Αν όχι καθημερινά, αρκετά συχνά στη ζωή μας βιώνουμε έναν «αόρατο πόλεμο». Το «ταγκαλάκι» που λέει και ο Άγιος Παΐσιος ψάχνει την παραμικρή αφορμή να εισβάλει στη ζωή μας. Το παράθυρο το ανοίξαμε εμείς δίνοντάς του χώρο και αξία με τα «πάθη» μας.
Όσο μετανοούμε, αφήνοντας πίσω τον παλιό μας εαυτό και προσπαθούμε να έρθουμε πιο κοντά στον Θεό το ταγκαλάκι μας φέρνει πειρασμούς και ταραχές για να μας ρίξει και να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την σωτηρία της ψυχής μας, αλλά και των γύρω μας. Βρίσκει το πιο ευαίσθητο σημείο μας και χτυπάει εκεί για να μας κλονίσει ψυχικά, σωματικά και νοητικά. Όσο του δίνουμε χώρο τόσο πιο πολύ τον βοηθάμε και του ανοίγουμε την πόρτα για να μας καταστρέψει ολοκληρωτικά. Δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε αυτόν τον «αόρατο πόλεμο» καθώς μας φέρνει λογισμούς που τα δικαιολογεί όλα.
Λειτουργεί με πολύ λεπτούς χειρισμούς όχι όμως με εξυπνάδα, αλλά με πονηριά. Με κάποιο τρόπο θα δείξει ποιος είναι γιατί κάτι θα του ξεφύγει και θα φανεί η κακία του. Με την προσευχή μας ο Θεός επεμβαίνει και μας δίνει δύναμη να βγούμε από την παγίδα που έχει στήσει ο πονηρός ή να μην πέσουμε καθόλου. Το πιο δυνατό μας όπλο στον πνευματικό μας αγώνα είναι η«ταπείνωση» όπως λέει και ο Άγιος Παίσιος με την ευχή:
