Ο 34 χρονος Ρώσος ιερέας Ντανίλ (Δανιήλ) Συσόεφ, (Daniil Sysoyev) έγγαμος και πατέρας τριών κοριτσιών, δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία του αγίου Θωμά στη νότια Μόσχα το βράδυ της 19 Νοεμβρίου 2009. Μόλις είχε τελειώσει τον Εσπερινό.
Ακολουθεί η δήλωση της Πρεσβυτέρας Ιουλίας για τον μάρτυρα ιερέα και σύζηγο της, τον π. Δανιήλ και αποκαλύπτει ότι μία προφητεία εκπληρώθηκε.
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, σας ευχαριστώ για την υποστήριξη και τις προσευχές σας. Αυτός είναι ο πόνος που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Αυτός είναι ο πόνος που βιώνουν εκείνοι που στάθηκαν στο Σταυρό του Σωτήρα. Αυτή είναι η χαρά που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, αυτή είναι η χαρά που βιώνουν εκείνοι που ήρθαν στον κενό Τάφο.
Ο π. Δανιήλ είχε προβλέψει ήδη το θάνατό του αρκετά χρόνια προτού συμβεί. Ήθελε πάντα να είναι άξιος για το στεφάνι ενός μάρτυρα. Εκείνοι που τον πυροβόλησαν θέλησαν, όπως συνήθως, να φτύσουν στο πρόσωπο της Εκκλησίας, όπως είχαν φτύσει στο πρόσωπο του Χριστού. Δεν έχουν επιτύχει το στόχο τους, επειδή είναι αδύνατο να φτύσει κανείς στο πρόσωπο της Εκκλησίας. Ο π. Δανιήλ ανέβηκε στον Γολγοθά του στην ίδια εκκλησία που είχε χτίσει, στην εκκλησία στην οποία αφοσίωσε όλο το χρόνο και τη δύναμή του. Τον σκότωσαν όπως τον προφήτη του παλιού καιρού - μεταξύ του ναού και του ιερού και βρέθηκε πράγματι αντάξιος της κλήσης ενός μάρτυρα. Πέθανε για τον Χριστό, για τον οποίο λειτούργησε με όλη τη δύναμή του.
Πολύ συχνά μου έλεγε ότι φοβόταν ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος, χρόνος για να γίνουν όλα. Βιαζόταν. Μερικές φορές, και ανθρώπινα, υπέρβαλε, έσφαλε, σκόνταφτε και έκανε λάθη, αλλά δεν έκανε κανένα λάθος για το κύριο ζήτημα, ότι η ζωή του ήταν αφιερωμένη εξ’ ολοκλήρου σε ΑΥΤΟΝ.
Δεν καταλάβαινα γιατί βιαζόταν τόσο. Τα τελευταία τρία χρόνια λειτουργούσε συνεχώς, χωρίς να σταματάει ή να παίρνει άδεια. Εγώ γκρίνιαζα, επειδή πού και πού ήθελα απλή ευτυχία, ότι ο σύζυγος και πατέρα των παιδιών μου θα ήταν μαζί μου και τα παιδιά. Αλλά μια άλλη πορεία ήταν χαραγμένη γι’ αυτόν.
Πολλές φορές είχε πει ότι θα τον σκότωναν. Εγώ τον ρώταγα ποιος θα φρόντιζε εμένα και τα τρία παιδιά μας, κ’ αυτός μου απαντούσε ότι θα μας άφηνε σε ασφαλή χέρια. «Θα σας αφήσω στην Παναγία. Αυτή θα σας φροντίσει».
Αυτά τα λόγια ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα. Μας είπε με ποια άμφια θα τον θάψουμε. Κ’ εγώ αστειεύτηκα ότι δεν υπήρχε λόγος να μιλάει γι’ αυτό, ότι ακόμα δεν ξέραμε ποιος θα έθαβε ποιόν. Είπε ότι εγώ θα τον έθαβα. Μόλις γύρισε η κουβέντα στις κηδείες, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά του είπα ότι δεν είχε πάει ποτέ σε κηδεία ενός ιερέα. Και μου απάντησε ότι δεν πειράζει επειδή θα ήμουν στην κηδεία την δική του.
Τώρα θυμάμαι πολλές κουβέντες που απόκτησαν νόημα. Τώρα οι αμφιβολίες μου έχουν διαλυθεί, οι παρεξηγήσεις έχουν εξαφανιστεί.
Δεν αποχαιρετιστήκαμε σ’ αυτήν την ζωή, δεν ζητήσαμε ο ένας στον άλλο συγχώρεση, δεν αγκαλιαστήκαμε. Ήταν απλά μία συνηθισμένη μέρα: το πρωί έφυγε για την Λειτουργία και δεν τον είδα ξανά.
Γιατί δεν πήγα στην εκκλησία εκείνη την ημέρα να τον συναντήσω; Είχε περάσει απ’ τον μυαλό μου, αλλά αποφάσισα ότι καλύτερα να ετοιμάσω το βραδινό φαγητό και να βάλω τα παιδιά για ύπνο. Ήταν λόγω των παιδιών που δεν πήγα εκεί. Υπήρξε ένα χέρι που δεν με επέτρεψε να πάω. Αλλά το προηγούμενο απόγευμα είχα πάει στην εκκλησία να τον συναντήσω. Αισθάνθηκα ότι σκοτεινά σύννεφα μαζευόντουσαν πάνω από τα κεφάλια μας. Και τις τελευταίες ημέρες προσπαθούσα να περάσω περισσότερο χρόνο μαζί του. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας σκεφτόμουνα μόνο για το θάνατο και για τη ζωή μετά το θάνατο. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο. Εκείνη την ημέρα το κεφάλι μου ζαλιζόταν με τα λόγια: «Ο θάνατος στέκεται ακριβώς πίσω σου». Η τελευταία εβδομάδα ήταν τόσο δύσκολη, σαν να είχαν αδειάσει ένα τεράστιο φορτίο επάνω μου. Δεν είμαι διαλυμένη. Με υποστηρίζει. Τον αισθάνομαι δίπλα μου. Είχαμε πει ο ένας στον άλλο και τόσα λόγια τρυφερά που δεν είχαμε πει ποτέ στη ζωή μας. Μόνο τώρα καταλαβαίνω πόσο αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον.
Το μνημόσυνο του των 40 ημερών θα τελεσθεί την παραμονή της ονομαστικής του γιορτή, στις 29 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με την προφητεία ενός γέροντα, η εκκλησία θα χτιζόταν αλλά ο π. Δανιήλ δεν θα λειτουργούσε εκεί. Το δεύτερο μέρος της προφητείας έχει ήδη εκπληρωθεί.
https://apantaortodoxias.blogspot.com
