Μία πολύ χρήσιμη και διδακτική ιστορία από το Γεροντικό η οποία μαρτυρά την αρετή που χρειάζεται να έχει μέσα του ένας άνθρωπος προκειμένου να μπορεί να ζει κοντά στους άλλους αλλά και τη δύναμη που κρύβει μία τέτοια πράξη.
«Κάποιος Αδελφός ρώτησε τον αββά Ματώη
«Τι να κάνω πού με στενοχωρεί η γλώσσα μου, γιατί σαν βρεθώ ανάμεσα σε ανθρώπους, δεν μπορώ να την συγκρατήσω και τους κατακρίνω για κάθε καλή πράξη αλλά και τους ελέγχω. Τι να κάνω λοιπόν;»
Και ο Γέροντας αποκρίθηκε:
«Εάν δεν μπορείς να κυριαρχήσεις στη γλώσσα σου, πήγαινε να ζήσεις μόνος, γιατί αυτό είναι αδυναμία σου. Αυτός που μένει μαζί με αδελφούς, δεν πρέπει να είναι τετράγωνος, αλλά στρογγυλός για να κυλάει προς όλους».
Και πρόσθεσε ο Γέροντας:
«Το ότι ζω μόνος δεν είναι από αρετή αλλά από αδυναμία. Δυνατοί είναι αυτοί που βάζουν τον εαυτό τους ανάμεσα σε ανθρώπους».
πηγή
http://inpantanassis.blogspot.com/
