Ως απάντηση στο ερώτημα, αναφύονται δύο πιθανά σενάρια που θα έπρεπε να εξετάσει η ελληνική πλευρά.
Το πρώτο και άμεσο είναι αν μπορεί να επιταχυνθεί ο διάλογος για τη σύναψη συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο. Η αραβική χώρα συνιστά «κλειδί». Η εμπειρία των πολυετών διαπραγματεύσεων είναι ότι η γραφειοκρατία του αιγυπτιακού υπουργείου Εξωτερικών παραμένει αμφίθυμη σε μία πλήρη οριοθέτηση με την Ελλάδα για να μη δυσαρεστήσει την Αγκυρα στην υπόθεση της επήρειας του Καστελλορίζου.
Το σενάριο μιας μερικής οριοθέτησης προβάλλει πλέον ισχυρό, αλλά η απευθείας συνεννόηση με τον πρόεδρο Σίσι μετατρέπεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις υψηλόβαθμων παραγόντων, σε μονόδρομο. Αναφορικά δε με τη Λιβύη και με δεδομένη την αρνητική στάση της Τρίπολης, η Αθήνα ίσως χρειάζεται να κινηθεί προς μία προσφυγή εναντίον της Λιβύης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) σχετικά με το τουρκολιβυκό Μνημόνιο.
Παράλληλα, η Ελλάδα πρέπει να εξετάσει, χωρίς χρονοτριβή, το σενάριο της επέκτασης των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια σε όλο το τόξο που αρχίζει από την Αλβανία και καταλήγει νοτιοανατολικά της Κρήτης. Ίσως, δε, θα έπρεπε να σκεφθεί και τη θέσπιση συνορεύουσας (και παράλληλα αλιευτικής) ζώνης ως τα 24 ναυτικά μίλια. Αυτές οι κινήσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν πλεονεκτήματα, καθώς με βάση τη σημερινή κατάσταση η Ελλάδα θα βρισκόταν σε μειονεκτική θέση αν τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος επεδίωκε έρευνες εκτός των 6 ναυτικών μιλίων.
https://www.tovima.gr/2020/06/11/politics/i-ora-tis-alitheias-gia-tis-sxeseis-me-tin-tourkia/
