Πού κήρυξε η Εκκλησία να φοράμε μαύρα, όταν πεθάνει κάποιος; Το διδάσκει το Ευαγγέλιο ή ο Χριστός; Πού αναγράφονται όλα αυτά που κάνουμε εμείς; Ποιός τα εφεύρε;
Όλα αυτά είναι ενδείξεις απιστίας. Τότε γιατί κρατάμε την λαμπάδα της Αναστάσεως το Πάσχα; Ο Χριστός Αναστήθηκε για εμάς και εμείς φοράμε μαύρα, γιατί δεν πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών και στην μεταθάνατο ζωή. Πλήρη άγνοια έχουμε! Μάλιστα γυρίζουμε τα κάδρα ανάποδα, δεν κερνάμε γλυκά στους φιλοξενούμενους, για να μην γλυκαθεί ο χάρος, σπάμε τα πιάτα και πολλά άλλα, γιατί πιστεύουμε, ότι έτσι θα αναστείλουμε τη δράση του κακού. Δεισιδαιμονίες είναι αυτές.
Ο πραγματικός Χριστιανός, αντιμετωπίζει το θάνατο με ψυχραιμία. Θα στενοχωρηθεί, θα δακρύσει, αλλά δεν θα πενθήσει...
Κάποτε κοιμήθηκε η μάνα ενός κουρέα ο οποίος ερχότανε στις ομιλίες μου. Με πήρε τηλέφωνο ο άνθρωπος, για να πάω στην κηδεία της μάνας του, αλλά επειδή εγώ δεν μπορούσα να πάω του λέω:
- Παντελή μου, εύχομαι ο Θεός να την αναπαύσει τη μάνα σου. Επειδή έχω ομιλία στην Πάτρα, δεν μπορώ να έρθω και όπου βρεθώ, θα προσευχηθώ για την ψυχή της. Πρόσεξε μόνο από μαυροφορέματα-κορδέλες, γιατί ο κόσμος βλέπει πως εμείς οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουμε τα πένθη και από εκεί καταλαβαίνει, αν ο Χριστός μας έχει δύναμη.
- Το έχω αυτό υπόψη, το έχω αυτό αφομοιώσει από τις ομιλίες που έχετε κάνει, απάντησε εκείνος.
Έγινε η κηδεία. Την Τρίτη, 2 μέρες μετά την κηδεία, είχε πάει στο μαγαζί του Παντελή για να κουρευτεί, ένας φίλος του, ο Γιώργος, ο οποίος και αυτός είχε κηδέψει πριν 2 μέρες την αδερφή του.
Ο φίλος του ήταν άπιστος και ο θάνατος της αδερφής του, τον είχε συντρίψει. Ήταν ένα κινητό νεκροταφείο.
Ο Παντελής, εκεί που τον κούρευε, θέλησε να τον παρηγορήσει, λέγοντας, ότι η ψυχή της αδερφής του υπάρχει και ότι κάποια στιγμή θα γίνει και η ανάσταση των νεκρών και δεν θα πρέπει να στενοχωριέται.
Ο φίλος του, δεν μιλούσε καθόλου και όταν τελείωσε το κούρεμα και αφού πλήρωσε, λέει στον Παντελή:
- Παντελή, τα πιστεύεις αυτά που με είπες;
- Και φυσικά τα πιστεύω, Γιώργο απάντησε εκείνος.
- Σε ξαναρωτάω: Τα πιστεύεις, όλα αυτά που με είπες;
- Φυσικά και τα πιστεύω, Γιώργο!
Και τότε ο φίλος του ξεσπαθώνει και του λέει:
- Εκείνο το σακάκι που κρέμεται εκεί και φέρει ένα μαύρο περιβραχιόνιο είναι δικό σου ή δεν είναι;
- Ναι, δικό μου είναι, απάντησε ο Παντελής.
- Και τί σχέση έχουν όλα αυτά που με είπες, με το μαύρο περιβραχιόνιο που φέρει το σακάκι σου;
Κόκκαλο ο Παντελής!
Ευτυχώς όμως, είχε την ευστροφία να πει την αλήθεια στον φίλο του:
- Γιώργο, αυτά που σε είπα, είναι όλα αλήθεια και τα πιστεύω! Και αυτό το περιβραχιόνιο που έβαλα στο σακάκι, το έβαλα γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την αδερφή μου. Αυτή με πίεσε να το βάλω. Μέσα μου δεν το πιστεύω...
Παρά την δικαιολογία του Παντελή, η ζημιά στον φίλο του έγινε, διότι αυτά που έλεγε, δεν τα εφάρμοζε στην πράξη. Και το απόγευμα, μόλις έκλεισε το μαγαζί ο Παντελής, πήγε στην αδερφή του και πέταξε το περιβραχιόνιο στα μούτρα της.
- Δεν ξέρεις, τί κακό με έκανες, την είπε και σηκώθηκε και έφυγε.
Πρέπει να δείχνουμε στην πράξη την πίστη μας, γιατί ο κόσμος βλέπει κατά πόσο είναι δυνατή η πίστη μας...
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
http://trelogiannis.blogspot.com
