Ό πατέρας του π. Αύγ. Καντιώτη «Τήν πρώτη ώθηση γιά τήν πνευματική ζωή οφείλω στόν αείμνηστο πατέρα μου, ό όποιος ήταν μέν "λιγογράμματος, αλλά άνθρωπος ειλικρινούς μετανοίας- καί βαθειάς πίστεως. Δέν ήταν εξαρχής έτσι.
Πώς μεταστράφηκε; Ακούστε.Ώς έμπορος ταξίδευε συχνά. Βρισκόμενος δέ στήν Αθήνα κατά τό Φεβρουάριο του 1920, ένα πρωί επισκέφτηκε κεντρικό κατάστημα της Αθήνας, άπ' το όποιο προμηθευόταν τα αναγκαία γιά το μικρό κατάστημά του είδη. Εισερχόμενος στο κατάστημα είδε όλους, διευθυντή και υπαλλήλους, να κλαίνε, γοερά. Στήν ερώτηση του, γιατί κλαίνε, απάντησαν: "Κυρ-Νικολάκη, πέθανε ό πνευματικός μας πατέρας, ό π. Διονύσιος Φαραζουλής, ό ιεροκήρυκας του Μητροπολιτικού Ναού. Σήμερα θά γίνη ή κηδεία του...".
Οι υπάλληλοι συνέστησαν στον πατέρα μου να πάη κι αυτός στήν κηδεία και πήγε. Ό,τι δέ είδε και ακούσε κατά τήν κηδεία εκείνη του αειμνήστου π. Διονυσίου, τόν συγκίνησε βαθύτατα. Ενας τότε Χριστιανός, άγνωστος, του συνέστησε το περιοδικό Ζωή, του όποιου συντάκτης ήταν ό αοίδιμος ιεροκήρυκας. Άπ' τήν ημέρα εκείνη ό αείμνηστος πατέρας μου υπέστη μεγάλη αλλοίωση. Επέστρεψε στο χωριό.
Πήγε σε πνευματικό πατέρα, εξομολογήθηκε, και έκτοτε μέχρι τέλους της ζωής του διάβαζε το λόγο του Θεού, εκκλησιαζόταν τακτικά, προέτρεπε δέ και άλλους σε μετάνοια. Ό πατέρας οδήγησε κι εμένα, μαθητή όντα, στήν Ί. Μονή Λογγοβάρδας και γιά πρώτη φορά εξομολογήθηκα στον αείμνηστο Άρχιμ. π. Φιλόθεο Ζερβάκο, μέ τόν όποιο έκτοτε συνδέθηκα πνευματικά. "Υστερα άπ' τήν εξομολόγηση εκείνη ό ζωηρός χαρακτήρας άρχισε να τιθασεύεται »(περιοδ Στ, τεύχη. 560, I 46).
Και συνεχίζει: «Ολιγογράμματος ήταν ό πατέρας μου. Μικρός εμποράκος ήταν στο χωριό. Είχε πάει σ’ ένα πνευματικό πατέρα, αείμνηστο πλέον, άγιο κατ’ εμέ, τόν π. Φιλόθεο, τόν ηγούμενο της Λογγοβάρδας -άς είναι αιώνια του ή μνήμη. Πήγε, ξομολογηθεί , και επέστρεψε πλέον σπίτι του πολύ διαφορετικός. Και μόνο αυτό; Στο έξης τί έκανε; Κάθε Μεγάλη σαρακοστή πήγαινε ό ίδιος στο μοναστήρι, έπαιρνε ιόν πνευματικό πατέρα του, το Γέροντα Φιλόθεο, και τόν έφερνε στο σπίτι. Τόν έβαζε στο σαλόνι και τόν περιποιόταν μόνος του. Έπειτα έβγαινε στή γειτονιά, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι, και έφερνε όλο σχεδόν το χωριό στήν εξομολόγηση. ’Ας είναι αιωνία του η μνήμη»(περιοδ. Στ, τεύχη. 560, 146).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΡΧΙΜ. Ιωάννου ΚΩΣΤΩΦ. ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/06/blog-post_48.html
http://hristospanagia3.blogspot.com
