ΤΟΥ NIKOLAI KOLCHURISKY
Eϊνε ένα Αυγουστιάτικο πρωϊνό και ή ομίχλη, έχει πέσει πάνω στα όμορφα χωράφια του χωριού. Μιά ξύλινη εκκλησία προβάλλει. Μπαίνω μέσα κι ακούω τις όμορφες μελωδίες ψάλλουν τρεις ηλικιωμένες γυναίκες μέ καθαρές και ζεστές φωνές. Ή θεία λειτουργίο τελείται μέσα σε μιά ήσυχη ατμόσφαιρα. Βρίσκoμαι στην περιοχή του Μordvinian πού απέχει 220 μίλια νοτιοανατολικά της Μόσχας.
Στο χωριό ΒOLSHOYE IGNATOVO υπάρχει ή εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Είνε ένα χωριό ξεχασμένο στο χρόνο, μέ σπιτάκια φτωχικά και μικρά κι όμως, σ' αυτό τό χωριό, μακριά άπό τις μεγάλε πόλεις, συρρέουν πολλοί πιστοί. Τί άραγε τραβούσε τόσους πιστούς νά 'ρθούν νά εκκλησιαστούν σε αύτη τή μικρή, φτωχική, ξύλινη εκκλησία;
Είνε τό σκήνωμα ενός νεομάρτυρα. Στις άρχές τού εικοστού αιώνα έζησε εκεί ό πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Podgorsky, πού υπηρέτησε ώς εφημέριος στο γειτονικό χωριό Kirzhemany Υπήρξε ζηλωτής εφημέριος ό όποιος, άν κάι είχε στην κατοχή του πολλά χωράφια, δέν διέθεσε ποτέ τα χρήματα πού κέρδιζε στά δέκα του παιδιά, αλλά στήν ανέγερσι σχολείων, στά όποια μάλιστα δίδασκε ό ίδιος ανάγνωσι και γραφή.
Τόσο ό π. Κωνσταντίνος όσο και ή πρεσβυτέρα του ήταν πολύ αγαπητοί άπό τούς κατοίκους της περιοχής. Λέγεται ότι ό ίδιος είχε προικισθή μέ τό διορατικό χάρισμα νά βλέπη τις κρυμμένες αμαρτίες των εξομολογουμένων, νά τις αποκαλύπτε και έτσι νά τούς φέρνη όλους σέ μετάνοια.
Ή Όκτωβριανή επανάστασι έφτασε και στήν Τransvolga.. Ό ειλικρινής και ευθύς π. Κωνσταντίνος δέν άλλαξε τίποτα άπό τή ζωή του μπροστά στούς νέους άρχοντες και όταν πληροφορήθηκε τον φρικτό θάνατο της βασιλικής οικογένειας αποφάσισε νά τελέση παννυχίδες. Οί απεσταλμένοι του κόμματος ενημερώθηκαν αμέσως γιά τήν κίνησί του αυτή.
Ό π. Κωνσταντίνος ήταν προφανώς ένας από τούς άνθρώπους πού θά τούς δημιουργούσε πρόβλημα στά σχέδια πού είχαν προκειμένου νά κατεδαφίσουν τις έκκλησίες.
Έκτος όμως άπό τά μνημόσυνα πού τέλεσε, συνέβη κάτι άκόμη, τό οποίο έξώργισε τούς αντιπροσώπους τής εξουσίας. Ήταν ή θεία λειτουργία πού τελέσθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1918. Εκείνη τήν ήμέρα οι απεσταλμένοι των επαναστατών είχαν έρθει στο Κirzhemany όχι μόνο γιά νά γιορτάσουν τήν πρώτη επέτειο τής Όκτωβριανής επαναστάσεως, αλλά κάι γιατί είχαν τήν έντολή νά συλλέξουν ένα μέρος από τή σοδειά των αγροτών γιά τις ανάγκες των επαναστατών. Οί περισσότεροι κάτοικοι του χωριού δέν ενθουσιάστηκαν μέ τήν ιδέα τής γιορτής αυτής, και έτσι παρευρέθηκαν στήν Θ. Λειτουργία προς τιμήν του άγιου Δημητρίου. Ήταν τέτοια ή μανία των απεσταλμένων όταν έμαθαν τό συμβάν, πού έφτασαν στο σημείο νά συλλέξουν όλη τή σοδειά των αγροτών, ακόμα κι αύτών πού οί γυιοί τους υπηρετούσαν στον κόκκινο στρατό.
Τήν επόμενη μέρα τό στρατιωτικό προλεταριάτο ώρμησε στήν έκκλησία και σχίζοντας τά ρούχα του π. Κωνσταντίνου τον έσυραν έξω στούς δρόμους μέ τά εσώρρουχα και άρχισαν νά τον ξυλοκοπούν βιαίως. Τον χτύπησαν γιά αρκετές ώρες, όπως χαρακτηριστικά διηγήθηκαν αργότερα στά παιδιά και στά εγγόνια τους κάτοικοι του χωριού. Άν και ό π. Κωνσταντίνος ήταν αρκετά δυνατός και θά μπορούσε τουλάχιστον ν' αντισταθή, έν τούτοις επέλεξε νά υπομείνη ώς τό τέλος τό μαρτύριο.
Λίγο αργότερα, μετά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα τον εξανάγκασαν νά ζευτή ό ίδιος ένα κάρρο και τον περιέφεραν έτσι σ' ολόκληρο τό χωριό. Όλοι οί κάτοικοι του χωριού από τό φόβο κλείστηκαν στα σπίτια τους και δεν τολμούσαν νά βγούν ούτε καν έξω άπ' τήν πόρτα τους.
Όταν ό π. Κωνσταντίνος δεν είχε άλλες δυνάμεις γιά νά συνέχιση νά σέρνη τό κάρρο, του φόρεσαν ένα κολλάρο αλόγου στο λαιμό και τον ωδήγησαν στο χωριό, χωρίς βέβαια νά σταματήσουν νά τον χτυπούν αλύπητα μ' ένα μαστίγιο άλλά και με οτιδήποτε άλλο βρισκόταν μπροστά τους. Τέλος, τον έσυραν κρατώντας τον άπ' τά μαλλιά μέχρι τήν αυλή της εκκλησίας και τον σταύρωσαν στις πόρτες της.
Τό σώμα του πατρός Κωνσταντίνου είχε εμφανή τά σημάδια του ξυλοδαρμού (τό κρανίο του σπασμένο, ένα δάχτυλο αποκομμένο από τό πολύ ξύλο και πολλά σημάδια άπό τις μαστιγώσεις).
Τήν έπόμενη μέρα ό νεωκόρος και ό φύλακας της εκκλησίας βρήκαν τό σώμα του καρφωμένο στήν πόρτα και τό κατέβασαν. Τον έντυσαν μέ τά ιερατικά του άμφια και τον εναπόθεσαν μέσα σ' ένα ξύλινο φέρετρο, βάζοντας μέσα ένα Εύαγγέλιο και τά καρφιά μέ τά όποια τον είχαν σταυρώσει.
Οί απεσταλμένοι του κόμματος απαγόρευσαν τήν ταφή του στο κοιμητήριο, και έτσι τον έθαψαν σ' ένα χωράφι. Ή δικαιοσύνη του Θεού όμως ενήργησε γρήγορα γιά τις απάνθρωπες πράξεις τών απεσταλμένων κ' έτσι δεν πρόλαβαν νά επιστρέψουν στο προορισμό τους· σκοτώθηκαν πέφτοντας μέσα στον πάγο μαζί μέ τήν αμαξά τους.
Αυτή ή φρικτή ιστορία είχε σχεδόν σβηστή από τις μνήμες τών άνθρώπων. Ή πλειονότητα τών αυτοπτών μαρτύρων φοβούνταν ακόμα και νά κάνουν κάποια νύξι γιά τό γεγονός. Όμως τήν ίδια στιγμή υπήρχαν κάποιοι πού διηγήθηκαν τήν ιστορία στα παιδιά και στά εγγόνια τους, δείχνοντάς τους τό σημείο τής ταφής. Υπήρξαν πολλοί Όρθόδοξοι Χριστιανοί πού κατά καιρούς τοποθετούσαν κάποιο σταυρό στο σημείο πού ετάφη ό π. Κωνσταντίνος, αλλά οί αρχές κάθε φορά τον έβγαζαν.
Τό 1992 ό πατήρ Αλέξανδρος Nikitin, εφημέριος του ναού τών Αρχαγγέλων, ήθελε νά βρή τον τάφο τοΰ πατρός Κωνσταντίνου, γιατί ειχε άκούσει διάφορες διηγήσεις. Τελικά, κατάφερε νά βρή τήν τοποθεσία τό 2001, όταν ή ανεψιά μιάς πνευματικής κόρης του π. Κωνσταντίνου υπέδειξε τό μέρος τής ταφής.
Δεν θυμόνταν βέβαια τό άκριβές μέρος, άλλά στις 13 Ιουνίου συνέβη κάτι θαυμαστό. Μετά από τήν τέλεσι μιάς παννυχίδας, βρήκαν άμέσως τό σημείο τής ταφής του. Είχαν απομακρύνει μόνο τήν πρασινάδα από τον τόπο, όταν ξεχύθηκε μιά θεσπέσια ευωδία. Τότε αντίκρυσαν τό εξής καταπλητικό θέαμα· μπροστά τους, σέ βάθος έξι ποδιών, βρίσκονταν ανέπαφο ολόκληρο τό φέρετρο.
Όταν τό άνοιξαν, βρήκαν τό σώμα του πατρός Κωνσταντίνου, από τό οποίο αναδύονταν ή ευωδία αυτή, άθικτο, ντυμένο μέ τά ιερατικά του άμφια, και κρατώντας στά χέρια του ακέραιο τό Εύαγγέλιο. Τά σημάδια από τά χτυπήματα ήταν ακόμη εμφανή στο σώμα του, και στά χέρια του υπήρχαν οί τρύπες από τά καρφιά. Μέσα στο φέρετρο βρέθηκαν επίσης και τά τέσσερα μεγάλα καρφιά μέ τά οποία τον είχαν σταυρώσει. Ό ιατροδικαστής, πού βρέθηκε εκεί, διαπίστωσε μέ ευκολία, άν και είχαν περάσει 83 όλοκληρα χρονιά, την αιτία θανάτου, πού ήταν ή ακατάσχετη αιμορραγία.
Ή ευωδία συνέχιζε νά υπάρχη μετά από αρκετό καιρό και τό μόνο πού άλλαξε ήταν τό χρώμα του σκηνώματος, τό όποιο από λευκό έγινε σκούρο καφέ, κάτι τό όποιο συμβαίνει με όλα τά άγια λείψανα. "Υστερα άπό μικρό χρονικό διάστημα και με την ευλογία του επισκόπου, τό σώμα του π. Κωνσταντίνου ετάφη στο ιερό βήμα της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, στο Bolshoye Ignatovo. Τό σπασμένο δάχτυλο του όμως κρατήθηκε ξεχωριστά και τοποθετήθηκε μέσα σε μιά ειδική μικρή λειψανοθήκη, ή οποία φυλάσσεται στο ιερό του ναού τοϋ Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Όταν επισκέφθηκα τό ναό, ό π. Αλέξανδρος μου έφερε τή λειψανοθήκη και έγώ έπεσα στά γόνατα νά προσκυνήσω, άν και δεν είχε αγιοποιηθή επίσημα από τήν Εκκλησία. Αισθάνθηκα τήν ευωδία νά εξέρχεται από τό λείψανο (μιά ευωδία πού, όπως μάς είπε ό π. Αλέξανδρος, έχει μείνει αναλλοίωτη από τήν πρώτη μέρα) και είχα τήν αίσθησι οτι προσκυνούσα τό δάχτυλο ενός ζωντανού άνθρώπου, αφού ήταν ακόμη μαλακό.
Τά λείψανα του πατρός Κωνσταντίνου άρχισαν νά θεραπεύουν ακόμη και άνθρώπους πού έπασχαν άπό μή ιάσιμες άσθένειες, όπως παιδική εγκεφαλική παραλυσία, επιληψία και καρκίνο. Ό π. Άλεξάνδρος διηγείται ένα περιστατικό πού συνέβη μπροστά στά μάτια του. Ένα παιδάκι πού έπασχε άπό εγκεφαλική παραλυσία μεταφέρθηκε με τό αναπηρικό του καρροτσάκι μπροστά στο φέρετρο γιά νά προσκυνήση τά λείψανα. Μόλις προσκύνησε και απομακρύνθηκε λίγα μέτρα από τό σκήνωμα, τό παιδί σηκώθηκε άπό τό καρροτσάκι και περπάτησε πηγαίνοντας τώρα μόνο του νά προσκυνήση τά λείψανα γιά δεύτερη φορά.
Ό π. Αλέξανδρος έχει γίνει μάρτυρας πολλών τέτοιων περιστατικών πού ύπήρχε θαυματουργική επέμβασι και ίασι πολλών ασθενών και μέχρι στιγμής έχει καταγράψει 1.024 τέτοιες περιπτώσεις.
Τό μοναδικό εμπόδιο πού υπάρχει ώστε νά αγιοποιηθή ό π. Κωνσταντίνος είνε ή έλλειψι έγγράφων πού νά μαρτυρούν οτι ήταν θύμα του διωγμού τού 1918. Υπάρχει μόνο ή προφορική παράδοσι, αλλά ό π. Αλέξανδρος δεν ανησυχεί- «όταν επιτρέψη ό Θεός, όλα θά γίνουν», λέει χαρακτηριστικά. Ή άλήθεια μιλά μόνη της...
Πηγή· αγγλόφωνο περιοδικά «ORTHODOX WORD»
μετάφρασις- ϊ. μονή Άγ. Αυγουστίνου Φλωρίνης]
https://apantaortodoxias.blogspot.com