Μαρτυρία(1-11-1991) του Σγουράδη Γεωργίου του Αποστόλου.Γεννήθηκε στη Νικήσιανη Καβάλας το 1931.
Ήταν Άνοιξη του 1942, μόλις η εικόνα της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας,είχε μεταφερθεί στην Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου της Νικήσιανης
και οι συγχωριανοί μας πηγαινοέρχονταν στην Εκκλησία και την προσκυνούσαν.
Η γυναίκα του Βούλγαρου αστυνόμου Μίτκου Δημητρώφ (Δημήτρη), Νάτκα, που κι αυτή πήγε στην εκκλησία, θαμπώθηκε από τα φλουριά (τάματα) που υπήρχαν κρεμασμένα στην εικόνα και κυρίως από ένα πεντόλιρο που υπήρχε στη μέση των χρυσαφικών.
Αμέσως η Νάτκα ενημέρωσε το σύζυγό της και του είπε, "αυτό το πεντόλιρο το θέλω".
Ο αστυνόμος τότε διέταξε την εκκλησιαστική επιτροπή δηλ τους Τσακίρη Απόστολο,Απόστολο, Παπαλούδη Δημήτρη κ.α., να ξεκρεμάσουν το πεντόλιρο και να το δώσουν στη γυναίκα του, για να στολίσει το λαιμό της.
Φοβήθηκε η επιτροπή και εξετέλεσε τη διαταγή. Την ίδια βραδιά η Βουλγάρα δεν μπόρεσε να κοιμηθεί.
Μόλις έκλεινε τα μάτια της μια μαυροφόρα γυναίκα την τραβούσε απ' το λαιμό να την πνίξει. Άνοιγε τα μάτια της να διώξει το φόβο της, τα ξανάκλεινε και το ίδιο πάλι όνειρο .
Τρόμαξε, φόβος μεγάλος την κυρίεψε και πριν ακόμα ξημερώσει, έτρεξε στην αδελφή μου Χρυσούλα - είμασταν γείτονες, ο Αστυνόμος κατοικούσε στο σπίτι του Σπανομαριάδη Θωμά - και της είπε, "γρήγορα να πάμε στην εκκλησία, να προσευχηθώ, να με συγχωρέσει η Παναγία".
Χαράματα προσκύνησε η Νάτκα την εικόνα της Παναγίας και της αφιέρωσε μια καντήλα και αρκετό λάδι.
Τις επόμενες ημέρες η επιτροπή έκρυψε την εικόνα στην εικόνα στην οφοφή του γυναικωνίτη.
Φοβήθηκε όχι μόνο για την αφαίρεση των χρυσών ταμάτων, αλλά και για την Τύχη της ίδιας της εικόνας.
Από το βιβλίο " Μαρτυρίες ηρώων Ανατολικής Μακεδονίας" του Θεοδώρου Ξομάλη 1993
πηγή
https://proskynitis.blogspot.com/
