Τὸ ἔτος 1971, διάβαζα ἕνα βιβλίο μὲ τὰ ἑξῆς περιεχόμενα: Τί εἶναι Πνευματισμός, Ἱστορία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματιστικὰ Φαινόμενα, Θεωρία πρὸς ἐξήγηση, Μεσάζοντες ἢ Μέντιουμ, Πνευματισμὸς ὡς ἀποκάλυψη, Διδασκαλία τοῦ Πνευματισμοῦ, Πνευματισμὸς καὶ Χριστιανισμός, καὶ καθὼς προχωροῦσα στὸ διάβασμα, μοῦ ἔφερνε τὸ περιεχόμενό του διάφορες φοβίες, ταραχές, καὶ μοῦ δημιουργοῦσε στὸν λογισμό μου διάφορα προβλήματα.
Τὸ εἶδε ὁ Παππούλης τὸ πρόβλημά μου χωρὶς νὰ τοῦ τὸ πῶ ἐγώ καὶ μοῦ λέει: “Ἄφησέ το ἀμέσως αὐτὸ τὸ βιβλίο ποὺ διαβάζεις, γιατὶ ὁ πονηρὸς σὲ πολεμάει πολὺ ἄσχημα”
. Πράγματι, διάβασα μόνο τὸ τέλος του, ποὺ ἀναφέρει ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Πνευματισμοῦ-Χριστιανισμοῦ, καὶ ἕνα μέρος στὴ μέση τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ἀκόμη δὲν τὸ ἔχω διαβάσει. Τότε κατάλαβα ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀσχολούμεθα μὲ πράγματα ποὺ δὲν τὰ ἀντέχουμε ὅταν δὲν εἴμαστε ὥριμοι πνευματικά, καθὼς καὶ μὲ τὴ μελέτη κάθε βιβλίου ποὺ φέρνει ταραχὴ ἢ ἀσχολεῖται μὲ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου ἢ γενικὰ εἶναι κακὸ στὸ περιεχόμενό του. Δὲν θυμᾶμαι ὅσα διαβάζω Στὴν ἐρώτησή μου ὅτι δὲν τὰ θυμᾶμαι ὅλα ὅσα διαβάζω, μοῦ ἀπάντησε ὁ Παππούλης ὡς ἑξῆς: “Νὰ ξέρεις, παιδί μου, ὅτι τὰ πάντα ἐναποθηκεύονται μέσα στὴ μνήμη μας καί, ὅταν ὁ Χριστὸς κρίνει κατάλληλη τὴν ὥρα, μᾶς τὰ ἀποκαλύπτει”. Σὲ μιὰ ἀποκάλυψη γιὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ εἶχε γίνει πρὸ 50 ἐτῶν, μοῦ εἶπε: “Ὁ Θεός, νὰ ἔχεις πάντα ὑπόψη σου, ὅτι τὰ βλέπει ὅλα καὶ τὰ παρακολουθεῖ ὅλα. Καμία πλάκα τῆς φωτογραφικῆς του μηχανῆς δὲν καταστρέφεται”.
(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου)
https://agiopneymatika.blogspot.com
