«Όταν μπήκε στο καφενείο, ήτανε νωρίς ακόμα. Κάθισε σε ένα τραπέζι, πίσω από το μεγάλο τζάμι, που έβλεπε στη λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.
Δεν έφταιγε η εφημερίδα που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτότανε όλα αυτά τον τελευταίο καιρό, πότε με λιγότερη, πότε με περισσότερη ένταση. Σκεφτότανε το σκοτεινό πρόσωπο της ζωής. Την ειρήνη, τη βαθιά λαχτάρα, που κρέμεται από μια κλωστή. Σκεφτότανε τη φτώχεια, την αθλιότητα. Σκεφτότανε το φόβο που έχει μπει στις καρδιές».
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ
Κατηγοριοποίηση των Τεκταινόμενων
Ο ίδιος ήρωας του διηγήματος του Α. Σαμαράκη σήμερα δε θα είχε να προσθέσει τίποτα διαφορετικό από τότε. Ίσως ξέπνοα ζητούσε ακόμα την ελπίδα, ίσως είχε παραιτηθεί από το ατέρμονο ταξίδι της αναζήτησής της.
Όταν μπήκε στην καφετέρια, ήτανε μεσημέρι, διότι οι αντοχές του δεν του επέτρεπαν το πρωινό ξύπνημα. Κάθισε σε ένα τραπέζι, πίσω από το μεγάλο τζάμι, που έβλεπε στη λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ. Άναψε τσιγάρο και με έναν μορφασμό το έσβησε γρήγορα σκεπτόμενος τον αντικαπνιστικό νόμο. Δεν έφταιγε η τηλεόραση που έκανε τώρα αυτές τις σκέψεις. Τα σκεφτόταν όλα αυτά τον τελευταίο καιρό.
Γύρω του, φωνές ανθρώπων ανακατεμένες με τον βόμβο των αυτοκινήτων και το ψυχαναγκαστικό κλικ κλικ των κινητών στα χέρια όλων. Μίλαγαν για την πανδημία, ονόματι «κορωνοϊός». Η μία είδηση μετά την άλλη, ξέραμε πια όλη τη βιογραφία του ιού λες και ήταν κάνας διάσημος. Θα γλιτώσουμε; Θα βγουν εμβόλια; Και αν δεν είναι μόνο αυτό; Τι γίνεται με τις ευπαθείς ομάδες; Ο κόσμος γέμιζε με ερωτηματικά που υπήρχαν μόνο για να υπάρχουν, χωρίς ιδιαίτερο νόημα, γιατί κανένας δεν είχε απαντήσεις. Εκείνος, αρνιόταν να βάλει τη μάσκα του. Ας με χτυπήσει, σκεφτόταν, διότι δεν είχε τι άλλο πλέον να χάσει. Είχε χάσει την ελπίδα του προ πολλού και η αγγελία «Ζητείται Ελπίς», που είχε παραδώσει στον Τύπο χρόνια πριν, παρέμενε μετέωρη-ξεχασμένη. Με ένα αποκορύφωμα της τρέλας και του πανζουρλισμού, σχεδόν ειρωνεία, ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης εξηγεί την σωστή ονομασία του ιού. Διότι, αν σε χτυπήσει, να ξέρεις πώς λέγεται βρε αδερφέ.
Έκανε να σκύψει το κεφάλι του. Κοίταξε για λίγο την εφημερίδα που είχε αγοράσει: «ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή… », χα! Αυτό είναι το ίδιο με τότε, σκέφτηκε. Γιατί τα χρόνια έχουν περάσει και οι άνθρωποι κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους. Γύρισε τη σελίδα. Σκοτωμός, φρίκη και πανικός με την κατάσταση των συνόρων στον Έβρο. Για πρώτη φορά οι ελληνικές δυνάμεις υπερασπίζονταν κάτι που άξιζε υπεράσπισης. Πρόσφυγες και μετανάστες, δημιουργούσαν την πρώτη ομάδα ανθρώπων που ήθελαν να περάσουν τα σύνορα και σαφώς χρειάζονταν βοήθεια. Η δεύτερη ομάδα απειλεί με κουκούλες, γάντια και πένσες, που κόβουν τα σύρματα. Πόσα ακόμα να δεχθεί η μικρή Ελλάδα;
Γέλασε. Πρώτα από μέσα του και έπειτα δυνατά. Ήταν ένα γέλιο μαζί με λυγμό. Κούνησε αποδοκιμαστικά το κεφάλι του στη σκέψη των παραπόνων και των νιαουρισμάτων των Ελλήνων για το ζήτημα της Μακεδονίας, λίγο καιρό πριν. Γιατί, όποιος διάβαζε λίγη ιστορία θα ήξερε ότι δεν έπρεπε να τεθεί θέμα εξαρχής. Τώρα όλοι ουρλιάζουν για την παραβίαση των συνόρων μας. Όλοι; Μα ποτέ δε συμφωνούν όλοι. Φάσκουν και αντιφάσκουν οι μάζες. Αποφάσισε, είσαι εθνικιστής, αναρχικός ή γνωρίζεις ιστορία;
Στο τέλος, μια πικρία έμεινε στο στόμα του με την ιδέα των βανδαλισμών στο μετρό της Ακρόπολης. Σαράντα τρεις συλλήψεις από την αστυνομία και ακόμα κανένα αίσθημα ντροπής. Συγχαρητήρια, ρίξαμε πάλι το επίπεδο.
Μία Νέα Αγγελία
Σκούπισε με ένα μαντήλι τον ιδρώτα που έσταζε από το μέτωπο του. Ήταν πλέον πάρα πολλά όλα αυτά και τον έπνιγαν. Όλες αυτές οι απελπισμένες προσπάθειες αισιοδοξίας τον οδήγησαν πάλι στο απαισιόδοξο αδιέξοδο. Ήταν πια ένα φάντασμα του εαυτού του και η φλόγα του θα έσβηνε με την επόμενη κακοτυχία. Έτσι ένιωθε.
«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ»
«ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ»
«ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΙΝΗΤΟ SAMSUNG»
Με όσον πόνο ένιωθε στα σωθικά του, έβγαλε την ατζέντα του ξανά. Έκοψε ξανά ένα φύλλο και έγραψε ξανά με το μολύβι του: Ζητείται Ξανά Ελπίς. Προσέθεσε το όνομά του και τη διεύθυνσή του. Ζητείται Ελπίς σε άριστη κατάσταση, να είναι κραταιή και θαρραλέα. Ζητείται Ελπίς, για να τρομάζει τους φόβους. Ζητείται Ελπίς, για να μην αγριεύονται οι άνθρωποι.
Πλήρωσε τον καφέ και έφυγε βιαστικά. Ήθελε οπωσδήποτε η αγγελία του να μπει στην εφημερίδα.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
Ζητείται Ελπίς, Αντώνης Σαμαράκης, Ελευθερουδάκης, δημοσιεύτηκε από: ebooks.edu.gr (Τελευταία Πρόσβαση: 12/3/2020)
Έβρος: Εκρηκτική η Κατάσταση, Η Τουρκία στήνει Καταυλισμό, δημοσιεύτηκε από: www.in.gr (Τελευταία Πρόσβαση: 12/3/2020)
Αγριεύει η Κατάσταση στον Έβρο: Φόβοι για σοβαρό επεισόδιο στον ποταμό, δημοσιεύτηκε από: www.huffingtonpost.gr (Τελευταία Πρόσβαση:12/3/2020)
Κορονοϊός ή Κοροναϊός, ο Γ. Μπαμπινιώτης εξηγεί πώς είναι η σωστή λέξη, δημοσιεύτηκε από: www.iefimerida.gr (Τελευταία Πρόσβαση: 12/3/2020)
Βανδαλισμός στο Μετρό Ακρόπολη: Ντροπιαστικές εικόνες-Καταστροφές σε αρχαία ευρήματα, δημοσιεύτηκε από: www.in.gr (Τελευταία Πρόσβαση: 12/3/2020)
Λίγα λόγια για τον συντάκτη
Ανδριανή Σταθοπούλου
Φοιτώ στο τμήμα Κλασσικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είμαι 22 ετών. Μου αρέσει το αρχαίο θέατρο, ο κινηματογράφος και να μαγειρεύω.
https://www.maxmag.gr/politismos/apopseis-politismos/ziteitai-elpis/