Αυτό είναι ένα παλαιό μου κείμενο αλλά -όσο ζω και έχω σώας τας φρένας- θα το αναδημοσιεύω για το τεράστιο χρέος που έχουμε στον Άγιο.
Του ΠατροΚοσμά σήμερα η μέρα, καυτή μέρα, "εκδικητική" λες του καλοκαιριού που προχωρά στο τέλος του.
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, με τον σταυρό και την βακτηρία της οδοιπορίας, περπατάει στις μέρες μας και ξαναλέει τα λόγια της θεϊκής Αγάπης, επαναλαμβάνει τις προφητείες που μία - μία εκπληρώνονται, δακρύζει μπρος στα κλειστά σχολειά των Ελλήνων, σηκώνει το χέρι και ευλογεί τα διαρκή μαρτύρια των Βορειοηπειρωτών, χαϊδεύει τον στεναγμό του ελληνισμού και προχωράει, προχωράει μέχρι τις εσχατιές των τωρινών μας κινδύνων.
Έτσι είναι όλοι οι άγιοί μας. Ο ένας μπαίνει, ο άλλος βγαίνει στις ζωές και στις μέρες των ανθρώπων και έτσι υπάρχει εξασφαλισμένη η συνέχεια και η σιγουριά του αέναου, στο αλισβερίσι του Θεού με τον άνθρωπο.
Αλλοίμονο αν δεν ήταν έτσι!
Να, σε μας χθες "χτύπησε κάρτα" παρουσίας ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός και σίγουρα και η Κυρά μας η Παναγιά που γιορτάσαμε την απόδοση της Κοίμησής Της (ως Παναγιά Λαμπηδόνα, λέω εγώ, πως κόπιασε στο σπιτικό μας γιατί έτσι λέγεται το μοναστήρι Της που ξανανοίγει και πανηγύριζε. Ή μήπως ως επίσης λαμβάνουσα τιμές πανηγύρεως Ξενιά, με την οποία η οικογένειά μας πάντα είχε ..σχέσεις ;)
Πού ακριβώς αντάμωσαν η Κυρά και ο Γιατρός δεν μπορώ να ξέρω αλλά ήρθαν αντάμα!
Πήγαμε το πρωί με τον Παντελή-Ραφαήλ στην εκκλησία και το αγόρι όταν χαιρέτησε την εικόνα του Αγίου και του είπα πως είναι ο Λουκάς (του τον έχω "συστήσει",τον ξέρει και του δέεται) είπε με την αθωότητα των τριών του χρόνων: " Ο γιατρός που θα μου κάνει καλά το χέρι !"
-"Ναι" του απάντησα και προχωρήσαμε στους άλλους αγίους ("Α, ο άγιός μου!" είπε στον άγιο Ραφαήλ) και στην Κυρά.
Το δεξί του χεράκι έσπασε πριν δεκαπέντε μέρες και το έχει στον γύψο.
Η Κυρά του δίνει δύναμη και δεν γκρινιάζει που μέσα στον καύσωνα είναι ως τον ώμο γυψαρισμένο. Το κοκαλάκι όμως (όπως ο ίδιος το λέει) φεύγει από την θέση του και του κάνουν διαρκώς ακτινογραφίες και ανάταξη. Την τελευταία ανάταξη την έκανε την Τρίτη και είπαν να ξαναπάμε σε μία εβδομάδα.
Χθες όμως, ο γιατρός τηλεφώνησε να τον πάμε το βράδυ, γιατί τον βασάνιζε η περίπτωση. Θα είχε μαζί του και έναν ακόμη ορθοπεδικό. Το δρομολόγιο γνωστό: Ακτινολόγος και μετά ορθοπεδικός.
Το πρώτο "σοκ" στον ακτινολόγο: Το κόκαλο είναι απολύτως στην θέση του!
Και μετά οι δύο ορθοπεδικοί σαφέστατοι: Μα πώς σε δύο μέρες μπήκε τόσο καλά στη θέση του το κόκαλο που και μετά την ανάταξη "λοξοδρομούσε";
Η κόρη μου, η μαμά του Παντελή-Ραφαήλ, ήξερε πώς...
Της είχα πει για το πρωί στην εκκλησία και επίσης αυτό που παρέλειψα να πω σε σας: Μετά τη λειτουργία, ο γέροντάς μου μας διάβασε την ευχή του Λουκά του ιατρού και σταύρωσε το χεράκι του παιδιού με το λειψανάκι του Αγίου, που βρίσκεται στο ναό!
http://anazhthseis-elena.blogspot.com
