Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΟΠΟΙΪΑὉ οἰκογενειακός κώδικας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου
Γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ παρουσίαση τῆς ὅλης ἀσκητικῆς-ἁγιοπατερικῆς θεραπευτικῆς τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου καί συμπληρωματικά μέ ὅσα μέχρι τώρα παρουσιάσαμε, παραθέτουμε τίς θέσεις-συμβουλές του γιά τήν οἰκογενειακή ζωή, τήν παιδοποιΐα καί τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἐκτενέστερη μελέτη γιά τό θέμα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, παρουσιάζουμε στό βιβλίο μας «Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο»[1]. Ἐδῶ, σύν Θεῷ, θά κάνουμε κάποιες εἰδικές ἀναφορές στά θέματα: 1) σύλληψη, 2) κυοφορία, 3) γαλουχία, 4) ἀγκαλιές, φιλιά κ.λ.π. πρός τά παιδιά καί 5) ἀλλοίωση-διαστροφή τῆς γυναικείας ψυχολογίας, διά τῆς χρήσεως ἀνδρικῶν ἐνδυμάτων (π.χ. παντελονιῶν).
Ἡ σύλληψη...
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἀντίθετα μέ ὅσα συκοφαντικά λέγουν γι’ αὐτόν οἱ μεταπατερικοί θολολόγοι, ἔδινε λεπτομερή οἰκογενειακό κώδικα (ἕνα εἶδος πνευματικοῦ πρωτοκόλλου) γιά τήν σύλληψη, κυοφορία καί ἐν τέλει δημιουργία μιᾶς ἅγιας ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὅσοι γονεῖς ἐνστερνισθοῦν τίς θεόσοφες ὁδηγίες του, θά ἀπολαύσουν ὑγιῆ πνευματικά τέκνα μέ ἔντονη τήν ἁγιαστική χάρη. Ὁ «ἁγιασμός ἐκ κοιλίας μητρός» τῶν παιδιῶν ξεκινᾶ ἀπό τήν ἅγια ζωή τῶν γονέων καί τήν ἐξαγιασμένη διαδικασία σύλληψης-κυοφορίας τῶν τέκνων τους.
«Ἀπόλυτο παράδειγμα ἐξαγιασμένων γονέων», παρατηρεῖ ὁ Μοναχός Ἰωάννης, «ἀποτελοῦν οἱ Ἅγιοι Γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δηλαδή ὁ Ἅγιος Ἰωακείμ (=Θεός Γιατρός) καί ἡ Ἁγία Ἄννα (=Χάρις) -οἱ ὁποῖοι καθαγιασμένοι ὄντες πρόσφεραν μέ τήν ἐνδοοικογενειακή γαμική σαρκική τους συνάφεια- στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἐξαγιασμένο D.N.A. δηλαδή ὑγιή, καλή, κληρονομική σωματική προδιάθεση. Αὐτά, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, μποροῦν νά τά ζήσουν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς πού, πρίν καί κατά τόν ὀρθόδοξο γάμο τους, ἐξαγιάζονται μέ τήν ὀρθόδοξη ἀσκητική καί μυστηριακή κοινή ζωή τους -ὅσα ἁμαρτήματα καί πάθη νά ἔχουν ἀπό τήν τυχόν παρελθοῦσα ζωή τους ἤ τήν ἄρρωστη κληρονομικότητα τῶν προγόνων τους-»[2].
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος συνιστοῦσε πρίν τήν συνεύρεση οἱ σύζυγοι νά θυμιάσουν καί νά κάνουν μία σύντομη προσευχή[3], ὅπως τό Βασιλεῦ Οὐράνιε[4]. Μέ τόν τρόπο αὐτόν, παρατηροῦσε, δημιουργεῖται πνευματική ἀτμόσφαιρα ἡ ὁποία ἐπιδρᾶ καί στό ἔμβρυο πού πιθανόν νά συλληφθεῖ[5]. Κάθε στιγμή, ἀνάλογα μέ τό πρός τά ποῦ εἴμαστε προσανατολισμένοι, ἐπηρεαζόμαστε εἴτε ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα εἴτε ἀπό τά πνεύματα τῆς πονηρίας[6]. Ὅταν γίνεται ἡ σύλληψη μέσα
στήν προσευχητική-πνευματική ἀτμόσφαιρα, τότε τό συλληφθέν παιδί ἔχει μία πολύ καλή βάση, γιά νά κτίσει μία ἁγιασμένη προσωπικότητα. Ἐννοεῖται ὅτι ἡ σύλληψις καί ἡ ὅλη διαδικασία γίνεται μέ φυσικό τρόπο, χωρίς νά ὑπάρχει τίποτε τό παρά φύσιν, τό ἁμαρτωλό. Ὅταν ὅμως ὑπάρχουν αὐτά, τό πονηρό πνεῦμα ἐγκλωβίζει τόσο τούς γονεῖς ὅσο καί τό ἔμβρυο. Στό μέλλον τό παιδί, ὄντας φορτισμένο μέ ὅλα αὐτά τά ἀρνητικά ἁμαρτωλά βιώματα τῶν γονέων του, εἶναι πολύ πιθανό νά ἐκδηλώσει φρικτές σεξουαλικές ἰδιαιτερότητες-«διαφορετικότητες»[7].
«Σημείωνε ὁ Ἅγιος Πορφύριος (ὁ Καυσοκαλυβίτης)», παρατηρεῖ ὁ Μοναχός Ἰωάννης, «ὅτι οἱ παρά φύσιν σχέσεις τῶν γονέων[8], ἐπειδή εἶναι ὁμοφυλοφιλικές (συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα) διαστροφές, ἀλλοιώνουν τό D.N.A. τῶν γεννητόρων καί προκαλοῦν πολλές φορές τήν γέννηση παιδιῶν μέ ροπή πρός τήν ἔκφυλη σεξουαλική ζωή (ὁμοφυλόφιλη ἤ ἑτεροφυλόφιλη). Τοῦτο, διότι οἱ γενετήσιες σεξουαλικές ἀνδρόγυνες σχέσεις, ὅταν γιά «ποικιλία» ἐρωτικῆς ἀπόλαυσης παρεκτρέπονται σέ παρά φύσιν ἀνώμαλες σαρκικές σχέσεις, ἐκφυλίζουν τήν κυτταρική μνήμη τοῦ D.N.A. τῶν δυό γονέων. Ἐξ οὗ τό Ἁγιοπατερικό χωρίο: «ἁμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα», πασίγνωστη ἁγιογραφική ρήση.
Ὁμοίως, ὅπως πληροφορούμαστε ἀπό ζεύγη Ἀθηναίων, πού εἶχαν ἐπισκεφτεῖ τόν σύγχρονο μεγάλο ὅσιο Γέροντα Ἀναστάσιο (τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ 1925-2013 μ.Χ.), παρόμοιες ἦταν καί οἱ δικές του τοποθετήσεις. Μάλιστα, ὁ Ὄσιος Γέροντας Ἀναστάσιος ἔλεγε ὅτι ὁ σκοπός τοῦ γάμου εἶναι νά διασώσει τό κατά φύσιν καί νά ὁδηγήσει στό ὑπέρ φύσιν, δηλαδή στήν θέωση. Ὅταν (ὁ γάμος) παρεκτρέπεται στό παρά φύσιν, ὄχι ἁπλῶς δέν ἔχει ὄφελος (πνευματικό) ἀλλά ἀποδεικνύεται καί πολλαπλῶς ἐπιζήμιος, γιατί συγκαλύπτει τήν διαστροφή κάτω ἀπό τόν φυσιολογικό μανδύα (τοῦ γάμου) καί μᾶς ταυτίζει μέ τόν διεστραμμένο δαίμονα, γεγονός πού ἔχει ἐπιπτώσεις τόσο στήν ψυχική ἁρμονία τῶν συζύγων ὅσο καί στήν γενετική τους συνέχεια (τά τέκνα τους, τούς ἀπογόνους τους). Αὐτές οἱ ἁμαρτίες μᾶς ὑποβιβάζουν χαμηλότερα καί ἀπό τά ἐπίπεδα τῶν ζώων, τά ὁποῖα ἔχουν σιδηροῦς φραγμούς πού διέπουν τήν λειτουργία τοῦ γενετήσιου ἐνστίκτου καί οὐδέποτε ἐκτρέπονται στό παρά φύσιν. Ὁ σύγχρονος Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνα (ὁ Φιλοθεΐτης) ὑποστηρίζει καί ἐκεῖνος, ὅπως καί ὁ προαναφερθείς Γέροντας Ἀναστάσιος, ὅτι ἡ ἰταμή (=αὐθάδης, θρασεῖα, ἀναιδής) διακύβευση (=διακινδύνευση) τῆς Θεοσύστατης ἀνθρωπολογίας (ἀνθρώπινης ὀντολογίας) καί φυσιολογίας θά ἀποτελέσει τήν αἰτία τοῦ ἐπερχόμενου Γ΄ παγκοσμίου πολέμου»[9].
Σύγχρονος Γέροντας, παγκοσμίως γνωστός καί μεμαρτυρημένης ἁγιότητας, ἀπεκάλυψε σέ πνευματικό του παιδί ὅτι ἡ μέγιστη σημερινή ἁμαρτία εἶναι οἱ διεστραμμένες σχέσεις στά ἀνδρόγυνα. «Κάποτε ρώτησα τόν Γέροντα», διηγεῖται πνευματικό του παιδί, «Ποιό εἶναι τό φοβερότερο ἁμάρτημα τῆς ἐποχῆς. Καί ἀπάντησε: "οἱ ἀνωμαλίες τῶν ἀνδρογύνων". Καί συνέχισε: "Μολύνεται ὁ γάμος, φεύγει τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀποκτᾶ δικαιώματα ὁ διάβολος... τά δαιμονικά αὐτά μικρόβια πηγαίνουν στά παιδιά τους καί ἀφηνιάζουν. Καί τό χειρότερο, κληροδοτοῦνται στήν γενεαλογική τους συνέχεια.. ἔχουν φοβίες καί ἀνασφάλειες τά παιδιά, εἰδικά στόν ὕπνο ὅταν εἶναι μικρά, καί ὅταν μεγαλώσουν καταλήγουν ἀπό ὁμοφυλόφιλοι μέχρι ἐγκληματίες. Ὅταν ἕνα νερό εἶναι ἀκατάλληλο, τρέχουμε στήν δεξαμενή γιά νά δοῦμε τί γίνεται ἐκεῖ... καί ἀπό τήν δεξαμενή στήν πηγή. Σήμερα μολύνθηκε ἡ δεξαμενή τῆς κοινωνίας: ἡ οἰκογένεια... Καί μολύνθηκε ἡ οἰκογένεια, γιατί βρώμισε ἡ πηγή: ὁ γάμος! Αὐτά τά διορθώνει μόνο ἡ μετάνοια καί ἡ καθαρή ἐξομολόγηση.... Αὐτό τό ἁμάρτημα[10] ἐμποδίζει τόν Χριστό μέ τήν Θεία Κοινωνία νά εἰσέλθει μέσα μας... ὅπως, ὅταν μποῦν σωματικές ἀκαθαρσίες σ’ ἕνα ποτήρι, ὅσο κι ἄν ἀπολυμανθεῖ μετά, δέν τό δίνεις γιά κέρασμα, ἔτσι καί, ὅταν γίνει κρεάτινοςὑπόνομος τό στόμα, δέν προσφέρεται ἔπειτα γιά τήν εἴσοδο τοῦ Παμβασιλέως Ἰησοῦ Χριστοῦ... Πρέπει νά ἐπέλθει δυνατή μετάνοια, καθαρή ἐξομολόγηση καί ἀρκετός καιρός ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία... Tονίζει, ἀκόμη, ὁ Γέροντας ὅτι οἱ ἀσπασμοί τῶν μολυσμένων γονέων στά παιδιά τους, εἰδικά τῆς μωρομάνας στό παιδάκι της, μεταδίδουν (αὐτοί οἱ ἀσπασμοί) ὅλη αὐτήν τήν δαιμονική ἐνέργεια στά ἀθῶα καί καθαρά παιδάκια τους... Ἀφηνιάζουν τά καημένα καί ἀρρωσταίνουν ψυχικά καί σωματικά»[11].
Τό μυστήριο τοῦ Γάμου, ὅλα ὅσα συμπεριλαμβάνει, ἔχει ἀναφορά στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία. «Ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν»[12]. Δέν πρέπει τό ἀνδρόγυνο νά αὐτονομεῖται καί νά ὑποκύπτει στά δικά του θελήματα, ἀλλά νά φροντίζει πάντα νά ζεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ καί σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν οἱ σύζυγοι ζοῦν σύμφωνα μέ τίς θεῖες ἐντολές (τίς προδιαγραφές τοῦ «Κατασκευαστοῦ» μας Θεοῦ), τότε καί τά παιδιά, τά ὁποῖα ἐνδεχομένως θά τούς δώσει ὁ Θεός, ἔχουν μία ἔντονη φορά πρός τόν Θεό ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεώς τους.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο
https://stratisandriotis.blogspot.com/
