Θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε την τηλεφωνική συνομιλία όπως έγινε με μία νεαρή μητέρα.
-Γεια σας, ο π. Αντώνιος;
-Ναι παρακαλώ;
-Μου δώσανε το τηλέφωνό σας από την Εκκλησία. Μας δώσανε στο Σχολείο το φυλλάδιο για το Κατηχητικό και ήθελα να ρωτήσω μερικά πράγματα, γιατί με ενδιαφέρει να έρθει ο γιος μου, είναι 8 ετών!
-Μάλιστα, με το καλό! Είναι κάθε Σάββατο …
-Πολύ ωραία, ήθελα να ρωτήσω πόσο κοστίζει;; (!!!!! Ειλικρινά από την ερώτηση, της κατά τα άλλα συμπαθέστατης και ευγενικής κυρίας, προσωπικά μας «πάγωσε το αίμα», πρώτη φορά ακούμε μία τέτοια ερώτηση…)!
-Ε… περίπου 1000000 ευρώ!!! (ευτυχώς λειτουργήσαμε με χιούμορ). Μα φυσικά είναι δωρεάν κυρία μου!!!
-Α σας ευχαριστώ!!!
-Να είστε καλά! Σας περιμένουμε το Σάββατο! Και έκλεισε η γραμμή.
Από τον παραπάνω διάλογο αδελφοί μου μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα τα οποία θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε στην αγάπη σας παρακάτω:
α) Ενα είναι το πλέον αυτονόητο: «Δεν υπάρχουν στις μέρες μας αυτονόητα»!
Αυτή είναι βεβαίως αλήθεια που από τη μία δηλώνει μία τραγική κατάσταση: Πώς ένας λαός κατά βάση δηλώνει 96-97% Ορθόδοξος Χριστιανός και από την άλλη αγνοεί βασικά πράγματα στην πίστη, όχι μόνο σε δογματικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο καθαρά πρακτικό βασικών θεμάτων; Εδώ είναι ευκαιρία για μία αυτοκριτική, τόσο εμάς των Ποιμένων για το πόσο έχουμε κινηθεί να συναντήσουμε τον λαό Του Θεού που μας εμπιστεύθηκε ο Κύριος, και δεν είναι μόνο αυτός που εκκλησιάζεται!
Αυτοκριτική χρειάζεται και ο ίδιος ο κόσμος, γιατί είναι συνεπής με την «κοινωνική» ζωή του και φροντίζει να «μορφώνεται» αλλά όχι να «μεταμορφώνεται εν Χριστώ», αυτό που ονομάζουμε πνευματική ζωή (που φυσικά για εμάς τους πιστούς όπως ομολογούμε στη Θεία Λειτουργία «και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», δεν υπάρχει δημόσια και ιδιωτική, πνευματική και κοινωνική, αλλά το ένα και το αυτό. Από την άλλη βέβαια είναι και για εμάς «θεραπευτικό», καθώς κάτι τέτοια περιστατικά, αν τα μελετήσουμε και τα διαβάσουμε σωστά, μπορεί να βελτιώσουν (ανθρωπίνως τουλάχιστον) την διακονία μας στην Εκκλησία. Χρειάζεται σε επαφές μας με ανθρώπους που δεν έχουν συχνή προσέλευση στην Εκκλησία, να εξηγούμε τους όρους τους οποίους χρησιμοποιούμε. Στην προκειμένη περίπτωση, τι είναι Κατηχητικό και τι ακριβώς κάνει η Εκκλησία εκεί στα πιστά της μέλη!
β) Η εμπορευματοποίηση και ότι όλα μετριούνται με το χρήμα!
Η κυρία του τηλεφώνου, αλλά και τόσοι άλλοι στη θέση της (απλά δεν πήραν τηλέφωνο να το εκφράσουν), με βάση τις παραστάσεις τις τρέχουσες, όπου όλα μετριούνται με χρήμα, σου λένε εύλογα, ότι κάτι ανάλογο θα ισχύει και εδώ. Ακόμη και στο Σχολείο και την «δωρεάν παιδεία», κάποια πράγματα (πέρα από τα σχολικά είδη, τα προσωπικά τετράδια, τσάντα κ.ά.) αγοράζονται π.χ. για το μάθημα της Ζωγραφικής ή των Καλλιτεχνικών κ.λ.π. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες επίσης (μπαλέτο, ρυθμική, κ.ά.), τα φροντιστήρια (ξένων γλωσσών, ενισχυτικής διδασκαλίας, ωδείο κ.ά.), οι αθλητικοί σύλλογοι (κάθε αθλήματος ή γυμναστήριο) εκεί καταβάλλεται συνήθως μία εγγραφή και κάποια συνδρομή σε μηνιαία ή ετήσια βάση!
Πώς να διανοηθεί εύλογα κάποιος, ότι υπάρχουν ακόμη χώροι και άνθρωποι όπως η Εκκλησία, οι Ιερείς και οι Κατηχητές, οι οποίοι αναλίσκονται σε χρόνο και εβδομαδιαία βάση να διδάξουν και να απασχολήσουν τα παιδιά εθελοντικά, αμισθί και σε πολλές περιπτώσεις επιβαρύνοντας και την τσέπη τους για τα εισιτήρια ή τα καύσιμα μεταφοράς τους ή την αγορά διαφόρων απαραίτητων πραγμάτων που θα χρησιμοποιήσουν; Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, πιθανόν η κυρία να μην είναι και εντελώς χλιαρή με την Εκκλησία και να είχε κάποιες παραστάσεις (από την τέλεση κάποιου Μυστηρίου Γάμου ή Βάπτισης ή ενός Μνημοσύνου οικείου προσώπου), που θα της ζητήθηκαν-απαιτήθηκαν (και όχι να ήθελε να τα καταβάλλει μόνη, οικειοθελώς) χρήματα, οπότε συνειρμικά και δικαιολογημένα θα είπε, αφού εκεί έδωσα, άρα κάτι ανάλογο θα ισχύει και πρέπει να δώσω για το Κατηχητικό…!
Από την άλλη βέβαια να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι όλα στην Εκκλησία προσφέρονται δωρεάν, αλλά η υλοποίησή τους δεν είναι δωρεάν για εκείνη (πάγια λειτουργικά έξοδα όπως η πληρωμή του προσωπικού του Ναού, ρεύμα κ.ά.) Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε και να το υπολογίζουμε! Η χάρις Του Θεού δεν κοστίζει και δεν αγοράζεται, αλλά το ρεύμα και κοστίζει και απαιτούνται χρήματα για να πληρώνεται. Οπως εύστοχα είχαμε ακούσει από ομιλητή σε σχετική ομιλία για την Κατήχηση: «αν πούμε στον κόσμο σε μία Κυριακή, παρακαλούμε να προσφέρετε ό,τι μπορείτε για το Κατηχητικό, συνήθως λίγοι θα ανταποκριθούν και μάλιστα όχι χωρίς να αντιδρούν και να γκρινιάζουν! Αν όμως πούμε δώστε ό,τι μπορείτε για φιλανθρωπία για το τάδε περιστατικό που έχει αυτό και αυτό, εκεί συνήθως δεν αντιδρούν και συνεισφέρουν! Τι είναι όμως η Κατήχηση; Πάρεργο»;
και γ) Είναι η χρυσή ευκαιρία για την Εκκλησία, μέσα από τον εθελοντισμό της (που για εμάς είναι αιώνων και όχι πρόσκαιρο και ονομάζεται Διακονία), να πραγματώνει την αποστολή της και ο κόσμος να βλέπει αυτή τη θυσιαστική αγάπη και να ανταποκρίνεται θετικά.
Πράγματι, πόσο δημιουργικό και σωτήριο είναι να βλέπεις ανθρώπους, ακόμη και αρνητικά για την Εκκλησία προσκείμενους, να αναθεωρούν πράγματα με αυτά που βιώνουν και την ευεργετική τους συνεισφορά στις καρδιές των παιδιών τους. Το παιδί για να έρθει, ιδιαίτερα τα μικρά που ζουν στις αστικές περιοχές, πρέπει να το φέρουν οι γονείς του. Η παραμονή των γονιών και η περιπλάνησή τους στο Ναό και στην Ενορία γενικότερα, ακόμη και να παρακολουθήσουν το μάθημα της ημέρας μαζί με τα παιδιά τους, είναι πολύ ευεργετικό και για τους ίδιους, αλλά και την οικογένεια γενικότερα. Ας εκμεταλλευτούμε (με την καλή έννοια) τέτοιες ευκαιρίες και έτσι ο καρπός θα πολλαπλασιαστεί.
Κλείνοντας το άρθρο μας αδελφοί μου, φυσικά δεν κοστίζει τίποτα για να συμμετέχει κάποιος στις Κατηχητικές Συνάξεις, από υλικά αγαθά και χρήματα. Ομως πνευματικά, αντιθέτως «κοστίζει»:
α) Στην αναγέννηση του παλαιού ανθρώπου και στην απαλλαγή από τη φθορά και αμαρτία.
β) Κοστίζει σε χρόνο, γιατί απαιτείται συνειδητή συχνή συμμετοχή και διάρκεια.
γ) Κοστίζει στον παλαιό άνθρωπο, ο οποίος αντιστέκεται και αντιστρατεύεται τον αναγεννημένο εν Χριστώ νέον άνθρωπο του εαυτού μας.
δ) Τέλος, το κόστος είναι μεγάλο, ακόμη και στην βιολογική ζωή μας (αν γίνουμε μάρτυρες και δώσουμε το αίμα μας για την πίστη. Επίσης μπορεί να χλευασθούμε από το ίδιο μας το σπίτι και την οικογένεια, γιατί ακολουθούμε το θέλημα Θεού και όλα αυτά μπορεί να μας φέρουν πειρασμό και κακοπάθεια, αλλά είναι το τίμημα της όντως ζωής! Αμήν!
π.Αντώνιος Χρήστου
https://euxh.gr
https://inagiastriadosvagion.blogspot.com/
