ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, 1η Ιουλίου 2019, συμπληρώνονται 10 έτη από την κοίμηση του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, μίας εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων του αγιορείτικου μοναχισμού καθόλην τη δευτέραν πεντηκονταετία του 20ου αιώνος, αλλά, και, παρ’ ενός έτους, της πρώτης δεκαετίας του 21ου, του συγχρόνου αναμορφωτού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους καθώς και πολυαγαπημένου πνευματικού υιού του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού και Σπηλαιώτου.
ΤΟ ΠΛΑΤΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, με το οποίο ετίμησε ο γλυκύτατος Ιησούς Χριστός, τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό, ολίγην ώρα κατόπιν της κοιμήσεώς του (ΦΩΤΟ ως άνω), κατά την 1η Ιουλίου 2009, παραμένει καθημερινώς ενθυμούμενον εις τον νουν και θα παραμένει ως αδιάψευστο θαύμα θαυμάτων εις την μνήμην του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας έως τη συντέλεια των αιώνων, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικώς ότι ο Γέρων Ιωσήφ υπήρξε ένας – όντως – κατεξοχήν «άνθρωπος του Θεού».
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ
Το ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ», ξεφυλλίζοντας το εξαιρετικό σε όγκο, πληροφορίες και σύνταξη συγγραφικό έργο του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμ. π. Εφραίμ, για τον πολυαγαπημένο Γέροντά του, Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό (Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός [1.7.1921 – 1.7.2009], Εκδόσεις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2018), έρχεται να σταθεί με κατάλαμπρο θαυμασμό ενώπιον ενός εν πολλοίς αγνώστου στο ευρύ κοινό περιστατικού, μέσα από τις γραμμές του αναλυτικού βίου του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ, το οποίο και αποθησαυρίζει στις επίκαιρες σελίδες του προς γνώσιν και πρωτίστως για την πρακτική πνευματική οικοδομή των αναγνωστών του.
Η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
«Άρχισε το έργο της αποψίλωσης.
Υπήρχαν λιθόκτιστα πεζούλια από παλαιά φυτεμένα ελαιόδενδρα.
Ο Γέροντας έδινε οδηγίες για τη διαμόρφωση του χώρου.
Στον χώρο που θα κτιζόταν το κελλί υπήρχε ένα παλαιό και μεγάλο ελαιόδενδρο.
Ο Γέροντας δεν ήθελε να το καταστρέψει, γι’ αυτό και με εκσκαφέα έσκαψαν βαθιά περιφερειακά από τις ρίζες του δένδρου για να μεταφυτευθεί.
Καθώς το δένδρο δέθηκε και αναρτήθηκε, ξαφνικά λύθηκε και έπεσε επάνω στον Γέροντα με όλο το βάρος του. Ο χειριστής του οχήματος, μετά, μάς διηγήθηκε:
Κόντεψα να λιποθυμήσω. Είπα, σκότωσα τον Γέροντα.
Πετάχτηκα τρέμοντας από το όχημα και βλέπω τον Γέροντα πεσμένο κάτω να μού χαμογελά και να μου λέει:
Βλέπεις, τι ζωντανή που είναι η πίστη μας;
Το ελαιόδενδρο ούτε τον γρατσούνισε, ήταν δυο μέτρα πιο μακριά.
Πανικοβλημένος, του είπα:
Γέροντα, τι έγινε; Φοβήθηκα για τα χειρότερα. Πές μου, τι έγινε;
Και, μού είπε:
Αφού έπεσε το δένδρο με τις ρίζες και τα χώματα πάνω μου, εγώ το αισθάνθηκα σαν να έπεσε μια μαλακή κουβέρτα και με το χέρι μου αντανακλαστικά το απώθησα πλάι. Αλλά, ήταν λίγο βαριά η κουβέρτα και έχασα την ισορροπία μου!
Πήγα να τον βοηθήσω να σηκωθεί, αλλά σηκώθηκε μόνος του».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός [1.7.1921 – 1.7.2009], Εκδόσεις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2018, σελ.457
Επιμέλεια: Κώστας Παναγόπουλος – ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»
