ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ Ἀθήνα, 7 Μαρτίου 1965Σεβασμιότατε,
Θερμά σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἐπιστολὴ Σας τῆς 4ης Μαρτίου, στὴν ὁποία μοῦ γράφετε ὅτι θὰ προσπαθήσετε νὰ μοῦ ἀπευθύνει ἡ Κοινότητα ἐπιστολὴ γιὰ νὰ προβῶ στὴν ἁγιογράφηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Γενέσιου τῆς Θεοτόκου.
Όσον ἀφορὰ στὶς τιμές τους, ἐπαφίεμαι στὴν καλὴ θέλησή τους. Ἂς τὶς ὑποτιμήσουν ὅσο νομίζουν, κι ἂς γνωστοποιήσουν σὲ μένα ποῦ κατέληξαν. Ἐὰν ὅμως δυσκολεύονται, ὁπωσδήποτε, ν' ἀναθέσουν σὲ ἐμένα τὴν ἐργασία γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο, καὶ βρεθεῖ ὁ ἐξίσου μὲ ἐμένα κατάλληλος καὶ πεπειραμένος τεχνίτης, ἂς μὴ διστάσουν νὰ ἀναθέσουν τὴν ἁγιογράφηση σὲ ἐκεῖνον.
***
Οι ἀντιλήψεις μου γιὰ τὴν κίνηση πρὸς τὴν ἑνότητα τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου εἶναι γνωστὲς στὸν Παναγιότατο, καὶ ἀπὸ σύντομες μεταξὺ μᾶς συνομιλίες, ὅταν ἦρθε αὐτὸς στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀπὸ διεξοδικότερες ἀλληλογραφίες μαζί τοῦ καὶ μὲ τὸν Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δέρκων κ.κ. Ἰακώβου.
Μπορώ νὰ διαβεβαιώσω ὅτι αὐτὲς οἱ ἀντιλήψεις δὲν ὀφείλονται σὲ ἐλατήρια μισαλλοδοξίας ἢ ἄγνοιας, ἀλλὰ σὲ βαθιὰ πίστη καὶ γνώση τοῦ μυστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία εἶχα, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία, ἀπὸ ὅπου ἀναδύεται ἡ βαθύτατη ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς αὐτήν, καθὼς ἔχω δεσμευτεῖ γιὰ μία ζωὴ μὲ θυσίες καὶ ἀγῶνες ποὺ μὲ καταδικάζουν σὲ...
ἠθελημένη ἀκτημοσύνη, ἂν καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ χρόνου θὰ μοῦ ἦταν εὔκολο νὰ ἀποκτήσω πολλὰ ὑπάρχοντα, δεδομένου ὅτι ὁ Κύριος, ποὺ δίνει τὰ πάντα πλουσιοπάροχα, προίκισε ἐμένα τὸν ἀνάξιο μὲ πολλὰ προσόντα ποὺ ἐξασφαλίζουν ἐπιτυχία ὑλικὴ καὶ φήμη, στὸν αἰώνα αὐτὸ τὸν πονηρό.
Χωρίς τὴ θέλησή μου ἐπεκτάθηκα περισσότερο ἀπὸ ὅσο πρέπει. Μὲ τὴ θεία φώτιση μείναμε μακριὰ ἀπὸ τὶς ματαιοδοξίες τοῦ οὐμανισμοῦ, ἀγωνιζόμενοι μαζὶ μὲ ψυχὲς πυρακτωμένες ἀπὸ ἀσάλευτη πίστη πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, προερχόμενη ἀπὸ τὴ βαθιὰ γνώση καὶ ἐπίγνωση ὅτι αὐτὴ ὑπερέχει ἔναντι τῶν δυτικῶν ὀρθολογιστικῶν καὶ ἀριστοτελικῶν παραμορφώσεων τῆς θρησκείας τοῦ Χριστοῦ, τὶς ὁποῖες, ἀλίμονο! ὀνομάζουμε «Ἐκκλησίες», ὅσο ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας μὲ τὸ Σύμβολο, ποὺ βεβαιώνει ὅτι πιστεύουμε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν», ἐνῶ ἀναγνωρίζουμε τὸ δικαίωμα στοὺς Λατίνους νὰ αὐτοχαρακτηρίζονται μὲ τὴν ἑλληνικὴ λέξη «Καθολικοί», τὴν ὁποία πονηρὰ ἅρπαξαν. Οἱ Λατίνοι δὲν ἔχουν παρὰ τὴν Παπικὴ αὐλὴ διάδοχό της αὐλῆς τῶν αὐτοκρατόρων τῆς Ρώμης, ποὺ ἐκπροσωποῦσαν τὸ πνεῦμα «τοῦ κόσμου», τὸ ὁποῖο χαρακτήρισε ἐπανειλημμένα ὁ Κύριος ὡς ἐχθρικὸ πρὸς Αὐτὸν καὶ πρὸς τὸ εὐαγγέλιο (ἰδίως στὸ Κατὰ Ἰωάννου ἡ' 23, Ἰδ' 27, ἰὲ' 18, ἰστ' 20 καὶ μάλιστα στὸ Κατὰ Ἰωάννου Ἰζ' 9, ὅπου λέει πρὸς τὸν Πατέρα Του, Αὐτὸς ποὺ ἦρθε γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο: «Δὲν παρακαλῶ διὰ τὸν κόσμον ἀλλὰ παρακαλῶ δὶ' αὐτοὺς τοὺς ὁποίους μοὶ ἔδωσες»). Ὁ Παπισμὸς εἶναι καὶ γιὰ τοὺς ἄπιστους, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἀδιάφορους, ἡ προσωποποίηση τοῦ πνεύματος «τοῦ κόσμου», καὶ κατέστησε τόσο ἀπεχθὲς καὶ μισητὸ τὸ Εὐαγγέλιο, ὅσο κανένας ἄθεος ἢ φανερὸς ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ.
Σας παρακαλῶ νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ αὐτὲς τὶς γραμμές. Σεβαστὸς καὶ ἀγαπητὸς ὁ Πατριάρχης, σεβαστοὶ καὶ ἀγαπητοὶ οἱ ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ περισσότερο σεβαστὴ καὶ ἀγαπητὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.
Μὲ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη,
ΦΩΤΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Υ.Γ.
Σεβασμιότατε,
Εμείς, οἱ θεωρούμενοι φανατικοὶ καὶ μισαλλόδοξοι, ἔχουμε στὶς καρδιὲς μας ἀληθινὴ ἀγάπη, δηλαδὴ τὴν ἀγάπη τὴν ὁποία δίνει μόνο ὁ Χριστός, ὄχι τὴν ψεύτικη ἀγάπη τὴν ὁποία ἔχει ὁ «κόσμος». Δὲ θέλω νὰ ἀμφισβητήσω ὅτι ἐσεῖς καὶ ἄλλοι κληρικοὶ μαζί σᾶς ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸ πνεῦμα ἀληθινῆς ἀγάπης. Ἀλλά, μὲ ἀφορμὴ τὴ φιλοπαπικὴ κίνηση συντάχθηκαν μὲ τὸ στρατόπεδο τῶν φιλοπαπικῶν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἦταν καὶ εἶναι ἐντελῶς ἄπιστοι ζώντας μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὑπολογιστὲς καὶ συμφεροντολόγοι, οἱ ὁποῖοι ὡς διὰ μαγείας, ἐνῶ ἐνέπαιζαν προηγουμένως τὴ θρησκεία μας, μεταβλήθηκαν σὲ κήρυκες τῆς ἀγάπης, ψεῦτες, ἐκμεταλλευτὲς τῶν πάντων. Τὴν ἱερὴ ἀγάπη τὴν ἔχουν ὡς προπέτασμα καπνοῦ, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐξευτέλισαν τὴν ἱερὴ ἀγάπη τοῦ Εὐαγγελίου, «τὸν σύνδεσμον τῆς τελειότητος».
Έχω πολλὰ νὰ σᾶς ἐξομολογηθῶ καὶ νὰ σᾶς καταστήσω γνωστὰ κάποια πράγματα τὰ ὁποῖα μὲ ἐνίσχυσαν στὴν προκατάληψή μου ἔναντι τῶν Λατίνων. Σᾶς μιλῶ ὡς πρὸς πνευματικὸ Πατέρα. Πολλὰ δὲ γνωρίζετε, ἀπὸ τὰ ὁποία γίνεται φανερὸ ὅτι ὁ λατίνος δὲν ἔχει πνεῦμα Θεοῦ.
*«Ο.Τ.», Ἰούνιος 1967. Σὲ εἰσαγωγικὸ σημείωμα, ὁ «Ο.Τ.» λέει τὰ ἑξῆς: «Παροιμιώδης ὑπῆρξε ἡ ἀφιλοκέρδεια, ἀλλὰ καὶ ἡ ἄρνηση καὶ τῆς ἐλάχιστης συγκατάβασης στὰ ζητήματα τῆς Πίστεως, τοῦ ἀλησμόνητου συνεργάτη τοῦ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ" μακαριστοῦ Φωτίου Κόντογλου σὲ πεῖσμα τῶν βιοποριστικῶν του ἀναγκῶν.
Η παρακάτω δημοσιευμένη ἐπιστολὴ πρὸς κάποιο Μητροπολίτη ποὺ λατινίζει εἶναι χαρακτηριστική της ἀνυπέρβλητης ἀρετῆς καὶ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτήρα τοῦ ἀσύγκριτου αὐτοῦ προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας».
«ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
ΑΘΗΝΑ 1993
Ἀπόδοση στὰ Νέα Ἑλληνικὰ
Τερζὴ Ὄλγα
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
