Πανηγυρίζει σήμερα ο Ευαγγελισμός τον Αγιο Λάζαρο
Ο Άγιος Λάζαρος θεωρείται ο προστάτης των κατοίκων του Ευαγγελισμού Λαγκαδά και όλοι σχεδόν οι κάτοικοι έχουν να διηγηθούν μία προσωπική ιστορία. Η πιο σημαντική, γνωστή σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι το θαύμα του Αγίου Λαζάρου.. ή αλλιώς η "Σινδόνη" του Ευαγγελισμού Θεσσαλονίκης. Η ιστορία έχει ως εξής:
Κάποιο απόγευμα 2 αδελφάκια έπαιζαν μόνα τους στο ξωκκλήσι, στον προαύλιο χώρο.
Τριγύρω δεν υπήρχε κανείς και εκείνη την εποχή ο Ευαγγελισμός, το χωριό του Αη Λαζάρου δεν είχε ούτε Ιερέα. Ερχόταν κάθε Κυριακή κάποιος Ιερέας από τα διπλανά χωριά.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους, τα παιδιά, γύρω στα 10 - 11 ετών, άκουσαν έναν ήχο ... σαν αυτόν του θυμιατού, σαν κάποιος να ήταν μέσα στο εκκλησάκι και να θυμιάτιζε. Παραξενεμένα, προχώρησαν προς την είσοδο του ναού ώστε να δουν ποιος μπορεί να ήταν.
Όταν μπήκαν, αντίκρισαν μια ψηλή ανθρώπινη μορφή (και κατ' επέκταση αντρική) ρασοφορεμένη, να θυμιατίζει. Το περίεργο είναι ότι αυτή η μορφή, δεν περπατούσε στο έδαφος, αλλά αιωρούνταν τουλάχιστον 15 πόντους από το πάτωμα ψηλά στον αέρα. Βρισκόταν μπροστά από την αριστερή (όπως κοιτάμε εμείς) είσοδο του ιερού και κατευθυνόταν προς την ωραία πύλη (κεντρική). Δεν είχε καμία επαφή με τα παιδιά, ούτε βλέμμα, ούτε κάποια «κουβέντα». Απλά θυμιάτιζε.
Μόλις κατευθύνθηκε στην Ωραία Πύλη, δεν πέρασε δίπλα ή από κάτω από το πορφυρό Της πανί (πορφυρά σινδόνη), το οποίο υπήρχε σαν «πόρτα», αλλά μπήκε μέσα σε αυτό, δημιουργώντας εντονότατους κυματισμούς.
Την στιγμή εκείνη, όπως ανέφεραν τα παιδιά μπήκε από την πόρτα του ναού ένα γεράκι το οποίο έκανε τρεις κύκλους μέσα στο ναό και έπειτα έφυγε.
Μόλις αποχώρησε το γεράκι, σταμάτησαν και οι κυματισμοί.
Καθ' όλη την διάρκεια, το αγοράκι το οποίο μπήκε πρώτο υποστήριζε ότι ήταν ακινητοποιημένο και όσο και αν ήθελε να τρέξει από τον φόβο του, δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Μόλις τελείωσε το περιστατικό, τρομαγμένα έτρεξαν προς το κοντινότερο σπίτι ώστε να πουν το τι είχε συμβεί.
Εκεί βρήκαν μόνο κάποιες γυναίκες, οι οποίες αφού τα άκουσαν, πήγανε στο καφενείο να το πουν στους άντρες.
Μόλις μαθεύτηκε, όλοι ξεκίνησαν να μαλώνουν τα παιδιά λέγοντας ότι τους έλεγαν ψέματα και θα έχαναν τον χρόνο τους.
Η επιμονή και τα κλάματα τους όμως, τους έπεισαν να πάνε.
Ούτε μορφή είδανε, ούτε γεράκι. Ούτε θυμιατό, ούτε οσμή.
Αυτό όμως που βρήκανε ήταν το πανί της μεγάλης πύλης γεμάτο σημάδια, από χέρια, πόδια και πλευρά (υπάρχουν και σώζονται μέχρι σήμερα). Παρατήρησαν, επίσης, δύο εικονίσματα πάνω στην Πορφυρά Σινδόνη: την Ανάσταση του Λαζάρου και την Παναγία.
Υπήρξαν πολλοί που δεν πίστεψαν ότι ήταν θεϊκό έργο.
Μάλωναν τα παιδιά με την δικαιολογία ότι το κάνανε αυτά και ότι ήταν μεγάλη ιεροσυλία. Έτσι κάλεσαν και ειδικούς υφασματοποιούς για να αφαιρέσουν τα σημάδια.
Όλες οι προσπάθειες τους ήταν μάταιες. Το πόρισμά τους ήταν ένα. Τα σημάδια ήταν ένα με το πανί. Λες και είχαν δημιουργηθεί μαζί. Από τότε και κάθε χρόνο στην Ιερά Πορφυρά Σινδόνη προστίθεται και ένα "ιερό σημάδι", σημειωτέον ότι, αυτή φυλάσσεται από την πρώτη εποχή του θαύματος σε γυάλινο, ερμητικά κλειστό πλαίσιο, ώστε όλοι να μπορούμε να την προσκυνούμε αλλά κανείς να μην μπορεί να την αγγίζει.
https://www.facebook.com
