Ἡ ζάχαρη ἔδιωξε τήν γλυκύτητα τῆς εὐχῆς

Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση
Δι­η­γή­θη­κε ὁ γε­ρω–Καλ­λί­νι­κος ὁ Ἡ­συ­χα­στής: «Ἦ­ταν στό Ρωσ­σι­κό κά­ποι­ος μο­να­χός πού εἶ­χε τή νο­ε­ρά προ­σευ­χή. Κάποια φο­ρά εἶ­πε στόν ὑ­πο­τα­κτι­κό του νά τοῦ κά­νη ἕ­να τσά­ϊ καί νά βά­λη καί δυό κου­τα­λι­ές ζά­χα­ρη.
Τό ἤ­πι­ε καί ὕ­στε­ρα πῆ­γε νά προ­σευ­χη­θῆ. Αἰ­σθα­νό­ταν με­γά­λη δυ­σκο­λί­α, ξη­ρα­σί­α, καμ­μία ἐ­νέρ­γεια τῆς εὐ­χῆς. Προ­σπα­θοῦ­σε, πέ­ρα­σαν με­ρι­κές μέ­ρες, ἀ­νη­σύ­χη­σε καί ἦρ­θε νά μέ ρω­τή­ση. Τόν ρώ­τη­σα, τί ἔ­κα­νε πρίν χά­ση τήν εὐ­χή. Δέν ἔ­κα­να τί­πο­τε, εἶ­πε, καί μοῦ ἀ­νέ­φε­ρε γιά τό τσά­ϊ. Τοῦ εἶ­πα νά πά­η γιά ἕ­ξι μῆ­νες νά κά­νη κά­ποι­ες ἀ­σκή­σεις καί σέ ἕ­ξι μῆ­νες νά ἔρ­θη. Με­τά ἀ­πό ἕ­ξι μῆ­νες ξα­να­γύ­ρι­σε. Κα­τά­λα­βα τό­τε ὅ­τι ἡ αἰ­τί­α πού ἔ­χα­σε τήν εὐ­χή ἦ­ταν ἡ ζά­χα­ρη. Αὐ­τός εἶ­χε τήν γλυ­κύ­τη­τα τῆς θε­ί­ας Χάριτος καί ἔ­πρε­πε νά πε­ρι­φρο­νῆ τίς ἀν­θρώ­πι­νες ”γλυκύτητες”. Ὑ­πο­χώ­ρη­σε ὅ­μως στήν γλυ­κύ­τη­τα τῆς ζά­χα­ρης καί ὁ Θε­ός τοῦ στέ­ρη­σε γιά λί­γο τήν θε­ί­α πα­ρη­γο­ριά. Ἄλ­λοι καί ἕ­να τσου­βά­λι ζά­χα­ρη νά φᾶ­νε δέν πα­θα­ί­νουν τί­πο­τε, ἐ­νῶ αὐ­τός ἀλ­λοι­ώ­θη­κε, για­τί, ἐ­νῶ...
εἶ­χε τήν θε­ί­α Χάρι, ἀ­να­ζή­τη­σε κά­τι ἄλ­λο».

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ,
Ἐκδόσεις Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου
Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς, σελ. 346)

 http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/