Πνευματικές Νουθεσίες – Οσίου Μακαρίου της Όπτινα
Κανένα από τα προβλήματα σου δεν έχει προκληθεί τυχαία. Τίποτα δεν μπορεί να μας συμβεί χωρίς τη συγκατάθεση του Κυρίου μας. Και η συγκατάθεσή Του όχι μόνο πηγάζει από την πανσοφία Του, αλλά και υπαγορεύεται πάντοτε από την αγάπη Του για μας.
Ερεύνησέ προσεκτικά τη συνείδησή σου και τη ζωή σου. Και τότε, είμαι βέβαιος, θα καταλάβεις τι εννοώ.
Η λύπη σε πιέζει; Δεν πειράζει. Μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη, ταπείνωση και σοφία — η καρδιά που με αγώνα και κόπο έχει πληρωθεί μ’ ευγνωμοσύνη, ταπείνωση και σοφία – θα παρηγορηθεί πλούσια και θα ευλογηθεί με την απόκτηση της γαλήνης και της χαράς.
* * *
Το ότι έχουμε πίστη δεν σημαίνει μόνο ότι πιστεύουμε στο Θεό σαν δημιουργό μας. Σημαίνει επίσης ότι αναγνωρίζουμε την ακατάπαυστη πρόνοια και μέριμνα Του για το καλό μας, ακόμα και στις πιο ασήμαντες πτυχές της ζωής μας. Αυτό, βέβαια, είναι λίγο-πολύ αδύνατο να το αντιληφθεί ο νους μας, έτσι όπως είναι βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι των παθών…
Εκείνο που πρέπει να επιζητούμε, όταν βρισκόμαστε μέσα στη θύελλα των θλίψεων, δεν είναι η συναισθηματική νάρκωση, ούτε κάποια μέθοδος που θα μας κάνει αναίσθητους, αλλά η τέχνη ν’ αποδεχόμαστε και να υπομένουμε μ’ ευγνωμοσύνη κάθε λύπη.
Και μην ξεχνάς: Στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτό καθεαυτό το βάρος της μιας ή της άλλης λύπης, που μας καταβάλλει και μας τσακίζει. Όχι. Τα κύματα της καταθλίψεως ταράζουν μόνο μια καρδιά που τη διακρίνουν η αστάθεια, οι μεταπτώσεις, η έλλειψη ισορροπίας. Αγωνίσου, λοιπόν, για να σταθεροποιήσεις μέσα σου την ειρήνη.
* * *
Μην αγωνιάς για το μέλλον. Ο Κύριος μεριμνά! Προσπάθησέ μόνο να εφαρμόζεις με ακρίβεια τις εντολές Του στο παρόν. Και μην τρέφεις την παραμικρή εχθρότητα για οποιονδήποτε, «μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύων» (Ρωμ., 12:18).
4. Θεία χάρη
Όταν ο εχθρός σπέρνει στην καρδιά σου την απελπισία, θυμίζοντάς σου παλιές αμαρτίες τόσο βαριές, που συντρίβουν κάθε ελπίδα για άφεση, μην καταφεύγεις τότε στη σύγκριση του μεγέθους των αμαρτιών σου μ’ εκείνο των χαρισμάτων σου. Να σκέφτεσαι μόνο τα χαρίσματα του Κυρίου μας Ιησού: τα μόνα χαρίσματα που παρέχουν τη σωτηρία.
Να θυμάσαι ακόμα ότι η μητέρα Εκκλησία προσεύχεται για όλους τους αμαρτωλούς σε κάθε θεία λειτουργία.
* * *
Μετά από προσεκτική μελέτη του εσωτερικού σου κόσμου, με σκοπό τη λήψη μιας αποφάσεως για την παραπέρα ζωή σου, έφτασες τελικά στο σημείο να διαπιστώσεις ότι ποτέ δεν έχεις νιώσει αγάπη. Ούτε γνωρίζεις ή καταλαβαίνεις τίποτα για την αγάπη.
Τώρα λοιπόν ρωτάς ποιά είναι η καλύτερη οδός για να μάθεις κάτι γύρω απ’ αυτήν.
«Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14:6), είπε ο Κύριος. Και ολόκληρη η διδασκαλία Του είναι διδασκαλία αγάπης και πραότητος. Αλλά, οπωσδήποτε, χρειάζεται αγώνας για ν’ ασκηθούμε σ’ αυτά. Και πρέπει πάντα να θυμόμαστε το «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15:5). Επιπλέον, ακόμα κι όταν έχουμε εκπληρώσει όλες τις εντολές, μπορούμε να λέμε μόνο ότι «δούλοι αχρείοι εσμέν, ότι ο ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17:10).
Δεν πρέπει ποτέ να θεωρούμε τα επιτεύγματα μας σαν μεγάλα και σοβαρά. Μόνο τις πτώσεις μας να θεωρούμε μεγάλες και σοβαρές. Αυτό όμως να μη μας οδηγεί στην απόγνωση – μια μόνιμη πνευματική παγίδα – , αλλά μόνο στην ταπείνωση…
Ο Κύριος μας έχει υποδείξει να υπομένουμε ταπεινά και με καρτερία τους διωγμούς. Πρόσεξε τη λέξη. Μίλησε για διωγμούς, όχι για τιμωρίες, που μας αξίζουν άλλωστε για τις κακές μας πράξεις. (Αυτό συμβαίνει, και το ξέρουμε, χωρίς να μας το πει). Αλλά εκείνο στο όποιο επιμένει είναι ο άδικος διωγμός για τις καλές μας πράξεις. Οφείλουμε κι αυτόν να τον σηκώνουμε με χαρά.
(Πνευματικές Νουθεσίες, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 98-101)
πηγή: www.sostis.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com