Η πιο επικίνδυνη φυλακή μέσα στον κόσμο είναι αυτή στην οποία αισθάνεσαι ότι είσαι πάντα καλά

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ
Όταν δέν άπαντούν πλέον οί άνθρωποι στήν πρό- σκλησι τής άγάπης τοϋ Θεού, πίπτουν στήν σκληρότητα τής δικαιοσύνης Του,διότι γιά τήν παίδευσι καί κατα­στολή τής κακίας τών κακών άνθρώπων έπιτρέπονται οί πόλεμοι. Τότε ή ζωή τού καθενός εύρίσκεται σέ κίν­δυνο θανάτου, καί αύτών πού είναι στά σπίτια τους καί αύτών πού είναι στό μέτωπο τού πολέμου.

* * *

Ό Θεός, πού είναι έλεήμων πρός τούς δικαίους, όσοι είναι άδιάφοροι ή καί άντίθετοι, μέ τήν βοήθεια τών ε­περχομένων κινδύνων, τούς πείθει νά θέλουν καί αύτοί ό, τι θέλει ό Θεός, δηλαδή τήν σωτηρία, πού είναι τό μοναδικό, άληθινά άναγκαΐο, έργο μας έπί τής γής. Κά­τι άλλο, πού μάς βοηθάει, είναι νά γνωρίζουμε ότι αύτό πού έπιτρέπει ό Θεός είναι καλό, διότι τίποτε δέν γίνε­ται στόν κόσμο χωρίς τήν θέλησι τοϋ Θεοϋ’ όπότε νά χαιρώμεθα γιά τίς αποφάσεις Του, έστω καί άν δέν τίς καταλαβαίνουμε. Άς γνωρίζουμε άκόμη ότι μέ τίς ά- κούσιες δοκιμασίες καί τά βάσανα σώθηκαν οί μάρτυ­ρες, μέ τίς έκούσιες ταλαιπωρίες καί άσκήσεις σώθηκαν οί όσιοι. «Ετσι άκριβώς καί μέ τά βάσανα πού προκαλοϋν οί πόλεμοι σώζονται πολύ περισσότεροι άπ’ αύ­τούς πού παραμένουν ειρηνικά στά σπίτια τους.

* * *

Συνήθως ό κόσμος πιστεύει ότι στόν πόλεμο πεθαί­νουν οί κακοί καί σώζονται οί καλοί. Αύτό δέν είναι σωστό, διότι μόνο ό Θεός γνωρίζει καί έχει τόν λογα­ριασμό Του γιά τόν καθένα. Κατόπιν, μόνο ό Θεός γνωρίζει -καί καθώς γνωρίζει πράττει- έάν γιά κά­ποιον είναι ώφελιμώτερο νά ζή ή είναι προτιμώτερο νά μετοικήση άπ’ αύτήν τήν ζωή στήν άλλη. Μετά, ό Θεός, μέ βάσι τήν παντοδυναμία Του, ώφελει καί τούς κα­κούς, τούς άπιστους καί τούς άθέους. Άκόμη καί τούς δαίμονες θέλει νά βοηθήση, άν δέχωνται, προκειμένου νά τούς φέρη στήν σωτηρία.

* * *

Ό πνευματικός πόλεμος άρχίζει κυρίως άπό τήν στιγμή πού κάποιος άπεφάσισε νά κάνη μία πιό συντο­νισμένη ζωή, σύμψωνα μέ τίς θειες έντολές.

* * *

Όσο καιρό βαδίζουμε μέ τό ρεύμα τών κυμάτων τού κόσμου, δέν έχουμε κανένα πόλεμο καί δέν έγειρόμεθα άπό τίς παγίδες τοϋ έχθρού όπου είμεθα έγκλωβισμένοι (Β’ Τιμ. 2, 26). Έχουμε τήν πεποίθησι ότι πάμε καλά, κατορθώνουμε νά περνάμε τίς ήμέρες μας μέ εύτυχία καί τέλος, κατεβαίνουμε μέ τίς άμαρτίες μας στόν άδη! Έάν, όμως, ξαφνικά άνανήψουμε καί μάθουμε μέ τί χα­ρίσματα είμεθα προικισμένοι καί έγερθοϋμε γιά νά κά­νουμε αύτά πού πρέπει, θά άναπηδήσουν κατεπάνω μας οί δυνάμεις τοϋ άδου νά μάς ελέγξουν γιά άνυπο- ταξία. Δέν θά μάς έπιτεθοϋν μέ όλο τό μίσος τής κακίας τους, έάν δέν τίς έπιτρέψη ό Θεός, άλλά μέ πονηριές καί παγίδες, μέ άπάτες καί φοβερές εμφανίσεις θά θε­λήσουν νά μάς τρομοκρατήσουν. Γι’ αύτό λέγει καί ό σοφός Σειράχ: «Παιδί μου, έάν θελήσης νά πλησιάσης γιά νά ύπηρετήσης τόν Κύριο, νά έτοιμάσης τήν ψυχή σου γιά πειρασμούς» (Σοφία Σειράχ 2, 1).

Ό πνευματικός πόλεμος ομοιάζει σέ μερικά μέ τόν πόλεμο του κόσμου. Καί ό ένας καί ό άλλος μπορούν νά σέ πετάξουν έξω άπό τήν ζωή. Ωστόσο μόνον οί πει­ρασμοί, οί στενοχώριες καί κάθε είδος δοκιμασίας του άοράτου πολέμου κατορθώνουν νά μάς φέρουν άποστροφή γι’ αύτόν τόν κόσμο καί νά μάς οδηγήσουν σ’ έ­να είδος θανάτου ώς πρός τήν άμαρτία, πρό τοϋ σωμα­τικού μας θανάτου, άπό όπου μέ τήν ταπείνωσι καί τήν άδιάκοπη προσευχή συνανιστάμεθα μέ τόν Ίησοϋ Χρι­στό.

Ή πιό επικίνδυνη φυλακή μέσα στόν κόσμο είναι αύ­τή στήν όποία αισθάνεσαι ότι είσαι πάντα καλά. Δέν θέλεις νά έξέλθης άπ’ αύτήν ούδέποτε

* * *

Όποιος έχει τό χάρισμα τής άγάπης, τής υπομονής, καί τών ταπεινών στοχασμών, στόν καιρό τής μάχης -έ­άν ή μάχη γίνεται κατά τόν νόμον (Β’ Τιμ. 2, 5) τής άγάπης- ήμπορει νά ίδή θαυμαστά πράγματα, επιστροφές απροσδόκητες στόν Θεό.

* * *

Άκόμη καί οί προικισμένοι μέ τίς δωρεές του Βαπτί­σματος, δέν είναι άπηλλαγμένοι άπό τόν πόλεμο τών παγίδων. Τό δόλωμα, χωρίς άκόμη νά είναι άμαρτία, παραχωρείται άπό τόν Θεό γιά νά ζυγισθή ή ελευθερία μας.

* * *

Ή κόλασις, ή τρέλα καί τό χάος δέν είναι λογοτε­χνία, άλλά είναι πραγματικότητες πού ένίοτε εμφανίζο­νται μπροστά μας καί ζητούν νά κλονίσουν τήν ισορρο­πία τής ύπάρξεώς μας. Άπό αύτά μόνο ό Θεός ήμπορει νά σέ λυτρώσει.

* * *

Ή νίκη τού Σωτήρος είναι μοναδική. Χωρίς αύτόν κανείς δέν ήμπορει νά έπιτύχει νά νικήση τόν εχθρό. Νά έχεις μέσα σου Τόν Χριστό καί μή φοβάσαι όταν οί δυνάμεις τοϋ κακοΰ σέ περικυκλώνουν καί ό κατακλυ­σμός είναι μπροστά σου. Υπάρχει κάποιος πού είναι μαζί σου καί άναχαιτίζει τό χάος, σέ βοηθεΐ στήν πνευ­ματική σου πρόοδο καί θά σοϋ δώση τό φωτοστέφανο τής δόξης!

* * *

Οί δοκιμασίες καί οί άνησυχίες τών καιρών μας έ­χουν κι αύτό τόν καλό σκοπό: μάς προκαλούν νά βρε­θούμε κοντά στόν Θεό, πού είναι τό τελευταίο στήριγμα γιά τήν αιώνια άνάπαυσι μας.

Ή ϊδια ή ύπομονή στόν αόρατο πόλεμο έχει γιά στήριγμά της τήν προσευχή.

από το βιβλίο: ΒΙΟΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ (1910-1989)
*Μετάφρασις άπό τά ρουμανικά ύπό μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ: ⇒ ΕΔΩ