*Καταπληκτικό κείμενο. Αξίζει να το διαβάσετε!
ΚΑΝΕΝΑΣ νέος δεν κοιμάται τις μέρες που διανύουμε, όσο και αν κάποιοι το νομίζουν. Κάθε νέος –μα κάθε νέος- παρατηρεί και προβληματίζεται με όσα βλέπει γύρω του.
Βλέπει την πατρίδα μας σε τραγική κατάσταση:
Εξάρτηση οικονομική, πολιτική και κοινωνική από δυνάμεις εκτός των συνόρων μας.
Δουλειές δεν υπάρχουν, κάποιοι φίλοι μας ήδη μετανάστευσαν.
Οι παροχές Υγείας και Παιδείας μειώνονται ανησυχητικά.
Ο θεσμός της οικογένειας και ειδικά της πολύτεκνης βάλλεται πανταχόθεν.
Και το πρωταρχικό αγαθό της ασφάλειας έγινε πλέον ζητούμενο.
Τα Μ.Μ.Ε αχαλίνωτα τελευταία προσφέρουν «θεάματα» στο λαό, αντίθετα με τις διαχρονικές αξίες και τα ήθη του ελληνισμού.
Όραμα για το λαό και τη νεολαία δεν υπάρχει.
Η απελπισία και τα ολέθρια συχνά συνεπακόλουθά της κυριαρχούν.
Ο κοινωνικός ιστός τείνει να διαρραγεί.
Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε τώρα ξεχωριστό υπουργείο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, δείγμα της προτεραιότητας που τίθεται. Η “φοροκάρτα” που επίσης αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτοτυπία και η “κάρτα του πολίτη” με τη χρήση RFID τσιπ, αποφασίστηκε, χωρίς να το θελήσουμε, να έρθουν στη ζωή μας τώρα, σε αυτή τη συγκυρία.
Νέοι και νέες, είμαστε παιδιά ένδοξων προγόνων. Αυτοί μας έχουν εμφυτεύσει στο DNA μας την αγωνιστική διάθεση. Πρώτα όμως ο λόγος του Θεού μάς καλεί να δούμε τον εαυτό μας, ώστε να θέσουμε τον αγώνα στη σωστή βάση.
Όχι άλλη αμετανοησία
“Ἐι ὁ λαός ἤκουσέ μου, Ἰσραὴλ ταῖς ὁδοῖς μου εἰ ἐπορεύθη, ἐν τῷ μηδενὶ ἂν τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν ἐταπείνωσα καὶ ἐπὶ τοὺς θλίβοντας αὐτοὺς ἐπέβαλον ἂν τὴν χεῖρά μου” (Ψαλμ. 81, 14-15, «Αν ο λαός μου με άκουγε, αν ο Ισραήλ πορευόταν στις οδούς μου, αμέσως θα ταπείνωνα τους εχθρούς τους και θα έστρεφα το χέρι μου ενάντια σε όσους τον στεναχωρούν»), λέει ο Κύριος μέσω του προφητάνακτος Δαυίδ. Από το μηδέν, αδέρφια, από το τίποτα, από τις στάχτες θα ταπείνωνα τους εχθρούς τους, εγγυάται ο Θεός.
Ευθυνόμαστε λοιπόν εμείς όλοι, ο λαός και οι κυβερνήτες μας. Ποιες είναι οι ευθύνες μας; Η πρώτη μεγάλη, βασική και ουσιαστική είναι η απομάκρυνσή μας από το θέλημά του Θεού. Αυτό είναι η αληθινή αιτία του κακού και η πραγματική πηγή όλων των δεινών μας. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Απομακρυνθήκαμε όλοι! Λαός και ηγέτες. Ζούμε με τρόπο μη χριστιανικό. Ας το πούμε πιο καθαρά: Αντιχριστιανικό! Καλοπέραση, αμαρτωλή διασκέδαση, ανηθικότητα, προδοσία της συζυγικής πίστεως… και πάνω απ’ όλα αυτουργοί του φρικτού εγκλήματος των εκτρώσεων εξ αιτίας του οποίου τρέχει σαν ποτάμι το αίμα στους υπονόμους των ελληνικών πόλεων. «Οὐκ εἰσακούομαι ὑμῶν, αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις» (Ησαΐας α’ 15, “Δε σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα με αίμα”).
Γιατί μάς ανέχεται ο Θεός;
Στα χρόνια που ζούσε ο άγιος Βαρσανούφιος, είχε γίνει οργή μεγάλη σε όλον τον κόσμο και οι ησυχάζοντες Πατέρες τον παρεκάλεσαν να κάνει δέηση προς τον Θεόν να καταπαύσει την οργή Του. Ο άγιος τούς αποκρίθηκε τότε:
“Είναι πολλοί οι παρακαλούντες τη φιλανθρωπία του Θεού να παύσει την οργή Του από τον κόσμο. Αλλά δε θέλει να ελεήσει. Στέκεται εμπόδιο το πλήθος των αμαρτιών του κόσμου”.
Η συνέχεια εκπλήσσει. Λέει ο άγιος:
“Υπάρχουν στον κόσμο τρεις άνδρες τέλειοι ως προς τον Θεό, που υπερβήκανε το μέτρο της ανθρωπότητας. Στέκονται ανάχωμα στην εξολοθρευτική θραύση του Θεού και εξ αιτίας των ψυχών αυτών με έλεος παιδεύει ο Θεός. Και ειπώθηκε σε αυτούς ότι για λίγο χρόνο θα μείνει η οργή. Προσευχηθείτε λοιπόν μαζί τους. Οι ψυχές αυτών των τριών συναντιούνται στην είσοδο του ανωτέρου θυσιαστηρίου του Πατρός των φώτων και συγχαίρονται και αγάλλονται όλοι μαζί. Όταν επιστρέφουν στη γη πενθούν, κλαίνε και οδύρονται μαζί για τα κακά που κινούν την οργή του Θεού. Οι 3 είναι ο Ιωάννης στη Ρώμη, ο Ηλίας στην Κόρινθο και ο άλλος στην επαρχία των Ιεροσολύμων”
Ήταν ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος!
Αντίστοιχα μαρτυρεί και ο θεόπνευστος Δαυίδ για το Μωυσή. Όταν κατέβηκε από το Όρος Σινά, βρήκε ο Μωυσής τους Ισραηλίτες να προσκυνούν ένα φτιαχτό χρυσό μοσχάρι, λησμονώντας έτσι τις πάμπολλες ευεργεσίες του Θεού. Λέγει λοιπόν ο Δαυίδ «και θα τους εξολόθρευε –ο Θεός-, εάν ο εκλεκτός του Μωυσής δεν στέκονταν ενώπιον του Θεού εν μέσω της εξολοθρευτικής θραύσης και πληγής, για να αναχαιτίσει δια των μεσιτειών του, τον θυμό Αυτού και μη εξολοθρεύσει αυτούς». Για έναν άνθρωπο δίκαιο, σώθηκε ένας ολόκληρος λαός!!!
Οφείλουμε να ελέγχουμε το κακό
Και δεν είναι μόνο η προσωπική συμμετοχή μας στο γενικό κακό με τις αμαρτίες μας, αλλά και η αδράνειά μας, ο μη έλεγχος των στραβών που λαμβάνουν χώρα δίπλα μας. Έλεγε ο πατήρ Παϊσιος:
“Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό. Όχι μόνο αυτοί που το γκρεμίζουν αλλά και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλο, θα δώσει λόγο στο Θεό. Και ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε τον άλλο να κάνει κακό και δεν αντιδρούσε”.
Στο ίδιο πνεύμα ο Απόστολος Παύλος: “καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἒργοις τοῖς ἀκὰρποις τοῦ σκὸτους, μὰλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε”. Κάθε χρόνο γίνονται πάνω από 300.000 εκτρώσεις. Τώρα με την κρίση, ο αριθμός αυξάνει περαιτέρω. Μάλιστα τα έξοδα καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, από εμάς δηλαδή. Αντιδρούμε; Πονάμε; Προσευχόμαστε;
Ο Χριστός μας αποκάλεσε τους αληθινούς μαθητές Του «άλας της γης» και «φως του κόσμου».Αναρωτηθήκαμε πραγματικά γιατί τότε σάπισε η κοινωνία;
Ο ιερός Χρυσόστομος είχε τονίσει: ”Ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει έναν ολόκληρο δήμο”. Γιατί τότε δεν αλλάζει η κοινωνία, ο συνάδελφός μας, ο γείτονάς μας, η οικογένειά μας;;;
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διαχρονικός κήρυκας μετανοίας(Φωτογραφία: Art History Images (Holly Hayes))
Το παράδειγμα των Τριών Παίδων
Ας θαυμάσουμε αδέρφια τώρα, την απαράμιλλη προσευχή 3 νέων παιδιών που συνοψίζει το φρόνημα που έχουν οι άγιοι ανά τους αιώνες. Αιχμάλωτος ο λαός του Ισραήλ στους φοβερούς Βαβυλωνίους. Οι Τρεις Παίδες, παραδείγματα σωστής ανυπακοής, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το τεράστιο άγαλμα του βασιλιά (πλανητάρχη της τότε εποχής) Ναβουχοδονόσορος. Μέσα από την κάμινο αναπέμπουν προσευχή, τι προσευχή! Σε πρώτο πληθυντικό μιλούν για το έθνος τους:
«Είσαι δίκαιος, Κύριε. Και ό,τι επέτρεψες τώρα το έθνος μας να πάθει, την αιχμαλωσία μας δηλαδή σε ανθρώπους άνομους, σκληρούς, βάναυσους, το επέτρεψες πολύ σωστά και δίκαια. Διότιαμαρτήσαμε, Κύριε. Σε εγκαταλείψαμε και απομακρυνθήκαμε από το Νόμο σου, δεν υπακούσαμε στις σωτήριες εντολές σου, ούτε φυλάξαμε με προσοχή όσα μας παρήγγειλες για να ευτυχήσουμε».
Και τώρα… Ακολουθεί έκθεση της καταστάσεως του έθνους τους.
«Τώρα δεν μπορούμε ούτε το στόμα μας ν’ ανοίξουμε, να πούμε μια δικαιολογία, ένα παράπονο. Καταντήσαμε ντροπή και εξευτελισμός, αντικείμενο χλευασμού και καταφρόνιας όλων. “Έσμικρύνθημεν παρά πάντα τα έθνη”, είμαστε οι πιο περιφρονημένοι και εξευτελισμένοι σ’ όλη τη γη. Κι αυτά όλα για τις αμαρτίες μας».
Κι έπειτα η ταπεινή ικεσία:
«Μη μάς παραδώσεις σε τέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή και μην απομακρύνεις το έλεος και την ευσπλαχνία σου. Δέξου την ικεσία μας, η οποία βγαίνει μέσα από καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη μπροστά Σου, ειλικρινά μετανιωμένη. Μη μας αποδοκιμάσεις- “μη καταισχύνης ημάς, άλλα ποίησον μεθ’ ημών κατά την επιείκειαν σου και κατά το πλήθος του ελέους σου και έξελού ημάς”, βγάλε μας μέσα από αυτήν την οικτρή κατάσταση πού βρισκόμαστε τώρα. Κι ας αποβούν όλα αυτά προς δόξαν του ονόματος σου»
Η προσευχή αυτή συνοψίζει τη συναίσθηση προσωπικής ευθύνης που χρειάζεται να έχουμε και την εν Χριστώ μετάνοια. Ταπεινά να καταφύγουμε τότε στα Χέρια του Θεού του Ζώντος που δε θα μας αφήσει, γιατί πρώτος Αυτός θέλει τη χαρά και την ευτυχία μας.
Για το Χριστιανό οι δυσκολίες είναι πανηγύρι
Κλείνουμε με λόγο-βάλσαμο του πατρός Παϊσίου.
«Μη φοβάστε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μάς αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.
Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθείτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει η Θεία Χάρη. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλοσύνη. Να προσευχόμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.»
Το έργο της εκκλησίας ήταν ανέκαθεν επαναστατικό και ρηξικέλευθο ακόμα και σε περιόδους ειρήνης, πολύ περισσότερο και εξωτερικής ανελευθερίας. Η πάλη κατά του εσωτερικού μας δυνάστη, της αμαρτίας, είναι η βάση της εσωτερικής και πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου, που φέρει όπως είδαμε και την εξωτερική ελευθερία.
Η επανάσταση άρχισε ήδη από μέσα μας! https://simeiakairwn.wordpress.com
