Στο ψυχωφελές βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία», του Αγαπίου μοναχού του Κρητός, αναφέρεται μια θαυμαστή οπτασία που είδε ένας πνευματικός αγιώτατος στα τέλη της ζωής του, που ο Κύριός μας λυγίζει από τις ικεσίες της Μητρός Του.Λέει λοιπόν, ότι ο ιερέας αυτός, είδε σε όραμα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, καθεζόμενον επί Θρόνου μεγαλειότητος και εκ δεξιών αυτού η πανύμνητος Δέσποινα και πλήθος Αγγέλων. Διέταξε ο Κύριος ένα ισχυρό Άγγελο, να ηχήσει την φοβερή σάλπιγγα που κρατούσε, η οποία ήταν τόσον μεγάλη και εβγήκε από αυτής βροντώδης φωνή, οπού του φάνηκε πως έτρεμε όλος ο Κόσμος σαν φύλλο δένδρου.
Σε λίγη ώρα έκανε νεύμα πάλι ο Κύριος προς τον Άγγελο, να σαλπίσει εκ δευτέρου την σάλπιγγα και υπάκουσε. Η δε πανάμωμος Μήτηρ του Ιησού γνωρίζουσα, ότι μετά τον τρίτον ήχο θα καταστρεφόταν όλος ο κόσμος, σηκώθηκε από τον Θρόνο της, μαζί με όλους του Αγίους και προσέπεσε στους αχράντους πόδας του δικαίου Κριτού, ζητώντας Του να δώσει έλεος και διωρία καιρού στους αμαρτωλούς, να μετανοήσουν και να κλαύσουν για τις αμαρτίες τους.
Ο δε Κύριος αποκρίθηκε : «Γνωρίζεις φιλτάτη μου Μητέρα, πόσας αισχρουργίας επιτέλεσε ο αχάριστος κόσμος, και καθεκάστην εργάζεται. Λοιπόν δεν είναι πρέπον πλέον, ούτε δίκαιον να τους ελεήσω διότι όχι μόνον οι κοσμικοί άνδρες και γυναίκες, αλλά και οι Κληρικοί, και Μοναχοί μου κεντούν τα σπλάχνα, και με ξανασταυρώνουν, διότι εμίαναν το άγιον σχήμα και την Αγγελικήν διαγωγή με τας ασελγείας τους.
Τότε πάλιν η Δέσποινα εδέετο εκτενέστερον, λέγουσα: «Τέκνον μου γλυκύτατον, επάκουσόν μου δια τα σπλάγχνα των οικτιρμών σου και δια τα άχραντα πάθη σου, οπού υπέμεινας δια τους αμαρτωλούς. Ο δε είπε: «Γινώσκεις, ω Μήτερ μου, ότι και άλλες πολλές φορές με τας δεήσεις και ικεσίας σου ιλάρυνες την δικαίαν μου αγανάκτηση και δεν με άφησες να κάμω την πρέπουσα κρίσιν, όμως οι άνθρωποι δεν εκαλλιτέρευσαν από την προτέραν κακία και πονηρία τους, αλλά μάλλον χειρότεροι έγιναν, καταφρονούντες τον Σταυρόν και το Πάθος μου. Οι ηγεμόνες και προεστοί τυραννούν με αναισχυντίαν το λαό και μιαίνουν τους ιερούς νόμους με την ασελγή ζωή τους. Ο κοινός λαός πάλι αθετεί δια παντός, και καταφρονεί τας εντολάς μου, επιτελών τα σαρκικά του θελήματα, πορνείας, φονικά, αδικίας, και άλλα αισχρά και θανάσιμα ανομήματα.
Τότε λέγει η Δέσποινα : «Όλα ταύτα είναι αλήθεια γλυκύτατον Τέκνον μου, αλλά δέομαί σου, με την άπειρον ευσπλαχνίαν σου, να τους στείλης το φώς της Χάρης Σου, να γνωρίσουν την ζημία τους και να μετανοήσουν για να τύχουν αφέσεως. Ναι πολυέλεε Κύριε, επάκουσόν μου και πλήρωσον την αίτησιν ταύτην όχι γιατί τους αξίζει (είναι ανάξιοι ελέους και συγχωρήσεως) αλλά δια την αγάπη εμού και πάντων σου των Αγίων τούτων, όπου έχυσαν δια όνομά σου το αίμα τους, και παρέδωσαν εις διαφόρους θανάτους τας σάρκας τους, και καταφρόνησαν πάσας του κόσμου τας ηδονάς, δια να έχουν την αγάπη Σου. Λοιπόν επάκουσον ελεήμων της ημετέρας δεήσεως».
Τότε όλοι οι Άγιοι προσκύνησαν με την Παναγία, δεόμενοι του Κυρίου να κάνει έλεος. Τότε ο πανοικτίρμων Κριτής, απεκρίθη με γαληνόν πρόσωπον: «Με νίκησες, Μήτερ μου, με την ικεσία σου και εσείς άγιοι φίλοι μου με τις πρεσβείες σας μετατρέψατε τον θυμό μου σε έλεος. Θα στείλω λοιπόν πάλι στον κόσμο δασκάλους και κήρυκες, να διδάξουν και να διορθώσουν τους αμαρτάνοντες».
Αφού είπε αυτά ο Δεσπότης, τελείωσε το όραμα, το οποίο διηγήθηκε ο Άγιος αυτός πνευματικός σε όλους τους αδερφούς του κοινοβίου και για να επιβεβαιωθεί ότι ήταν αληθινή η οπτασία, είπε σε πολλούς από τους παριστάμενους, τα απόκρυφα αμαρτήματά τους, κατ’ ιδίαν, που τα φανέρωσε και τα αποκάλυψε ο Κύριος, να τους τα πει για να διορθωθούν. Αμέσως μετά, ο όσιος, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
«Η Παναγία στη ζωή της εκκλησίας και του λαού», Αρχιμανδρίτη π.Παρθένιου (Ηγούµενου Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Οδηγήτριας)
http://www.imodigitrias.gr/Arthra/Panagia_Omilia.pdf
https://iconandlight.wordpress.com/
https://agiopneymatika.blogspot.com
