη ήτο κλειστόν. Αλλά και οβολόν δεν είχε να παραγγείλει:

– Πάτερ Αβραάμ, πέμψον Λάζαρον! (ένα ποτηράκι ρακή ή ρώμι).

Εκείνην την χρονιάν τα Χριστούγεννα έπεσαν Παρασκευήν. Τόσον το καλύτερον. Θα νηστεύσει και πάλιν, ως το είχε τάμα να νηστεύει δια βίου κάθε Παρασκευήν δια να εξαγνισθεί ο αμαρτωλός δούλος του Θεού από το μέγα κρίμα της νεότητός του, που είδε τυχαίως από την κλειδαρότρυπαν την νεαράν του εξαδέλφην να γδύνεται.

Έκαμε τον σταυρόν του κι εσκεπάσθη με την διάτρητον βατανίαν του, όπως ήτο ντυμένος και με τα υποδήματα – πλην του αριστερού.

Και τότε ευρέθη εις την προσφιλήν του νήσον των παιδικών του χρόνων με τα ρόδιν' ακρογιάλια, τας αλκυονίδας ημέρας, τας χλοϊζούσας πλαγιάς, με τα κρίταμα, την κάππαριν και τας αρμυρήθρας των παραθαλασσίων βράχων και με τους απλούς παλαιούς ανθρώπους, θαλασσοδαρμένους ή ναυαγούς, ζωντανούς και κεκοιμημένους.

Και ήλθεν ο Χριστός με το τεθλιμμένον πρόσωπον, η Παναγία η Γλυκοφιλούσα με το λευκόν και ένθεον Βρέφος της, ο Άγιος Στυλιανός, ο φίλος και φρουρός των νηπίων, η Αγία Βαρβάρα και η Αγία Κυριακή με τους σταυρούς και τους κλάδους των φοινίκων εις τας χείρας, ο όσιος Αντώνιος και Ευθύμιος και Σάββας με τας γενειάδας και τα κομβοσχοίνιά των· και ήλθε και ο όσιος Μωϋσής ο Αιθίοψ, "άνθρωπος την όψιν και θεός την καρδίαν", η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια κρατούσα εις τας χείρας το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανειών και επωδών, ο Άγιος Ελευθέριος, η Αγία Μαρίνα και είτα ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος με τα χαντζάρια των, με τας ασπίδας και τους θώρακάς των – ολόκληρον το Τέμπλον του παρεκκλησίου της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης εκεί επάνω εις τον βράχον τον μαστιζόμενον από θυέλλας και λαίλαπας και λικνιζόμενον από το πολυτάραχον και πολύρροιβδον κύμα....

Φέγγος εαρινόν και θαλπωρή διεχύθησαν εντός του υγρού δωματίου και ο κυρ Αλέξανδρος λησμονήσας τον κάλον του ανεσηκώθη να φορέσει και το αριστερόν του υπόδημα δια ν’ ασπασθεί ευλαβώς τους πόδας του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων.



Αλλ' η οπτασία εξηφανίσθη και ιδού ευρέθη εις τον Άι Γιάννην τον Κρυφόν, που εγιάτρευε τους κρυφούς πόνους κι εδέχετο την εξαγόρευσιν των κρυφών αμαρτιών. Πλήθος πιστών είχεν ανέλθει από την πολίχνην, ζωντανοί και συγχωρεμένοι, να παρακολουθήσουν την Λειτουργίαν, την οποία ετέλει ο παπά-Μπεφάνης βοηθούμενος από τον μπάρμπ’ Αναγνώστην τον Παρθένην.

Κατά περίεργον αντινομίαν των στοιχείων, ήτο καλοκαίρι κι η Λειτουργία είχε τελειώσει και ήτον δεν ήτον τρίτη πρωϊνή, ότε η αμφιλύκη ήρχισε να ροδίζει εις τον αντικρυνόν ζυγόν του βουνού.

Όλοι γείτονες, λάλοι και φωνασκοί, εκάθηντο κατά γης πέριξ εστρωμένης καθαράς οθόνης. Τέσσερ' αρνιά, τρία πρόβατα, δύο κατσίκια, αστακοουρές, κεφαλόπουλα καπνιστά της λίμνης, αυγοτάραχον και εγχέλεις αλατισμένοι, πίττες, κουραμπιέδες, μπακλαβάδες, πορτοκάλια και μήλα – όλα τα καλούδια, προϊόντα της μικρής και ωραίας νήσου, περιέμενον τους συνδαιτυμόνας.

– Καλώς ώρισες κυρ Αλέξαντρε, κάτσε κ' η αφεντιά σου, του είπεν η θεια η Αμέρσα.

Αλλά τι βλέπει γύρω του; Όλους τους ήρωας και τας ηρωίδας των Χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του. Εκεί ήτον η θεια-Αχτίτσα, φορούσα καινουργή μανδήλαν και νέα πέδιλα, επιδεικνύουσα μετ' ευγνωμοσύνης το συνάλλαγμα των δέκα λιρών, το οποίον μόλις έλαβε από τον ξενητευμένον εις την Αμερικήν υιόν της. Δίπλα της εκάθητο κι ο Γιάννης ο Παλούκας, ο προσποιηθείς τον Καλλικάντζαρον την Παραμονήν των Χριστουγέννων και ληστεύσας τον Αγγελήν, τον Νάσον, τον Τάσον – όλα τα παιδιά τα οποία κατήρχοντο από την Επάνω ενορίαν, αφού είχαν ψάλει τα Κάλανδα. Εσηκώθη και παρέδωσεν εις τον κυρ Αλέξανδρον τας κλεμμένας πεντάρας -δεν είχε πως να μεθύσει και εορτάσει τα Χριστούγεννα εκείνην την χρονιάν (συχωρεμένος ας είναι!).

Ιδού κι ο Μπάρμπ' Αλέξης, ο Καλοκαιρής, που δεν είχεν ανάγκην του πορθμείου του Χάρωνος δια να πηδήσει εις τον άλλον κόσμον· είχε το ιδικόν του, υπόσαθρον πλοιάριον, αυτόχρημα σκυλοπνίχτην. Μαζί του ήτον κι ο σύντροφός του ο Γιάννης ο Πανταρώτας ο ναυτολογημένος ως Ιωαννίδης και διατελών εν διαρκεί απουσία κατά τας ώρας της εργασίας.

– Να φροντίσεις, του είπεν ο Πανταρώτας, να πάρω την σύνταξή μου!

Και λησμονών την ιερότητα της στιγμής εμούντζωσε το κενόν συνοδεύων την άσεμνον χειρονομίαν με την ασεμνοτέραν βλασφημίαν:

– Όρσε, κουβέρνο!

Εκεί ήτον κι ο Μπάρμπα-Διόμας, ευτυχής διότι εγλύτωσεν από το ναυάγιον και ερρόφησεν απνευστί επί του διασώσαντος αυτόν τρεχαντηρίου ολόκληρον φιάλην πλήρη ηδυγεύστου μαύρου οίνου δια να συνέλθει – ω πενιχρά, αλλ' υπερτάτη ευτυχία του πτωχού!

Αλλ' ιδού έτρεξε να του σφίξη την χείρα και ο βοσκός ο Σταθ'ς του Μπόζα, του οποίου δύο αίγες είχον βραχωθή εις τον κρημνόν υπεράνω της αβύσσου, όπου έχαινεν ο πόντος και ήτο αδύνατον να σωθούν, αν δεν τον κατεβίβαζαν δια σχοινίου εις τον βράχον με κίνδυνον της ζωής του.

– Την Ψαρή την έχω τάξει ασημένια στην Παναγιά. Τη Στέρφα (την άλλην αίγα) θα την σφάξω για σένα, να την φάμε.

Και η Ασημίνα του μαστρο-Στεφανή του βαρελά, με τας τέσσαρας κακοτυχισμένας θυγατέρας, τη Ροδαυγή, την Ελένη, τη Μαργαρώ και την Αφέντρα, η Ασημίνα, που την μίαν ημέραν εώρτασε τους γάμους της Αφέντρας με τον Γρηγόρη της Μονεβασάς και την άλλην ημέραν επένθησεν τον θάνατον του υιού της του Θανάση.

Τέλος, ω! της εκπλήξεως, ενεφανίσθη και ο έτερος εαυτός του, ο Αλέξανδρος Παπαδημούλης, ο πτωχαλαζών, ο ασχολούμενος εις έργα μη κοινώς παραδεδεγμένης χρησιμότητος!

Ο κυρ Αλέξανδρος ησθάνθη τύψεις, ότι έπλασεν όλους αυτούς τους ανθρώπους του λαού τόσον δυστυχείς και ταπεινούς ή τόσον αμαρτωλούς (ουδείς αναμάρτητος!) και τον εαυτόν του τόσον επηρμένον!...

Αλλά την στιγμήν εκείνην τον διέκοψεν η οκταόκαδος τσότρα, η περιφερομένη από χειρός εις χείρα. Δεν επρόλαβε να την εναγκαλισθή και ήχησαν τα λαλούμενα (βιολιτζήδες ντόπιοι και τουρκόγυφτοι με κλαρινέτα) και ... εξύπνησεν.

Ποτέ ο κοσμοκαλόγηρος κυρ Αλέξανδρος δεν εξύπνησε τόσον χορτάτος, όσον εκείνην την αγίαν ημέραν, ο νήστις του Σαρανταημέρου και ο νήστις όλης της ζωής του! – ζωήν να έχει!

Πηγή Υλικού: «Πεζός Λόγος», Εκδόσεις Κέδρος

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Το άστρο της Βηθλεέμ – Ένα υπερφυσικό γεγονός που δεν εξηγείται αστρονομικά

Μπορούσε αυτό το άστρο να έχει σχέση με το άκτιστο φως, όπως αυτό εμφανίσθηκε στο όρος Σινά κατά την παράδοση του Δεκαλόγου και στη Μεταμόρφωση του Χριστού;

Τα Χριστούγεννα ενός αγοριού

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Κάπου, κάποτε, ακριβώς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σε μία τεράστια πόλη και με τρομερή παγωνιά.Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι υπήρχε στο υπόγειο ένα αγόρι, όμως πολύ μικρό ακόμα, έξι χρονών ή μπορεί και μικρότερο.

Θα έρθουν άραγε τα Χριστούγεννα;

Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Και βέβαια θα έρθουν τα Χριστούγεννα! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία! Κάθε χρόνο δεν έρχονται; Κόντρα στο ημερολόγιο θα πάμε; Ακούς εκεί! Όλοι το ξέρουνε ότι θα έρθουν τα Χριστούγεννα.

Άγιος Παΐσιος : Η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του

 
«Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ μεγάλη Του ἀγάπη καὶ μὲ τὴν μεγάλη Του ἀγαλλίαση ποὺ σκορπάει στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ ὅλες τὶς ἅγιες γιορτές Του, μᾶς ἀνασταίνει ἀληθινὰ ἀφοῦ μᾶς ἀνεβάζει ψηλὰ πνευματικά.

Εσύ ετοίμασες την Φάτνη σου;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί άραγε ο Χριστός διάλεξε να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο και να γείρει, μετά την ενανθρώπησή Του, μέσα στην φάτνη;
Γιατί δεν γεννήθηκε μέσα σε κάποιο σπίτι, φτωχικό και ταπεινό έστω;

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: Το Xριστόψωμο

Μεταξύ των πολλών δημωδών τύπων, τους οποίους θα έχωσι να εκμεταλλευθώσιν οι μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπή κατέχει θέσιν η κακή πενθερά, ως και η κακή μητρυιά. Περί μητρυιάς άλλωστε θα αποπειραθώ να διαλάβω τινά, προς εποικοδόμησιν των αναγνωστών μου.

Περί μιας κακής πενθεράς σήμερον ο λόγος.

Ὁ Μεγάλος ἀναμενόμενος

Ἡ σημερινή Κυριακή εἶναι ἡ κορύφωση τῆς προσμονῆς μας καί ὁ προάγγελος τῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.

Οι πειρασμοί των εορτών

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

https://inagiastriadosvagion.blogspot

Μόρφου Νεόφυτος: Πῶς νὰ ζοῦμε τὰ Χριστούγεννα καὶ ὅλες τὶς γιορτὲς

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως ,

Έτσι μας έμαθαν να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα οι γονείς μας. (Πραγματική διήγηση)

«…Από τέτοιες προσευχές και αγρυπνίες δεν θα αφήσει να χαθεί ποτέ η Ελλάδα η πατρίδα μας, ούτε και η Ορθοδοξία».

Ο ζητιάνος που ήταν σωματοφύλακας του βασιλιά

Η φύση μας, όπως λένε οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και αργότερα ο μέγας Βασίλειος, είναι φτιαγμένη ν’ αγαπάει. Ο πατήρ Βασίλειος Γοντικάκης αναφέρει πως “Όταν φτάσει κανείς σ’ αυτό το σημείο, ν’ αγαπά, όχι συναισθηματικά αλλά να νιώθει αυτό που διδάσκει η Θεία Λειτουργία, ότι δηλαδή ο άλλος είναι ο εαυτός μου, τότε παραχωρεί την ύπαρξή του στον άλλον.”

Σχετικά με τον χαιρετισμό «Χριστός ετέχθη»

Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!

«Ο Λόγος σάρξ εγένετο, ίνα τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση».

«Ο Λόγος σάρξ εγένετο,
ίνα τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση»
Όλη η διδασκαλία των Πατέρων για την ενανθρώπηση του Κυρίου, λέγει ο μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης, περιέχεται σε αυτήν τη φράση του Μέγα Αθανασίου...

«Σαλοί εἶναι οἱ Χριστιανοί..»

Σήμερα, αν υπήρχε κάποιος άγιος Σαλός και κυκλοφορούσε στους δρόμους των μεγαλουπόλεων, σίγουρα θα ένιωθε πως αυτός είναι ο λογικός, ενώ η ίδια η κοινωνία είναι μία Σαλότητα τυφλωμένη από τήν αμαρτία της, δηλαδή τη θεοποίηση της ηδονής και της κάθε είδους καταναλωτικής απόλαυσης.

Πως παντρεύτηκαν… Κάνει θαύματα η προσευχή!

Έβαλε ο π.Πορφύριος μια κοπέλα που αγαπούσε κάποιον και δεν ήξερε αν αυτός την ήθελε, λέει:
«Πάτερ, θέλω να τον παντρευτώ. Και της είπε:

Ἡ ἐπίσκεψη ἑνὸς Κόπτη στὸν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο

Ἐπισκέφθηκε κάποτε τὸ Μοναστήρι που βρισκόταν και ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ένας Κόπτης Θεολόγος (οἱ Κόπτες εἶναι Μονοφυσίτες αἱρετικοὶ καταδικασμένοι ἀπὸ τὴν 4η Οἰκουμενικὴ σύνοδο). Στὴ συζήτηση, τὴν ὁποία εἶχε μὲ τὸν Γέροντα, αὐτὸς τοῦ εὐχήθηκε

Η πίστη μας δεν πουλιέται! ~ Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, αρνούνταν όλα τα δώρα που του πρόσφεραν ως ευχαριστία για τις ευεργεσίες του, λέγοντας: «Η πίστη μας δεν πουλιέται!».

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας; (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Να τι θα πει, με απλά λόγια:
Βλέπεις έναν φτωχό που ζητάει ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου και ελέησέ τον, αντικρίζοντας στο πρόσωπό του τον ίδιο τον Χριστό.

Τι βλέπεις;

Τι βλέπεις;
Θα απαντήσεις σ' αυτήν την ερώτηση ανάλογα με το που θα εστιάσεις. Πολλοί άνθρωποι βλέποντας αυτήν την εικόνα θα απαντήσουν, "βλέπω μια μαύρη κουκίδα".

Tό ποῦ, τό πῶς καὶ τό πότε τῆς Γεννήσεως

Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας †
Γιὰ τὸν Χριστὸ ξέραμε ποῦ, πῶς καὶ πότε θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τοὺς Προφῆτες, αἰῶνες πρὶν γεννηθεῖ. Αὐτὸ δὲν πρόκειται νὰ συμβεῖ γιὰ κανέναν άνθρωπο.

Οι δέκα Μοναχοί στο κελλί της Αγίας Τριάδας και η θαυμαστή ταυτόχρονη κοίμησή τους!

*Από το βιβλίο: «Το Γεροντικό του Άγιου Όρους» (Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτη) – Αφηγήσεις από τη ζωντανή παράδοση της ερημικής ζωής 
Μεταξύ της Ιεράς Μονής των Ιβήρων και του Μυλοποτάμου, λίγο ψηλότερα από το δάσος, πριν από πολλά χρόνια βρισκόταν σε μεγάλη ακμή ένα Κελλί με εκκλησία της «Αγίας Τριάδος» που κατά κυριότητα ανήκε στη Μονή των Ιβήρων.

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ Άγιος Σιλουανός: Δεν είμαστε ταπεινοί, και βασανίζομε τον εαυτό μας και τους άλλους

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.
Όποιος ζη εν Αγίω Πνεύματι, αυτός είναι κιόλας επί γης όμοιος με τον Κύριο.
Όσοι όμως δεν μετανοούν και δεν πιστεύουν, αυτοί μοιάζουν με τον εχθρό.

Ο πλούσιος από το Ντητρόιτ κι ένα όραμα του Γέροντος Εφραίμ

(Λίγο καιρό πριν ο Γέροντος Εφραίμ, επέβλεπε τον τάφο του...)
O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος (2015) διηγείται…