Κάποια φορά, επισκέφτηκε τον π. Ιάκωβο στο μοναστήρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πριν γίνει Πατριάρχης, όταν ακόμα ήταν Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, και εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ που ο Γέροντας έλεγε όλη την ώρα «με συγχωρείτε, με συγχωρείτε».
Όπως θα θυμάστε, ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που είχε εντυπωσιάσει κι εμένα και τον π. Γεώργιο Καψάνη, όταν τον είχαμε επισκεφτεί τα πρώτα χρόνια μετά τη μοναχική μου κουρά. Βγαίνοντας μετά ο Πατριάρχης από το μοναστήρι, γύρισε και μου είπε:
«Όταν αγιοποιηθεί θα τον πούμε “π. Ιάκωβος ο ‘Με συγχωρείτε’ ”»!
Πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι αν σήμερα Πατριάρχης είναι ο Βαρθολομαίος, το οφείλει στον π. Ιάκωβο. Διότι όχι μόνο η εκλογή του, αλλά και ο τρόπος της εκλογής του οφείλεται στην προσευχή του π. Ιακώβου.
Όταν κοιμήθηκε ο Πατριάρχης Δημήτριος και ο θρόνος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είχε χηρεύσει, σε κάποια από τις επισκέψεις μου στο μοναστήρι, ο Γέροντας μου έκανε νόημα να με ρωτήσει κάτι.
«Παιδί μου, θα βγει τώρα ο π. Βαρθολομαίος Πατριάρχης;». (Τον θυμόταν από την επίσκεψή του στο μοναστήρι και τον είχε εκτιμήσει).
«Γέροντα, δεν το ξέρουμε», απάντησα. «Πρώτα-πρώτα, δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι Τούρκοι. Μπορεί να τον διαγράψουν από τη λίστα των υποψηφίων, όπως είχαν κάνει και παλιότερα με άλλον υποψήφιο [κάτι τέτοιο είχε γίνει πράγματι με την εκλογή του Πατριάρχη Δημητρίου, όταν οι Τούρκοι είχαν διαγράψει νωρίτερα από τη λίστα τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, που ήταν και ο επικρατέστερος εκ των υποψηφίων]. Αν δεν τον διαγράψουν, τότε έχει πιθανότητες να εκλεγεί».
Τελείωσε η κουβέντα μας εκεί. Σε καμιά εβδομάδα που ξαναπήγα, μου κάνει πάλι νόημα από μακριά «έλα να σου πω». Πλησίασα και μου λέει:
«Εγώ πήγα στον Όσιο Δαβίδ και του είπα “Άγιε μου Δαβίδ, πήγαινε εκεί στην Τουρκιά, μπέρδεψε τα χαρτιά των Τούρκων και κάνε να βγει Πατριάρχης ο π. Βαρθολομαίος”».
Πράγματι, οι εκλογές έγιναν και εξελέγη Πατριάρχης ο π. Βαρθολομαίος. Η ενθρόνιση έγινε στις 2 Νοεμβρίου. Καθώς πλησίαζε η γιορτή του Αγίου Δαβίδ, λέω στον π. Ιάκωβο:
«Γέροντα, μπορεί να μην είμαι φέτος στη γιορτή του Αγίου, διότι σκέφτομαι να πάω στην ενθρόνιση του Πατριάρχη μας».
«Δεν θα είσαι στον Άγιό μας, πάτερ;», έκανε απορημένος, «Μα πώς; Γίνεται να μην είστε;».
«Θα δω μήπως βρω αεροπλάνο την ίδια μέρα», δικαιολογήθηκα. Πράγματι, βρήκα εισιτήριο, και του έκανα την επιθυμία να μη λείπω. Πάω και του λέω:
«Εντάξει Γέροντα, θα είμαι στη γιορτή του Αγίου μας.
«Ωραία, παιδί μου», έκανε χαρούμενος. Λειτουργήσαμε λοιπόν στη γιορτή, ήπιαμε τον καφέ μας και με πήρε στο κελί του.
«Παιδί μου, θα πας τώρα στον Πατριάρχη μας;».
«Ναι, Γέροντα».
«Και με τι θα πας;».
«Θα πάω με το αεροπλάνο», του λέω.
«Θα σου κάνω εγώ το εισιτήριο».
«Μα, Γέροντα…».
«Όχι, όχι, μην επιμένεις, μη λυπείς τον Ιησού».
Και πράγματι, μου έδωσε τα χρήματα του εισιτηρίου και μετά βγάζει και μου μετράει πενήντα χιλιάδες και μου λέει:
«Αυτά, αφού κάνεις πρώτα μετάνοια και φιλήσεις το χέρι του Πατριάρχη μας, θα του τα δώσεις για να κεράσει ένα γλυκό τους συνοδικούς που τον εξέλεξαν». Όπερ και εγένετο.
Συγκινήθηκε πολύ ο Πατριάρχης. «Να μου τον φέρεις εδώ», μου είπε.
«Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω αυτό, Παναγιώτατε», του είπα, και πράγματι ο Γέροντας ποτέ δεν επισκέφτηκε τις χαμένες πατρίδες, τους τόπους της καταγωγής του. Νομίζω βαθιά μέσα μου ότι δεν ήθελε ποτέ να πάει σε εκείνα τα μέρη. Δεν μας το είπε ποτέ, αλλά ένιωθα ότι ήταν μια συνειδητή επιλογή του. Ούτε είχε ποτέ περιέργεια να φύγει από το μοναστήρι του. Στην αρχή όταν παίρναμε την κάρα του Οσίου Δαβίδ στην ενορία μου, στο Μαντούδι, ερχόταν. Μια φορά όμως, ένα ζευγάρι που είχε πάει στο μοναστήρι για να τον συναντήσει δεν τον βρήκε και από τότε δεν ξανάρθε ποτέ. Κι έτσι, έκτοτε, όποτε του έλεγα «Γέροντα, θα έρθετε να μας ευλογήσετε;», μου απαντούσε, «Ε, παιδί μου, να, μάλλον πρέπει να μείνω εδώ, διότι αν έρθει κάνα παιδί, κανένας άνθρωπος που έχει ανάγκη και λείπω, τι θα γίνει;».
Και να γιατί σας είπα πως ο Πατριάρχης μας οφείλει την εκλογή του στον Γέροντα: πριν από τρία χρόνια, διαβάζοντας ιστορικά περιστατικά, έφτασα σε ένα σημείο, όπου ιστορούνταν γεγονότα της εποχής της εκλογής του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι Τούρκοι εκείνο τον καιρό, είχαν σοβαρό πρόβλημα, εθνικό με τους Κούρδους. Κι είχαν μια σύσκεψη διάφοροι σχετικοί διοικητικοί παράγοντες. Στο τέλος της σύσκεψης, λέει ο Τούρκος νομάρχης:
«Έχουμε και την υπόθεση της εκλογής του Πατριάρχη των Ρωμιών».
Κι ο επικεφαλής της σύσκεψης, μάλλον κάποιος υπουργός θα ήταν, είπε: «Άσε τους Ρωμιούς να βγάλουν αυτόν που θέλουν και να δούμε εμείς τι θα κάνουμε εδώ με τα δικά μας…».
Όταν το διάβασα, σάστισα! Είχα μόλις διαβάσει την ιστορική αποτύπωση εκείνης της φράσης του π. Ιακώβου: «Παρακάλεσα τον Άγιο να πάει στην Τουρκιά και να τους μπερδέψει τα χαρτιά»! Ακόμα και η λεπτομέρεια. Πήγε και μπέρδεψε τα χαρτιά των Τούρκων. Το είπα στον Πατριάρχη…
«Να ξέρετε, Παναγιώτατε, ότι στον π. Ιάκωβο οφείλετε την εκλογή σας». Κι αυτό βέβαια, είναι για μένα ένα κριτήριο του πώς πρέπει να βλέπουμε τον Πατριάρχη μας, σήμερα που ακούγονται τόσα και τόσα κακόβουλα για αυτόν… Ο Άγιος Ιάκωβος τον αγαπούσε βαθιά.
Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος: «Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός, δεν μπορεί να αγαπήσει – Ο άγιος Ιάκωβος όπως τον έζησα» Εκδόσεις «ΕΝ ΠΛΩ»
https://orthodoxia.online
