Γεώργιος μοναχός ο αναχωρητής, κελλιώτης Βατοπαιδινός, (λεπτομέρεια). Σχέδιο Ράλλης Κοψίδης. Αγιορείτικη Φωτοθήκη.
Οι πατέρες της ίδιας μονής [Αγίου Θεοδώρου στο Σκόπελο, Ρωσού Κιλικίας] μάς διηγήθηκαν τα εξής: «Ήταν κάποιος αναχωρητής σ’ εκείνα τα βουνά πολύ μεγάλος κατά Θεό, ο οποίος έκανε πολλά χρόνια γυρίζοντας στα βουνά και τρώγοντας άγρια χόρτα. Πέθανε δε σ’ ένα μικρό σπήλαιο,
χωρίς να το γνωρίζουμε, άλλ’ εμείς νομίζαμε ότι πήγε σ’ άλλη έρημο.Κάποια μέρα λοιπόν έρχεται στον ύπνο και εμφανίζεται στον τωρινό ηγούμενο, τον καλό και αγαθό ποιμένα αββά Ιουλιανό, και λέει: «Πάρε μερικούς κι έλα να με πάρεις από τον τόπο που βρίσκομαι, στο όρος το ονομαζόμενο η «Έλαφος». Πήρε λοιπόν κάποιους ο πατέρας μας κι ανέβηκε στο όρος, εκεί όπου είπε αυτός. Και, μολονότι ψάξαμε πολλές ώρες, δεν βρήκαμε το λείψανο του αναχωρητή. Γιατί με τον καιρό η είσοδος του σπηλαίου είχε σκεπαστεί απ’ τα ξύλα και τα χιόνια. Δεν τον βρήκαμε λοιπόν και μας λέει ο αββάς: «Εμπρός, παιδιά μου, ας κατεβούμε».
Και μόλις ξεκινήσαμε να κατεβούμε, να και ένα ελάφι που ήρθε και στάθηκε κοντά μας κι άρχισε να σκάβει τη γη με τα πόδια του. Ο πατέρας μας τότε το είδε και μας λέει: «Πιστέψτε με, παιδιά μου, εκεί έχει ταφεί ο δούλος του Θεού». Και σκάψαμε και βρήκαμε το λείψανο σώο. Και το φέραμε στη μονή και τον θάψαμε».
Από το βιβλίο του Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», μετάφραση μοναχός Θεολόγος, έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα.
https://www.pemptousia.gr
