«...Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ταρσίζιος ἔφερε τὰ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, κάποιος μὲ χέρι βέβηλο πῆγε νὰ τὰ μολύνει. Κεῖνος ὅμως προτίμησε νὰ δώσει τὴ ζωή του, παρὰ νὰ δώσει τοῖς κυσίν... τοὺς θείους ».

Ἅγιος Ταρσίζιος, ὁ μικρὸς ἥρωας
Βρισκόμαστε στὴν Ρώμη στὰ μέσα του Β' αἰῶνα μ.Χ. Αὐτοκρατορικὸ διάταγμα θέτει ὑπὸ διωγμὸ ὅσους πιστεύουν στὸν Χριστό,
ὅσους ἀρνοῦνται νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Μετὰ ἀπὸ μιὰ μικρὴ περίοδο γαλήνης γιὰ τὴν χριστιανικὴ κοινότητα τῆς Ρώμης ξανὰ στὴν καθημερινότητα τῶν πιστῶν ἡ ἀντιμετώπιση τῆς πρόκλησης μὲ τὴν ἴδια τους τὴν ζωὴ πλέον ἡ ὁμολογία πίστεως, ἡ θυσία, τὸ μαρτύριο. Δὲν δειλιάζουν ὅμως διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔδειξε στὴν ἀνθρωπότητα τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου μὲ τὸν Σταυρό, ἔδωσε ἐλπίδα καὶ χαρὰ μὲ τὴν δική του Ἀνάσταση. Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας μπολιάζει τὸν κόσμο μὲ τὸν Χριστὸ στὶς ὑπάρξεις του κάθε πιστοῦ μὲ τὴν αἰώνια ζωὴ ἔτσι δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ φόβο, δειλία, ἄρνηση προδοσία καὶ τὸ παράδοξο εἶναι ὅταν αὐτὸ τὸ βλέπουμε σὲ ἕνα μικρὸ παιδὶ

ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ τὸ ὄνομα του καὶ ἔχει μία χρυσὴ σελίδα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μὲ τὴν θυσία του γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ γιὰ τὴν ἐκπλήρωση μιᾶς ἱερῆς ἀποστολῆς. Ἦταν ἕνα παιδὶ ποὺ τὸ χαρακτήριζε...
ἐνθουσιώδης ἀγάπη γιὰ τὴν λατρεία καὶ ἔτσι διακονοῦσε τοὺς ἱερεῖς στὴν ἱερουργία τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Προσηλωμένο στὴν ἱερή του εὐθύνη μὲ πλήρη συναίσθηση ὅτι συμμετεῖχε ἐνεργὰ σὲ ὅτι πιὸ ἱερό, σὲ ὅτι πιὸ ἅγιο ὑπάρχει στὴν γῆ. Σπάνιο χάρισμα γιὰ μία παιδικὴ ψυχὴ ποὺ ἡ ὕπαρξη του εἶχε γίνει ἕνα μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ νέου διωγμοῦ πολλοὶ χριστιανοὶ βασανιζότανε στὶς ρωμαϊκὲς φυλακές.

Ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίζει νὰ τοὺς μεταδώσει μὲ μυστικὸ τρόπο τὰ Ἄχραντα Μυστήρια γιὰ τοὺς στηρίξει στὶς τελευταῖες τους στιγμές. Ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς ποὺ ἐμπιστεύονται γιὰ αὐτὴ τὴ τόσο σημαντικὴ τόσο σπουδαία τόσο ἱερὴ μὰ καὶ πολὺ ἐπικίνδυνη ἀποστολὴ ἦταν καὶ ὁ Ταρσίζιος. Τὸ ἦθος του, τὰ σπάνια γιὰ τὴν ἡλικία του χαρίσματα καὶ ἡ παιδική του ἡλικία ποὺ δὲν θὰ κινοῦσε ὑποψίες ἦταν τὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἀνάθεση ἑνὸς τόσο μεγαλειώδους ἔργου.

Μέσα σὲ ἕνα ἀργυρὸ κουτὶ μὲ πολλή προφύλαξη μετὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας ξεκίνησε γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τῆς ἱερῆς ἀποστολῆς γιὰ τοὺς ἀδερφοὺς χριστιανοὺς ποὺ βασανιζότανε μέσα στήν φυλακὴ γιὰ τὸν Χριστό. Αὐτὸ τοῦ ἔδινε περισσὴ δύναμη καὶ κουράγιο νὰ ξεπεράσει τοὺς φόβους του. Γεγονὸς ἀξιοθαύμαστο γιὰ τὰ κοινὰ ἀνθρώπινα μέτρα αὐτὴ ἡ ἀταλάντευτη πορεία σὲ ἐπιλογὲς ποὺ θέτουν τὴν ζωὴ σὲ τόσο μεγάλο κίνδυνο καὶ μάλιστα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ ἕνα μικρὸ παιδί. Δυστυχῶς στὸ δρόμο γίνεται ἀντιληπτὸς ἀπὸ εἰδωλολάτρες καὶ στρατιῶτες λίγο πρὶν φτάσει στὶς φυλακὲς καὶ ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸ νεαρὸ Ταρσίζιο νὰ τοὺς παραδώσει τὰ ἄχραντα μυστήρια.

Ἐκείνη τὴν στιγμὴ κάνει ὅ,τι εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατὸ νὰ τὰ προφυλάξει καὶ ἂς χάσει τὴν ζωή του ἀρκεῖ νὰ μὴν πέσουν σὲ εἰδωλολατρικὰ χέρια καὶ τὰ βεβηλώσουν. Περικυκλώνεται, ξυλοκοπεῖται, λιθοβολεῖται μὲ μανία. Πέφτει αἱμόφυρτος καὶ πεθαίνει. Τὸν πλησιάζουν γιὰ νὰ τοῦ πάρουν αὐτὸ ποὺ μὲ τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ προστάτευε καὶ ἔντρομοι ἀνακαλύπτουν ὅτι τὰ Ἄχραντα Μυστήρια θαυματουργικὰ εἶχαν ἐξαφανιστεῖ. Παράτησαν τὸ νεκρὸ σῶμα καὶ ἔφυγαν. Ἦταν 15 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 257 μ.Χ.

Οἱ χριστιανοὶ παρέλαβαν εὐλαβικὰ τὸ ἅγιο λείψανό του καὶ τὸ μετέφεραν στὸ κοιμητήριο (κατακόμβη) τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Καλλίστου (στὴ Ρώμη), ὅπου μέχρι σήμερα δείχνουν τὸ σημεῖο τοῦ τάφου του. Ἀργότερα ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης Δάμασος τοποθέτησε πάνω στὸν τάφο του, τὸ ἕξης ἐπίγραμμα: «...Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ταρσίζιος ἔφερε τὰ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, κάποιος μὲ χέρι βέβηλο πῆγε νὰ τὰ μολύνει. Κεῖνος ὅμως προτίμησε νὰ δώσει τὴ ζωή του, παρὰ νὰ δώσει τοῖς κυσίν... τοὺς θείους ».

Γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανούς, γιὰ ὅλα τὰ παιδιά, εἶναι ὑπόδειγμα ἄπειρης ἀγάπης γιὰ τὸν Χριστό. Μᾶς φανερώνει αὐτὸ τὸ ταπεινὸ γιὰ τὸν σκοπὸ τοῦ κατὰ τὴν κοινὴ ἀνθρώπινη λογικὴ περιστατικὸ θυσίας πόσο σπουδαῖο εἶναι τελικὰ γιά μας ἡ Θεία Εὐχαριστία καὶ ὅπως ὁ Χριστὸς ἦρθε σὰν βρέφος σὲ μία φάτνη ποὺ κανεὶς δὲν ἔδινε σημασία γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας, ἔτσι κατὰ τὰ φαινόμενα καὶ ὁ Ταρσίζιος ζῶντας στὸ περιθώριο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας ἕνα μικρὸ παιδὶ ἀνέδειξε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν φανέρωση μιᾶς μεγάλης ἀλήθειας ποὺ θεμελιώνει τὴν ὑπόσταση τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Η ζωὴ τοῦ μικροῦ καὶ ταπεινοῦ Ταρσίζιου μᾶς δείχνει τὸν δρόμο αὐτὸ τῆς σωτηρίας γιὰ αὐτὸ καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία εἶναι ἕνας ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ.
pemptousia
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/