Λόγια του νεαρού που σήμερα μας είναι γνωστός ως Άγιος Λουκάς ο Ιατρός...
Λίγο νωρίτερα εἶχα πλάσει μιά σωστή ἰδέα γιά τή χριστιανική διδασκαλία, διαβάζοντας μέ ἐπιμέλεια ὁλόκληρη τήν Καινή Διαθήκη.
Σύμφωνα μέ ἕνα ὄμορφο παλαιό ἔθιμο, εἶχα παραλάβει ἀπό τά χέρια τοῦ Λυκειάρχη τό ἀπολυτήριό μου μαζί μέ τήν Ἁγία Γραφή, γιά νά μέ συνοδεύει σ’ ὅλη μου τή ζωή.
Πολλά σημεῖα ἀπό τό εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο φύλαξα γιά δεκαετίες, μοῦ εἶχαν κάνει βαθειά ἐντύπωση. Τά εἶχα ὑπογραμμίσει μέ κόκκινο μολύβι.
Τίποτα ὅμως δέν μέ ἄγγιζε περισσότερο ἀπό τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ πρός τούς μαθητές του καθώς κοιτοῦσε τά ὥριμα στάχυα: «Ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι.Δεήθητε οὖν τοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τόν θερισμόν αὐτοῦ» (Ματθ. 9, 37-38).
Ἀνασκίρτησε ἡ καρδιά μου καί ἀναφώνησα σιωπηλά:«Ὦ Κύριε! Σοῦ λείπουν οἱ ἐργάτες;». Ἀργότερα, ὅταν εἶχα γίνει ἕνας ἀπό τούς ἐργάτες στόν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου, ἤμουν σίγουρος ὅτι αὐτό τό κείμενο τοῦ εὐαγγελίου ἦταν ἡ πρώτη κλήση τοῦ Κυρίου νά ἀφιερωθῶ στή διακονία Του.
"Αγάπησα το Μαρτύριο", Αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά του Ιατρού. Επιμέλεια έκδοσης Αργολίδος Νεκτάριος.
πηγή
https://proskynitis.blogspot.com/
