Ο Ψαλμός της μετανοίας, ο 50ος Ψαλμός του Δαβίδ: ‘‘Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου”
Οι ψαλμοί είναι έργο του Αγίου Πνεύματος.
Σαν γλυκύς συνοδοιπόρος, γράφει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, του ανθρωπίνου βίου ο προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σε όλους τους δρόμους της ζωής και αναστρέφεται πρόσφορα με όλες τις πνευματικές ηλικίες.
Ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε για τους ψαλμούς: «Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε».
«Όσοι απομακρύνονται από το Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί άφησαν το προσήλιο σαν τους ανοήτους και πηγαίνουν στο ανήλιο….Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθειά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλης όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους, και θα δης ότι έναν ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το Πνεύμα του Θεού».
Ο δε Γέροντας Πορφύριος σε ερώτηση ενός συνομιλητή του τι κάνει τις νύκτες, απάντησε:»Διαβάζω τους ψαλμούς του Δαβίδ, αλλά με πίστη στο νόημα των λέξεων που διαβάζω. Πως να στο πω, έχουν δύναμη οι ψαλμοί, πολύ μεγάλη δύναμη, γιατί γράφτηκαν με πολλά δάκρυα και πολλή ταπείνωση. Τέτοια ταπείνωση, που ο ίδιος ο Θεός είπε: «βρήκα ανάπαυση μόνο στην καρδιά του Δαβίδ».
Ψαλμός 50
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθε σε. ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίες εκίσσησε με η μήτηρ μου. ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
πηγή: iconandlight.wordpress.com
https://simeiakairwn.wordpress.com/
