ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (†) ΑΡΧΙΜ.π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΑΣ. (15-8-1998)
~ Ἀδελφοί καί Πατέρες, σήμερον ἐνῶ ἑορτάζομεν τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου, τόν θάνατον δηλ. τῆς Θεοτόκου, ὅμως ἡ Ἐκκλησία μέ τούς θεσπεσίους ὕμνους της μας καλεῖ εἰς χαράν. Καί δικαιολογημένα, διότι ὁ θάνατος τῆς Παναγίας μας δέν εἶναι θάνατος, ὅπως ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά εἶναι μετάστασις. Εἶναι Κοίμησις καί ἐν συνεχεία μετάθεσις εἰς τούς οὐρανούς. Ἀπέθανε καί ἡ Παναγία. Δέν ἠμποροῦσε νά μήν ἀποθάνη. Ἦτο ἄνθρωπος κι Αὐτή. Ἀφοῦ ἀπέθανε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός της. Δέν θά ἀπέθνησκε Ἐκείνη; Ὅμως, ὅπως ὁ Υἱός της ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν, ἔτσι μέ τήν Χάρι, τήν δύναμι τοῦ Υἱοῦ της καί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, κι Αὐτή τήν τρίτη ἡμέρα ἀνεστήθη ἐκ τῶν νεκρῶν καί μέ τό πάντιμον σῶμα της μετέστη πρός τούς οὐρανούς. Γι᾿ αὐτό ἡ ἑορτή της, ὁ θάνατός της, ἡ ἀνάστασίς της πού ἑορτάζεται σήμερα, εἶναι ὑπόθεσις μεγάλης χαρᾶς, γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί γιά ὅλους τούς πιστούς ἀνθρώπους.
Καί εἶναι ὑπόθεσις χαρᾶς διότι ὁ θάνατος καί ἡ ἀνάστασις τῆς Παναγίας μας εἶναι ἐπί πλέον μία ἐγγύησις, μετά τόν θάνατον καί τήν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὅτι κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅσοι πιστεύομεν εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Θεόν μας καί Υἱόν τῆς Παρθένου, προσδοκῶμεν, ἐλπίζομεν, πιστεύομεν εἰς ἀνάστασιν νεκρῶν. Αὐτό πού ἔγινε στήν Παναγία μας σέ τρεῖς ἡμέρες, ἔχει νά γίνει καί σέ ὅλους τούς πιστούς χριστιανούς, ἀλλά σέ ἕνα μεγάλο διάστημα χρόνου, ὅσο ὁ Θεός γνωρίζει καί θέλει.
Ἀποθνήσκομεν κι ἐμεῖς, ἀλλά θά ἔλθη ἡ ὥρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως καί θά ἀναστηθοῦμε. Θά ἀναστηθοῦμε, ὅπως μᾶς λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἄλλοι μέν εἰς ζωήν αἰώνιον καί ἄλλοι εἰς κρίσιν αἰώνιον.Ὅσοι ἀπ᾿ ἐδῶ ἔχουν ἐργασθῆ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, αὐτοί θά ἀναστηθοῦν εἰς ζωήν αἰώνιον, γιά νά συνδιαιωνίσουν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, καί δοξασθοῦν αἰωνίως μέ τόν Σωτῆρα Χριστόν καί μέ τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ὅσοι ὅμως σ᾿ αὐτή τήν ζωή, παρέβησαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν μετενόησαν, ἔφυγαν ἀπό τόν κόσμον αὐτόν μέ σκληρυμένην τήν καρδιά, μέ ἀπιστίαν, γεμάτη ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες, αὐτοί φυσικά θά ἀναστηθοῦν, ἀλλά εἰς κρίσιν αἰώνιον.
Νά λοιπόν γιατί ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει χαράν, διότι ἀνοίγει αὐτή ἡ Θεοτόκος τόν δρόμον τῆς ἰδικῆς μας ἀναστάσεως. Κι ἀφοῦ βλέπομεν ὅτι καί ὁ Χριστός μας ἀναστήθηκε καί ἡ Παναγία μας ἀναστήθηκε κι ἐμεῖς πλέον μποροῦμε νά πιστεύουμε ἀκραδάντως ὅτι κι ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε.
Γι᾿ αὐτό ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μας, ἤ τοῦ θανάτου τῶν προσφιλῶν μας, δέν πρέπει νά ἔχωμεν ἀγωνίαν γιά τόν θάνατον, ἄν κι αὐτό εἶναι ἀνθρώπινον, γιατί ὁ θάνατος δέν εἶναι κάτι τό ἁπλό. Εἶναι χωρισμός ψυχῆς ἀπό τοῦ σώματος. Ὅμως, ἐπειδή ἐμεῖς ξέρουμε ὅτι καί ὁ Χριστός μας ἀπέθανε καί ἡ Παναγία μας ἀπέθανε καί ἀναστήθηκαν, ἔχομεν κι ἐμεῖς τήν ἐλπίδα ὅτι κι ἐμεῖς θά ἀποθάνωμεν, ἕνα διάστημα θά μείνωμεν εἰς τήν γῆν, ἀλλά μετά ἀπό ἕνα διάστημα ὁ Ἅγιος Θεός θά μᾶς ἀναστήση. Γιά νά ζήσωμεν αἰώνια μαζί Του.
Ἐκεῖνο πού πρέπει νά μᾶς προκαλῆ ἀγωνία, δέν εἶναι τόσον ὁ θάνατος, ὅσον ἡ ἁμαρτία, μήπως τυχόν ἔχομεν χωρισθῆ ἀπό τόν Θεόν καί τήν ὥραν τοῦ θανάτου εὑρεθοῦμε χωρισμένοι ἀπό τόν Θεόν. Κι ἄν εὑρεθοῦμε χωρισμένοι ἀπό τόν Θεόν, θά μείνωμεν αἰώνια χωρισμένοι ἀπ᾿ Αὐτόν.
Αὐτό εἶναι κάτι τό πολύ τραγικόν. Κάτι τό ὁποῖον κανείς δέν πρέπει νά εὔχεται γιά κανέναν. Κάτι γιά τό ὁποῖον πρέπει νά φροντίζωμεν καί γιά τόν ἑαυτόν μας καί γιά τούς οἰκείους μας.
Διότι σήμερα ὑπάρχει σέ πολλούς χριστιανούς, λόγῳ τῆς χλιαρότητος τῆς πίστεως, μιά ἀδιαφορία γιά τούς συγγενεῖς μας, ὅταν ἀποθνήσκουν, κι ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι περνοῦν τήν πιό δύσκολη καί τήν πιό κρίσιμη ὥρα τῆς ζωῆς τους, τήν ὥρα πού δέν ξαναπερνάει ὁ ἄνθρωπος ποτέ πιά, ὅμως δέν τοῦ λέγουν τήν ἀλήθεια. Δέν τοῦ λέγουν ὅτι πρέπει νά ἑτοιμασθῆ γιά τήν αἰωνιότητα, δέν τοῦ λένε ὅτι πρέπει νά ἐξομολογηθῆ, νά κοινωνήση, νά ἑτοιμασθῆ γιά τό μεγάλο ταξίδι, ἀλλά τοῦ λέγουν ψέμματα ὅτι «θά γίνης καλά. Δέν ἔχεις τίποτε».
Ἀνθρώπινες παρηγοριές καί ψεύτικες πού ὅμως δέν βοηθοῦν τήν ψυχήν.Γι᾿ αὐτό καί ὅσοι κάνουν καί λέγουν κάτι τέτοιο, ἔχουν πνευματική εὐθύνη, ὅσοι δέν βοηθοῦν τούς συγγενεῖς τους, ὅταν πεθαίνουν, γιά νά ἀντιμετωπίσουν ἐν Χριστῶ τόν θάνατόν τους, ἔχουν εὐθύνη καί θά δώσουν λόγον εἰς τόν Θεόν. Μά, λένε, ὅτι θά στενοχωρηθῆ ὁ ἄνθρωπος, ἄν τοῦ εἰποῦμε ὅτι θά πεθάνη. Ἄς στενοχωρηθῆ, ἀφοῦ αὐτή ἡ στενοχώρια θά τόν ὁδηγήση σέ μετάνοια. Γιατί νά μή στενοχωρηθῆ; Καί εἶναι καλά νά μή στενοχωρηθῆ γιά μία δύο ἡμέρες καί μετά θά στενοχωριέται αἰώνια; Ἄς στενοχωρηθῆ δύο τρεῖς πέντε ἡμέρες καί μετά θά χαίρεται αἰώνια. Ἀφῆστε πού τίς περισσότερες φορές, ἄν θά εἰποῦμε στούς ἀνθρώπους μας πού πεθαίνουν, ὅτι πρέπει νά ἑτοιμασθοῦν, διότι ὑπάρχει τό ἐνδεχόμενον τοῦ θανάτου, οἱ ἄνθρωποι θά ἐξομολογηθοῦν, θά κοινωνήσουν καί μετά θά ἔχουν χαράν. Ἔχουν ἐλπίδα. Ἀντιμετωπίζουν καί οἱ ἴδιοι τόν θάνατόν τους ἐν Χριστῶ. Καί φεύγουν ἥσυχοι ἀπ᾿ αὐτήν τήν ζωήν. Ἄρα λοιπόν, δέν συμφέρει, ὄχι μόνον τήν αἰώνια κατάστασι τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων πού φεύγουν, ἀλλά καί τήν πρόσκαιρη, μέ τό νά τούς λέγομεν ψέμματα, τήν ὥρα πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν ἀλήθεια. Τήν ὥρα πού ἔχουν ἀνάγκην ἀπό τόν Χριστόν. Κι ἐμεῖς νά τούς στεροῦμε τόν Χριστόν.
Εἶναι ὑπόθεσις χαρᾶς ἀκόμη σήμερα, τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μας, διότι ἡ Παναγία μας, μεταστᾶσα ἐν δόξη εἰς τούς οὐρανούς, πρεσβεύει διά ὅλον τόν κόσμον. Γιά ὅλους μας, ἰδιαιτέρως γιά ὅλους τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὀρθοδόξως καί ἀγωνίζονται κατά Θεόν στήν ζωήν τους.
Βέβαια ἡ Παναγία εἶναι Μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά εἶναι φυσικόν νά ἔχη μία ἰδιαίτερη φροντίδα γιά ὅσους πιστεύουν ὀρθοδόξως εἰς τόν Υἱόν Της. Κι αὐτό τό ἔχει δείξει ἡ Παναγία μας.
Ἔχομεν ὅλοι μας μία σαρκική μητέρα πού μᾶς γέννησε καί ξέρουμε ὅλοι τί γλυκύ ὄνομα καί πρᾶγμα εἶναι ἡ μητέρα μας. Ὅμως ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἔχομεν τήν χάριν νά ἔχωμεν καί ἄλλην Μητέρα μας ἀνώτερη, τήν Παναγίαν μας. Κι ἔτσι, ὅταν χάσωμεν τήν σαρκικήν μας μητέρα, θά φύγη κάποτε κι αὐτή ἀπ᾿ αὐτόν τόν κόσμον, ἡ ἄλλη Μητέρα μας, ἡ Παναγία μας εἶναι πάντοτε κοντά μας. Εἶναι ἡ παντοτεινή μας Μητέρα. Κι ἔχομεν μία γλυκειά ἀπαντοχή, σ᾿ αὐτή τήν οὐράνια Μητέρα μας.
Ἡ Παναγία μας λοιπόν, ἐπειδή εἶναι Μητέρα μας, μᾶς ἀγαπᾶ καί φροντίζει γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Φροντίζει γιά ὅσους ζητοῦν τήν βοήθεια καί τήν προστασίαν της. Κι αὐτό μᾶς δίνει μία χαρά. Ἡ Παναγία καί μᾶς ἀγαπάει, ὥστε νά φροντίζει γιά ἐμᾶς, ἀλλά ἔχει καί τήν δύναμι νά μᾶς βοηθήση. Κι ἄλλοι μᾶς ἀγαποῦν, ἀλλά δέν μποροῦν νά μᾶς βοηθήσουν. Ἡ Παναγία ἔχει παρρησία εἰς τόν Υἱόν της, τόν Μονογενῆ. Ἀφοῦ τόν ἐγέννησε, εἶναι ἡ Μητέρα Του. Καί ὡς Μητέρα του πού εἶναι, εἰσακούεται ἀπό τόν Μονογενῆ της Υἱόν, ὅπως ξέρουμε ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος ἀπό διάφορες θαυματουργίες τῆς Παναγίας μας.
Γι᾿ αὐτό λοιπόν κι ἐμεῖς ἔχομεν χαρά, διότι ξέρουμε τώρα ἐκεῖ πού εἶναι ἡ Παναγία μας εἰσακούεται καί τήν ἔχομεν πρεσβευτήν εἰς τόν Μονογενῆ της Υἱόν. Καί ὅπως ἐκείνη ἦτο πρεσβευτής στόν Θεόν, πρίν γεννήση τόν Υἱόν της, ὅταν ἦταν στόν ναόν τοῦ Σολομῶντος καί ἑτοιμαζόταν νά γίνη Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί προσευχόταν στόν ναό, γιατί ἑτοίμαζε ὁ Θεός τό μέγα γεγονός τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ Του. Ἔτσι τώρα εἶναι πολύ ἀνώτερη πρεσβεύτριά μας εἰς τούς οὐρανούς, ἐνώπιον τοῦ Μονογενοῦ της Υἱοῦ.
Καί ἐπειδή ἡ Παναγία μας καί ἀπέθανε, καί ἀνεστήθη καί ἐκρίθη καί ἐδικαιώθη, στήν Δευτέρα Παρουσία, ὅταν θά ἔλθη ὁ Κύριός μας νά κρίνη ζῶντας καί νεκρούς, ὅπως ὁμολογοῦμε εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, ἡ Παναγία μας δέν θά περιμένη ἀνάστασι, κρίσι καί δικαίωσι, ὅπως θά περιμένουμε ὅλοι καί οἱ Ἅγιοι. Καί οἱ Ἅγιοι στήν Δευτέρα Παρουσία θά περιμένουν ἀνάστασιν, κρίσιν καί δικαίωσιν. Καί ναί μέν οἱ Ἅγιοι προαπολαμβάνουν τήν δόξαν τοῦ παραδείσου, ἀλλά δέν τήν ἔχουν λάβει καί ὁλόκληρη, διότι δέν ἔχει γίνη ἀκόμη ἡ Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι θά δοξασθοῦν πλήρως εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἡ Παναγία μας ὅμως ὅλα αὐτά τά ἔχει λάβει. Καί ἀνέστη καί ἐκρίθη καί ἐδοξάσθη. Καί τώρα στούς οὐρανούς εἶναι γεμάτη δόξα. Γι᾿ αὐτό καί στήν Δευτέρα Παρουσία, ὅταν θά ἔλθη ὁ Κύριός μας, Ἐκείνη θά εἶναι εἰς τά δεξιά Του καί θά πρεσβεύη γιά ὅλους τούς χριστιανούς, γιά ὅλους τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους καί θά ζητάει ἔλεος ἀπό τόν Χριστόν. Καί γι᾿ αὐτό ἔχουμε χαρά σήμερον, διότι ἡ Παναγία μας εἶναι δεδοξασμένη πλησίον τοῦ Θρόνου τοῦ Χριστοῦ καί θά πρεσβεύη γιά ὅλους ἐμᾶς.
Εἴμεθα εὐτυχεῖς διότι μέ τήν Χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Σωτῆρος μας, ἔχομεν τήν ὀρθήν πίστιν, ὄχι μόνον περί τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί περί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἔχομεν ἐπίσης τήν ὀρθήν εὐσέβειαν καί εὐλάβειαν εἰς τό πρόσωπον τῆς Παναγίας μας. Κι ἔχομεν αὐτήν τήν οὐράνια Μητέρα.
Δοξασμένο νά εἶναι τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος μέσα στά τόσα δῶρα Του, μᾶς ἐχάρισε κι αὐτό τό πολυτιμώτατον δῶρον νά ἔχωμεν Μητέρα, τήν Μητέρα Του. Μητέρα οὐράνια, πολύ δυνατή. Μητέρα Παναγία, τήν Κυρίαν μας Θεοτόκον. Τόν εὐχαριστοῦμε.
Εὐχαριστοῦμε καί τήν Παναγίαν μας γιά ὅλους τούς κόπους πού ἔκανε καί κάνει καί κοπιάζει μέχρι σήμερον δεομένη μετά ἰσχυρᾶς κραυγῆς πρός τόν Υἱόν της γιά τήν σωτηρίαν μας καί τήν σωτηρίαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ὅλων τῶν χριστιανῶν. Καί ὅλων, ὅσοι τήν ἐπικαλοῦνται. Λοιπόν εἶναι μεγάλο τό δῶρον εἰς ἡμᾶς, τό πανάγιον Πρόσωπον τῆς Θεοτόκου μας.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ ὁμιλία του λέγει ὅτι καί μόνον νά σκεφθοῦμε τήν Παναγίαν μας, ἁγιαζόμεθα. Πόσο μᾶλλον ὅταν προσπαθοῦμε νά τῆς ὁμοιάσωμεν στήν ταπείνωσίν της, στήν ὑπακοήν της, στήν καθαρότητά της, στήν ἀγάπην της πρός τόν Χριστόν καί σέ ὅλες τίς ἅγιες ἀρετές της.
Πόσο χαίρεται ἡ Παναγία μας, ὅταν βλέπει χριστιανούς καί χριστιανές νά ἀγωνίζωνται νά τῆς ὁμοιάσουν! Πολύ χαίρεται. Καί πολύ προσέχει αὐτούς πού ἀγωνίζονται καί προσπαθοῦν νά τῆς ὁμοιάσουν. Καί πόσο ἐπίσης χαίρεται ἡ Παναγία μας, ὅταν βλέπει καί τούς μοναχούς νά ἀγωνίζωνται γιά τήν παρθενίαν ψυχῆς καί σώματος, τήν ὁποίαν καί Ἐκείνη εἶχε εἰς τό ὑπέρτατον σημεῖον. Εἶχε τήν τελείαν καθαρότητα ψυχῆς καί σώματος καί ἔλαμπε ὁλόκληρη ἀπό τίς ἀρετές κι ἀπό τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ. Χαίρεται ἡ Παναγία λοιπόν νά βλέπει μοναχούς ἀγωνιζομένους καί ἁγιαζομένους.
Ἀφοῦ εὐχαριστήσωμεν λοιπόν σήμερον τήν Παναγίαν μας, ἄς τήν παρακαλέσωμεν πού εἶναι αὐτή ἡ μεγάλη σημερινή ἑορτή της νά μᾶς φωτίση, νά δώση σέ ὅλους μετάνοια, πόθον Χριστοῦ, ν᾿ ἀγαπήσωμεν τόν Χριστόν. Πόθον σωτηρίας, πόθον πνευματικοῦ ἀγῶνος. Νά ἔχωμεν κάθε λεπτό εἰς τόν νοῦν μας τήν σωτηρίαν μας. Τό πῶς θά σωθοῦμε, τό πῶς θ᾿ ἀγαπήσωμεν τόν Θεόν. Τό πῶς θά τηρήσωμεν τίς ἅγιες ἐντολές του. Τό πῶς θά ἔχωμεν συνεχῆ κοινωνίαν καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τήν Παναγίαν μας.
Τί ὡραῖον πρᾶγμα, ἄν ἠμπορούσαμε συνέχεια νά ἔχωμεν συντροφιά, συναναστροφήν, κοινωνίαν, μέ τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας. Αὐτό ἔκαναν καί ἐπέτυχαν οἱ Ἅγιοι. Κάθε λεπτόν εἶχαν τήν ἀγάπην τους στόν Χριστό καί στήν Παναγία.
Μακάρι κι ἐμεῖς σιγά σιγά ἔτσι νά προοδεύσουμε καί ὅσον εἶναι δυνατόν νά ἔχωμεν μέσα στήν καρδιά μας τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας. Θά εἴμεθα εὐτυχεῖς.
Εὐχαριστοῦμε λοιπόν γιά ὅλα αὐτά τήν Παναγίαν μας. Τήν παρακαλοῦμε νά σκέπη καί νά εὐλογῆ τό Ἔθνος μας, ὅλους τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, τό Ἅγιον Ὄρος, τήν Μονήν μας καί ὅλους ὅσοι στόν κόσμον θεαρέστως πολιτεύωνται γιά τήν σωτηρίαν τους. ΑΜΗΝ.
https://simeiakairwn.wordpress.com/
ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ: ⇒ ΕΔΩ
