Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα (1812-1891)
Κάποτε ένας πετεινός σκαλίζοντας στα χώματα βρήκε ένα μαργαριτάρι. Το κοίταξε λίγο, κούνησε το κεφάλι του και είπε περιφρονητικά: «Τιποτένιο πράγμα! Δεν το αλλάζω ούτε με ένα σπόρο κριθάρι. Και όμως υπάρχουν ανόητα πλάσματα που τόσο πολύ το εκτιμούν»!
Με τον σοφό αυτόν μύθο του Κριλώφ καθώς και με άλλες χαριτωμένες διηγήσεις όχι μόνο σκορπούσε ευθυμία, αλλά και εδίδασκε συγχρόνως.
Οι ιδιαίτερες συζητήσεις με τους μοναχούς πολλές φορές κρατούσαν μέχρι της 11 την νύκτα.
Μέσα στην νυκτερινή ησυχία μάθαιναν οι αδελφοί από τον θεοφόρο στάρετς την τέχνη των πνευματικών αναβάσεων.
Πολύ επέμενε στην καλλιέργεια της ευχής του Ιησού. Την συμβουλή του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, “Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους· ου γαρ εστιν εν τω ουρανώ και επί γης ισχυρότερον όπλον”, την είχε κανόνα της ζωής του.
Πολλά διηγείτο για να τονίση την μεγάλη σπουδαιότητα του θέματος.
Ανέφερε μεταξύ άλλων και την επόμενη εντυπωσιακή ιστορία:
– Κάποιος ευσεβής Χριστιανός είχε στο σπίτι του έναν κόρακα που τον εξασκούσε στο να ομιλή.
Τα λόγια, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», που τα επανελάμβανε τακτικά εκείνος, τα έμαθε και ο κόρακας.
Μια καλοκαιρινή ημέρα βρήκε το παράθυρο ανοικτό και πέταξε στον δρόμο. Τον είδε τότε ένα γεράκι και ώρμησε κατ᾿ επάνω του.
Αιφνιδιασμένος αυτός από την επίθεσι αντί άλλης κραυγής επρόφερε την ευχή, και το γεράκι – πράγμα θαυμαστό! – αμέσως απομακρύνθηκε σαν κάποιος να το έδιωξε.
Τι παρατηρούμε εδώ; – κατέληγε ο στάρετς. Πώς και ασυνείδητα και ασυναίσθητα ακόμη εάν λέγεται η ευχή, έχει τα αποτελέσματά της και τα αδύνατα τα κάνει δυνατά.
Από Το Βιβλίο “Όσιος Αμβρόσιος Της Όπτινα”, Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής.
http://www.diakonima.gr/