*Από το νέο βιβλίο: «Γνωριμία με τον Όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο και η σημαντική του προσφορά στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και την ΕΛΛΑΔΑ»
~ Βλέποντας την άθλια και αξιοθρήνητη κατάσταση της Εκκλησίας και της Πολιτείας ανέβηκα στην κορυφή του βουνού όπου πριν από χρόνια είχα κτίσει Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων και παρακαλούσα θερμά τον ουράνιο Πατέρα ή να δώσει μετάνοια και φώτιση στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν και να πάψουν να Τον βρίζουν, να Τον βλασφημούν, να Τον καταφρονούν, να αμαρτάνουν ή να πέθαινα για να μην βλέπω τις θλίψεις, τις στεναχώριες, τις συμφορές οι οποίες έρχονται συνήθως στους αχάριστους, αγνώμονες, απειθείς και σε όλους τους αμαρτωλούς που υπηρετούν το κακό.
Μια νύχτα μετά την προσευχή κοιμήθηκα και μου φάνηκε ότι βρέθηκα 70 μέτρα μακρυά από τον Ναό των Αγίων Πάντων και 40 μέτρα μακρυά από το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται εκεί κοντά. Τότε άκουσα έναν φοβερό κρότο κι έναν ήχο ο οποίος σαν αν ερχόταν από τον ουρανό προς το μέρος των Αγίων Πάντων. Στην αρχή νόμισα ότι γκρεμίσθηκε ο Ναός των Αγίων Πάντων και κοιτώντας προς το μέρος εκείνο είδα ότι ο Ναός δεν είχε πάθει καμία βλάβη.
Υπέθεσα ότι ο τοίχος της αυλής ο οποίος και άλλοτε είχε πέσει θα γκρεμίσθηκε, αλλά παρατηρώντας είδα, ότι δεν είχε πέσει. Σηκώνοντας τα μάτια μου ψηλά είδα ένα φοβερό και εξαίσιο θέαμα! Ογκωδέστατες πέτρες, σαν να κατέβαιναν από τον ουρανό, στέκονταν μετέωρες επάνω από τον Ναό των Αγίων Πάντων, 100 μέτρα περίπου, έτοιμες να πέσουν στην γη. Έντρομος τότε, σκεπτόμουν που να καταφύγω για να βρω σωτηρία! Για μια στιγμή σκέφθηκα να κατέφευγα στον κοντινό ναό του Προφήτη Ηλία. Αλλά μετά αναλογίσθηκα ότι μία και μόνη τέτοια τεράστια πέτρα εάν έπεφτε θα συνέτριβε τον τρούλλο του Ναού, ολόκληρο τον Ναό και θα έβρισκα οδυνηρό θάνατο!
Αγωνιώντας και τρέμοντας, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να πέσουν οι φοβερές εκείνες πέτρες και να προξενήσουν τεράστια καταστροφή και σε μένα και στους κατοίκους της γης ξύπνησα και μέχρι να συνέλθω από τον πολύ φόβο και τρόμο πέρασε αρκετή ώρα, διότι νόμιζα ότι το όραμα ήταν αληθινό.
*Οι ογκώδεις πέτρες που κατέβαιναν από τον ουρανό εικονίζουν τον θυμό, την οργή και την αγανάκτηση του Θεού για τους αχάριστους, αγνώμονες και απείθαρχους αμαρτωλούς ανθρώπους. Το ότι είχαν σταματήσει λίγο πιο πάνω από την γη και από τον Ναό των Αγίων Πάντων σημαίνει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους με τις ικεσίες, πρεσβείες και μεσιτείες τους στον Θεό συγκρατούν την οργή Του, η οποία έχει φθάσει πολύ κοντά, επάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμη να πέσει, να μας συντρίψει και να μας αφανίσει. Εάν μετανοήσουμε θα σωθούμε. Εάν δεν μετανοήσουμε, θα καταστραφούμε! «Το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα».
https://simeiakairwn.wordpress.com
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ