Ένα εξαιρετικό άρθρο της εφημερίδας Sportime
Ἡ πλειοψηφία τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐξακολουθεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει τὶς προκλητικὲς ἀποφάσεις τῆς κυβέρνησης, μὲ παθητικότητα καὶ ὑποχωρητικότητα.
Σύμφωνα μέ τὴν ἀνακοίνωση τῆς ΔΙΣ, τῆς 1ης Ἀπριλίου, οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας θὰ γίνουν κεκλεισμένων των θυρῶν. Στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς ἀνακοίνωσης, κάποιοι ἔσπευσαν νὰ θεωρήσουν τὴν ἐν λόγῳ ἀπόφαση ὡς ἕνα μικρὸ ἀλλὰ σημαντικὸ ἐπίτευγμα.
Ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρηθεῖ ὡς ἐπίτευγμα τῆς ἐκκλησίας ἢ ὡς παραχώρηση τῆς κυβέρνησης, κάτι ποὺ ἤδη ἐφαρμόζεται στὶς περισσότερες ὀρθόδοξες χῶρες ἐδῶ καὶ καιρό;
Τὴν ἴδια στιγμὴ ὅμως, σὲ καμία χώρα δὲν ἀπαγορεύτηκε ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ κάθε Ἀκολουθίας. Ἡ κυβέρνηση μας, προχωρῶντας σὲ μία τέτοια ἀπόφαση, εἶχε παγκόσμια πρωτοτυπία καὶ ἀποκλειστικότητα στὸ νὰ μᾶς ὁδηγήσει ἕνα βῆμα πίσω, ἀπὸ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες ὀρθόδοξες χῶρες. Ἕνα βῆμα ποὺ ἰσοδυναμοῦσε ...
μὲ χιλιάδες, γιατί ἀπαγόρευε τὴν τέλεση τοῦ ἱερότερου Μυστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας.
Μέτρα ποὺ ἀποφασίστηκαν χωρὶς ἐξηγήσεις. Χωρὶς λογικὰ ἐπιχειρήματα. Χωρὶς ξεκάθαρες τοποθετήσεις. Χωρὶς ἀπαντήσεις σὲ δεκάδες ἐπιστολὲς καὶ ἄρθρα. Οὔτε ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργό, οὔτε ἀπὸ τὸν κύριο Τσιόδρα, οὔτε ἀπὸ τὸν κύριο Χαρδαλιά, οὔτε ἀπὸ κανέναν.
Φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ ζητοῦμε ὡς ἐκκλησία, νὰ καθιερωθεῖ μεμονωμένη μετακίνηση τύπου Β, γιὰ νὰ μπεῖς στὴν ἐκκλησία, νὰ ἀνάψεις ἕνα κεράκι καὶ νὰ προσευχηθεῖς!
Καὶ δὲν τὸ δέχτηκαν ΟΥΤΕ αὐτό!
Καὶ τώρα θὰ πρέπει νὰ νιώσουμε ἱκανοποίηση, ἐπειδὴ μὲ χίλιες δύο πιέσεις, ἀποφάσισαν οἱ κυβερνῶντες νά... ἐπιτρέψουν τὴν τέλεση τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, μὲ «κλειδωμένες» θύρες;
Τί ἀκριβῶς πρέπει νὰ θεωρήσουμε ὡς θετικὸ δηλαδή; Ὅτι κάναμε ἅλμα προόδου ἀπὸ τὸ στάδιο «καθεστῶτος Εμβέρ Χότζα» καὶ προαχθήκαμε σὲ στάδιο γαλάζιας «Σοβιετίας»;
Εἶναι φανερὸ πὼς ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποκύπτει συνεχῶς στὶς κυβερνητικὲς πιέσεις. Μὲ μεγάλη λύπη παρατηροῦμε πὼς οἱ κυβερνῶντες καταβάλουν προσπάθειες γιὰ νὰ φιμώσουν Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς.
Διανύουμε μιὰ Μεγάλη Τεσσαρακοστή... κεκλεισμένων τῶν στομάτων.
Οἱ κλειστὲς θύρες στοὺς ἱεροὺς ναούς, εἶναι ἕνα πολὺ βαρὺ καὶ λυπηρὸ φαινόμενο. Ἀναμφίβολα πρόκειται γιὰ ἕνα ἐσχατολογικὸ γεγονὸς ποὺ μᾶς προβληματίζει βαθιά.
Ὅμως τὰ κλειστὰ στόματα τῶν πνευματικῶν μας ταγῶν (ἀσφαλῶς ὄχι ὅλων, ἀλλὰ τῶν περισσότερων), εἶναι ἀκόμα βαρύτερο, ἀκόμα σοβαρότερο, ἀκόμα πιὸ ἀνησυχητικό, ἀκόμα πιὸ λυπηρὸ φαινόμενο.
Ὑπάρχει κάτι χειρότερο ἀπὸ αὐτό;
Ναί, ὑπάρχει. Εἶναι ἡ ἑκούσια συνέχιση αὐτὴ τῆς «ἁλυσίδας» φίμωσης.
Δηλαδὴ τὸ ὅτι ἡ πλειοψηφία τῆς ΔΙΣ, δείχνει νὰ ἀκολουθεῖ τὸ ἀπολυταρχικὸ πνεῦμα τῆς κυβέρνησης, νὰ συντάσσεται μαζί της καὶ νὰ προβαίνει σὲ μιὰ προσπάθεια φίμωσης ὁλόκληρου τοῦ ἱερατείου.
Σύμφωνα μέ σχετικὴ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ τῆς 1ης Ἀπριλίου:
«Δὲν ἐπιτρέπει σὲ κανέναν ἀπολύτως, Ἀρχιερέα, Ἱερέα, Διάκονο, Μοναχό, ἢ ἄλλον ἐργάτη τῆς Ἐκκλησίας, νὰ προβαίνει σὲ δημόσιες δηλώσεις ἢ ἐμφανίσεις στὰ μέσα της Γενικῆς Ἐνημερώσεως καὶ στὸ Διαδίκτυο καὶ προτρέπει ὅλους νὰ ἡσυχάζουν, νὰ ἀσκοῦνται στὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἐντονότερη προσευχή».
Mε λίγα λόγια, τί παρατηροῦμε νὰ συμβαίνει, σὲ αὐτὲς τὶς ἀποφράδες ἡμέρες;
Τὴν κυβέρνηση νὰ σφραγίζει τὰ στόματα Ἀρχιερέων καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς νὰ ἐπιχειροῦν νὰ σφραγίσουν τὰ στόματα τῶν ὑφισταμένων τους!
Ἄραγε ἔχουμε ἀντιληφθεῖ πώς, ἐφαρμόζοντας τέτοιες πρακτικές, εἶναι σὰν νὰ πυροβολοῦμε τὰ πόδια μας;
Ἔχουμε ἀντιληφθεῖ πὼς γιὰ τὴν ἐπέλαση τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἀπαιτοῦνται καὶ ΝΕΕΣ τακτικὲς ἀντιμετώπισης;
Ἔπαψε ὁ καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ πρέπει μόνο νὰ σιωποῦν. Τώρα πρέπει καὶ νὰ μιλοῦν.
Oι καιροὶ ἔχουν ἀλλάξει καὶ ἔχουν γίνει πιὸ ἀπαιτητικοὶ ἀπὸ ποτέ. Ὅλα ἀρχίζουν νὰ γίνονται μὲ καταιγιστικοὺς ρυθμούς. Γεωπολιτικὲς ἐξελίξεις, νομοσχέδια, ἀπαγορεύσεις, ἀποφάσεις, κατευθυνόμενη προπαγάνδα, ἐξαπατήσεις τοῦ λαοῦ, λοιδορίες, βλασφημίες.
Μέσα σὲ αὐτὴν τὴ καταιγίδα ἀνακατατάξεων, οἱ χριστιανοὶ πρέπει πλέον νὰ ἔχουν εὐελιξία. Κοινωνικὴ εὐελιξία! Εἰδάλλως κινδυνεύουν νὰ βρεθοῦν πίσω ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις, μὲ πολὺ βαρὺ τίμημα. Μία πρόγευση αὐτῶν συνεπειῶν, τὴν λαμβάνουμε τώρα. Στὶς μέρες ποὺ διανύουμε.
Οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἔχουν λόγο, νὰ ἐκμεταλλεύονται κάθε σοβαρὸ βῆμα ποὺ τοὺς δίνεται. Νὰ ἀκούγονται οἱ φωνές τους. Νὰ ἀσκοῦν δίκαιη κρίση:
«Μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιω. ζ'19-24)
Ἡ προσευχὴ εἶναι χρυσός, ἀλλὰ δὲν μπορεῖς νὰ μὴν χρησιμοποιεῖς καὶ τὸ «φραγγέλιο» τοῦ λόγου καὶ τῶν πράξεων, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία δέχεται ἀπροκάλυπτο πόλεμο καὶ οἱ ἀτομικὲς ἐλευθερίες παραχωροῦνται στὶς ὀρέξεις τῶν μεγάλων λόμπι.
Τὸ παράδειγμα μας δὲν ἀρκεῖ πιά. Ὄχι σὲ μιὰ τόσο διεστραμμένη ἐποχή, ὅπου τὸ μαῦρο βαφτίζεται ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο, μαῦρο.
Οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ βρίσκονται σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον. Νὰ ἀσκοῦν ὠφέλιμη κριτικὴ καὶ νὰ δέχονται ὠφέλιμη κριτική. Νὰ ὑπάρχει ζύμωση. Νὰ ὑπάρχει διαρκὴς ἐπαφὴ τοῦ κλήρου μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ. Ὄχι τεχνητὰ χάσματα. Ὄχι ἰσοπεδωτικοὶ διαχωρισμοὶ ποὺ προσομοιάζουν στὴ ρητορικὴ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἐκκλησίας.
Ὄχι νὰ γίνονται ἀπὸ ταγοὺς τῆς ἐκκλησίας ἀναφορὲς καὶ διακρίσεις, γιὰ αὐτοὺς ποὺ κάνουν ὑπακοὴ καὶ αὐτοὺς ποὺ εἶναι «φανατικοί», «ἀνυπότακτοι», «χριστιανοταλιμπάν».
Ἄν ἦταν ὠφέλιμη καὶ ἐποικοδομητικὴ μιὰ τέτοια κριτική, δὲν θὰ χρειαζόταν κἄν, νὰ τὴν ἀκοῦμε ἀπὸ στόματα Μητροπολιτῶν. Θὰ μᾶς ἀρκοῦσαν καὶ μόνο οἱ τοποθετήσεις τοῦ κύριου Πολάκη. Δὲν εἶναι ὠφέλιμη ὅμως.
Δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ φιμώσεις καὶ ἀποσιωπήσεις. Ἀπαιτοῦνται γρήγορα ἀντανακλαστικά, ἐγρήγορση καὶ σύμπνοια.
Τὸ μεγαλύτερο μέτωπο τοῦ πνευματικοῦ «πολέμου», ἔχει πλέον μεταφερθεῖ στὸ «βασίλειο» τῆς πληροφορίας. Ἐκεῖ σβήνουν συνειδήσεις. Ἐκεῖ πεθαίνουν ὑψηλὰ φρονήματα καὶ ἰδεώδη. Ἐκεῖ χάνονται ψυχές.
Στὸν πόλεμο τῆς πληροφορίας πρέπει νὰ ἀπαντήσεις μὲ πληροφορίες. Νὰ ἀνοίξεις τὸ στόμα. Νὰ γράψεις. Νὰ σχολιάσεις. Νὰ ὁμολογήσεις.
Ἡ «κατάπαυση πυρὸς» σὲ μία τέτοια περίοδο, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ ἀποφέρει εἶναι περισσότερα θύματα...
sportime
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/
