Ακηδία ή ορθότερα ακηδεία. Είναι ακριβώς το αντίθετο από την κηδεία που σημαίνει φροντίζω. Ετυμολογικά στερητικό α+κήδος (φροντίζω).
Τι είναι λοιπόν η ακηδία; Η πλήρης παραίτηση από οτιδήποτε.
Συχνά συγχέεται με την οκνηρία, αλλά είναι κάτι πολύ σοβαρότερο. Μοιάζει με την κατάθλιψη, αλλά αφορά το πνεύμα. Δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε τίποτε απολύτως, αναβάλλουμε τα πάντα για ‘αύριο’ ακόμη και γεγονότα ή καταστάσεις που θα μας χαροποιούσαν, προς χάριν του απόλυτου τίποτε.
Είναι ίσως το μεγαλύτερο πάθος και σίγουρα από τα πλέον καταστροφικά. Άλλα πάθη πολεμούνται πιο ‘εύκολα’ Η πολυφαγία πχ πολεμιέται με την νηστεία ή η τσιγγουνιά με την ελεημοσύνη. Η ακηδία όμως;
Πολεμιέται πολύ δύσκολα γιατί εδραιώνεται αργά, χωρίς να γίνεται εύκολα αντιληπτή. Μια βασική προϋπάρχουσα αιτία, είναι η υπερβολική σωματική κούραση. Εύκολα τότε παραβλέπεις τις υποχρεώσεις σου, τον κανόνα σου, την προσευχή σου, τις εργασίες σου.
Τι χρειάζεται λοιπόν; Κάτι απλό και συνάμα δύσκολο. Προγραμματισμό! Και εργασία!
Οι πατέρες μας συνηθίζουν να λένε πως πρέπει μόλις ξυπνήσουμε να σηκωνόμαστε την ίδια στιγμή από το κρεββάτι. Πρώτο πράγμα τον σταυρό μας και αμέσως την ευχή. Ύστερα όλα τα υπόλοιπα. Το νίψιμο λοιπόν έπεται. Γιατί; Διότι έτσι βάλαμε ήδη την προσευχή στην μέρα μας και είμαστε πλέον οπλισμένοι για την συνέχεια.
Προγραμματισμός. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει πρόγραμμα εργασιών για κάθε μέρα το οποίο και θα τηρείται χωρίς παρέκκλιση. Βασικά δεν πρέπει να έχουμε χρόνο αργοσχολίας και αργολογίας. Εκεί θα εντάξουμε όλες τις υποχρεώσεις της ημέρας και φυσικά και την προσευχή μας ή τον κανόνα μας.
Όμως προσοχή! Γεμάτο πρόγραμμα κι όχι σκοτωμένο πρόγραμμα. Δηλαδή όχι υπερβολές. Διότι σαν έρθει η ώρα της προσευχής, εύκολα θα πούμε ‘άστο σήμερα, είμαι πτώμα θα κάνω αύριο περισσότερο’ Το αύριο δεν θα έρθει ποτέ κι ο διάβολος έβαλε ήδη το λιθαράκι του για την ακηδία. Προσέχουμε και την ώρα όμως, διότι πολύ αργά θα είναι φυσικό και να νυστάζουμε, άρα να αναβάλλουμε.
Ο άγιος Αντώνιος, συνήθιζε να έχει ως εργόχειρο την καλαθοπλεκτική. Ουσιαστικά τα καλάθια του ήταν άχρηστα, όμως έτσι γέμιζε τον χρόνο του εργαζόμενος.
Βασικό επίσης, είναι ο προγραμματισμός μας να είναι εφικτός χωρίς παραλογισμούς και ακρότητες. Λίγη προσευχή, λίγο διάβασμα, λίγες μετάνοιες, όλα με μέτρο για να είναι ΜΟΝΙΜΑ! Το πολύ θα έρθει αργότερα, όταν θα μπορούμε να το αντέξουμε. Η υπερβολική κόπωση, είναι αιτία ακηδίας.
Τι μπορείς να κάνεις για να γεμίσεις τον χρόνο; Πολλά: σκούπισε, πλύνε πιάτα ή ρούχα ή το αμάξι σου, δούλεψε στον κήπο σου κάνε κάτι, πάντα υπάρχει κάτι.
Όμως υπάρχει και η έβδομη μέρα, η ημέρα της ανάπαυσης. Τι κάνουμε λοιπόν αυτή τη μέρα; Τηλεόραση, ίντερνετ, φατσοβιβλίο κλπ βλακείες. Δηλαδή; Πάλι γεμίζουμε άχρηστα πράγματα το μυαλό άρα δεν είναι ημέρα ανάπαυσης. Δεν εννοώ πως όλα αυτά είναι περιττά και άχρηστα. Κάθε άλλο. Χρησιμότατα και ωφέλιμα, αλλά με μέτρο. Άλλωστε τι είναι η ανάπαυση; Η ίδια η λέξη το λέει καθαρά: ανά+παύω. Σταματώ δηλαδή την εργασία μου.
Οι πατέρες της εκκλησίας και οι άγιοι του Θεού, μας έχουν δώσει παραδείγματα πολλά. Εμείς τα διακρίνουμε; Τα ακολουθούμε; Λένε επίσης, πως όποιος νίκησε την ακηδία, είναι ικανός για πολλά και μεγάλα πράγματα.
Όποιος επιθυμεί: Ψαλμός ρα’ (101) Προσευχή θλιβομένου εν ώρα ακηδίας.