Υπήρχε ένας χωρικός, γύρω στα 1930, πού ήταν και ψάλτης στο χωριό Καρλίκοβα. Αυτός λοιπόν πήγαινε κάθε πρωί στην Εκκλησία και το βράδυ στον Εσπερινό, μαζί με τον παπά. Άφηνε όποια δουλειά είχε είτε στα χωράφια είτε άλλου και πήγαινε.
π. Ιουστίνος Parvu
Η προσευχή της μάνας δεν συγκρίνεται με τίποτα σε αυτό τον κόσμο. Στον κόπο των μητέρων βρίσκεται το παρόν και το μέλλον ενός λαού.
Πέρα από ό,τι προσφέρει η κοινωνία στον άνθρωπο, η μάνα που μεγαλώνει το παιδί φυτεύει τον σπόρο στην ψυχή του.
Για τον Άγιο Παΐσιο μιλά στο πρακτορείο Ορθοδοξία ο φυσικός και αγιογράφος Αθανάσιος Ρακοβαλής.
Ο κ. Ρακοβαλής εξιστορεί μοναδικές στιγμές αγιοσύνης του Γέροντα που τον σημάδεψαν, προσωπικά θαύματα που ο ίδιος έζησε, καθώς και συμβουλές του Γέροντα προς τον ίδιο που θα κρατήσει για πάντα.
«Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος, έλεγε κάποιος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη»! Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής.
Πολιούχος της Σύμης, προστάτης της Δωδεκανήσου και παραστάτης των ναυτικών και των σφουγγαράδων, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης τιμάται από τους Συμιακούς, αλλά και τους Δωδεκανησίους σε όλη την οικουμένη.
Ό πατέρας του π. Αύγ. Καντιώτη «Τήν πρώτη ώθηση γιά τήν πνευματική ζωή οφείλω στόν αείμνηστο πατέρα μου, ό όποιος ήταν μέν "λιγογράμματος, αλλά άνθρωπος ειλικρινούς μετανοίας- καί βαθειάς πίστεως. Δέν ήταν εξαρχής έτσι.
Πώς μεταστράφηκε; Ακούστε.
Ένα ιδιαίτερα χαρμόσυνο γεγονός ανήγγειλε χθες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που τέλεσε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Πατρών.
Τον Φεβρουάριο του 1929 στις 17 του μηνός ο π. Γερβάσιος μαζί με τους μαθητές των κατηχητικών σχολείων εφύτευσαν στον περίβολο του Προφήτου Ηλιού όπου κατ’ αρχήν ελειτούργουν οι παιδικαί κατασκηνώσεις αφού ανεγνώσθη ειδική ευχή, κορμούς δένδρων (πεύκων).
Στην ταραγμένη εποχή του 20ου αιώνα, με τα συγκλονιστικά γεγονότα τόσο καθοριστικά για την ανθρώπινη ιστορία, ένα λαμπρό αστέρι πρόβαλε στο στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικο-πολιτικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας της Πάτρας.
Το Άγιον Όρος παρουσιάζει ιστορία πολύπτυχη, αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη. Μια από τις ωραιότερες πτυχές του, αναμφίβολα, είναι ο αγιολογικός πλούτος του. Η αθωνική αγιολογία δίκαια αποτελεί τη βασική δόξα και τον μεγαλύτερο έπαινο ενός υπερχιλιόχρονου μοναχισμού.
Στις 30 Ιουνίου η Εκκλησία µας εορτάζει τους Δώδεκα Αποστόλους του Χριστού, την «δωδεκάριθμον φάλαγγα» των πρωταγωνιστών του Πνεύματος, όπως αναφέρει ένας ύμνος της εορτής.
Στις εμπόλεμες ζώνες οι στρατιώτες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση με τη σημαία της πατρίδας τους, της δίδουν διάσταση πέρα και πάνω από το δικό τους διαμέτρημα, σε πλείστες περιπτώσεις δεν διστάζουν να πεθάνουν κρατώντας την στην αγκαλιά τους προκειμένου να μην πέσει σε χέρια που δεν θα την σεβαστούν.
«Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου» με αυτά τα λόγια ο ασεβής γιατρός έδιωξε τον πιστό ιερέα που έφερε στην άρρωστη πρεσβυτέρα απότμημα του ιερού λειψάνου του Αγίου Παντελεήμονα. Μετανιωμένος, όμως, επέστρεψε στον ιερέα για να απολογηθεί.
Λάμπρος Κ. Σκόντζος Θεολόγος – Καθηγητής
Ο κορυφαίος αυτός Απόστολος του Χριστού ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην μικρή και άσημη πόλη τη Βησθαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς.Έζησε σε αφάνταστη φτώχεια και στερήσεις. Όμως μεγάλωσε σε περιβάλλον ευσέβειας.
Το 62 μ.Χ. υπήρξε σημαντικό έτος για τη βασιλεία του Νέρωνα. Πριν το έτος εκείνο , η βασιλεία του Νέρωνα είχε χαρακτηρισθεί από θετική ενεργητικότητα και αρκετά σημαντική πρόοδο του κράτους.
Μια από τις πρώτες κινήσεις που κάνει ο χριστιανός κάθε μέρα που ξυπνάει και από τις τελευταίες πριν κοιμηθεί, είναι το σημείο του σταυρού.
Απορώ και εξίσταμαι, πώς οι άγιοι Απόστολοι που εορτάζουμε σήμερα, κατόρθωσαν τέτοια μεγάλα και εξαίσια θαύματα!
Και πώς κανείς να μη θαυμάσει και να μην απορήσει;
Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε την 21 Σεπτεμβρίου του 1957 στην εφημερίδα της Άρτας "Ελεύθερος Λόγος" από τον Αρτινό Ιατρό Κωνσταντίνο Κοντογιάννη (1912-1979), χειρούργο και γενικό διευθυντή του Νοσοκομείου του Μονάχου την περίοδο 1954-1961.
Μερικοί από σας γνωρίζετε το επεισόδιο από τη ζωή του Γέροντος Σιλουανού με τον Ρωμανό και τον Δοσίθεο. Το αναφέρω στο βιβλίο μου για τον Γέροντα: Ο π. Δοσίθεος, προσκάλεσε τον π. Στρατόνικο στο κελί του, στο «Ρωσικό». Ο π. Δοσίθεος, μετά τον θάνατο της συζύγου του, ήρθε στον Άθω με τον γιό του Ρωμανό.
Καταρχάς θέλω νά σοῦ ζητήσω συγγνώµη. Γιατί δέν ξέρω νά µιλάω ὅπως ἐσύ. Ἐγώ νιώθω ὅτι εἶµαι τοῦ συστήµατος, συµβιβασµένος καί συµβατός. Βολεµένος κάπως. Ἐσύ εἶσαι τό ἀντίθετο· ἀσύµβατος καί ἀσυµβίβαστος.
Έλεγαν για τον αββά Μάρκο τον Αιγύπτιο ότι έμεινε τριάντα χρόνια χωρίς να βγεί απ΄ το κελί του. Ο πρεσβύτερος συνήθιζε να πηγαίνει και να του κάνει την Θεία Λειτουργία.Ο διάβολος όμως βλέποντας την ενάρετη υπομονή του ανδρός, σοφίστηκε να τον ρίξει στον πειρασμό της κατάκρισης.
Ένας συγγραφέας, σε κάποια επίσκεψη του στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα γνώρισε έναν Αγιοταφίτη μοναχό ο οποίος, αναφερόμενος στους γονείς του, του είπε:
Κάποια Παρασκευή προσπάθησαν να μου δώσουν να φάω ψητό κατσίκι, να πιω κρασί. Μου πρότειναν να με παντρέψουν στην Αθήνα, (άλλοτε) να με κάνουν ιερομόναχο στην Αθήνα.
Ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρώτηματα ποὺ ἀφοροῦν τὶς σχέσεις τῶν γονέων μὲ τοὺς ἐφήβους καὶ τὰ παιδιά.
Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του Θεού.
Διδαχές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.
"Ένα βράδυ, όταν επέστρεψε μετά από ένα κήρυγμα, ο ιερέας του επιτέθηκαν με όπλο λίγα τετράγωνα από το σπίτι του. Δεδομένου ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος πριν πάει για ύπνο, κάθισε μπροστά στο γραφείο του και έγραψε την ακόλουθη προσευχή:
Ένα βράδυ, ενώ το φεγγάρι ήταν ολόγιομο και έφεγγε μέσα στο σκοτάδι, ο άγιος Ευθύμιος, ο Μέγας, μόλις είχε τελειώσει τους μεσονυκτικούς ύμνους στο Ναό,
- Γέροντα, μερικές φορές νομίζω ότι κινούμαι με απλότητα, αλλά μου λένε ότι κινήθηκα με αναίδεια. Πώς θα ξεχωρίσω την απλότητα από την αναίδεια;
Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί και ο τρίτος το ξεριζώνει.
Ὁ μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος γράφει περὶ τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος: «Ὁ Γέροντας Ἄνθιμος Ἁγιαννανίτης ἦταν ἀπὸ τοὺς τελευταίους παλαιοὺς Ἁγιορεῖτες,
ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ (1910-1989)
Ή έχθρα στό σπίτι προέρχεται άπό τήν άμαρτία. Όλα έχουν τήν προέλευσή τους άπό τήν άμαρτία. Όπωσδήποτε έρχεται ή έχθρα στό σπίτι:
Ἅγιος Τύχων (Ἐπίσκοπος Ζαντόνκ)
Μεγάλο κακό ἡ κακογλωσσιά. Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!
Συμβαίνει. Ξαφνικά. Ἀπότομα.
Στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας, υπάρχει ο ομώνυμος ναός, ενώ στο σημείο του ναού που βρίσκεται το Άγιο Βήμα υπάρχει ένα μικρό, παλαιό εκκλησάκι.
Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος
Ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα είδωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν. (Α’ Κορινθ. 2,12)
Αδελφοί, το πνεύμα αυτού του κόσμου είναι το πνεύμα της υπερηφάνειας και της σκληρότητας,
Στην Εκκλησία βρίσκουμε συνήθως δύο καταστάσεις ανθρώπων ….
Αυτούς που μπαίνουν για να θεραπευτούν και αυτούς που θέλουν να καλυφθούν.
Ένα από τα παράδοξα του χριστιανικού ήθους είναι ότι και ο γάμος και η αγαμία, παρ’ όλο που προϋποθέτουν διαφορετική συμπεριφορά στην πράξη, εν τούτοις βασίζονται στην ίδια Θεολογία της Βασιλείας του Θεού και γι’ αυτό και στην ίδια πνευματικότητα.
«Ή τεράστια αίθουσα, στήν οποία ο μεγάλος Ιεροκήρυκας του 19ου αί. κήρυττε σέ χιλιάδες ψυχές, δύο φορές καταστράφηκε από πυρκαγιά καί πάλι ξανακτίσθηκε πιό ευρύχωρη.
Ο ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΙΕΡΕΑΣ
ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Ἀρχικά, οἱ Ἱερεῖς κούρευαν τό κεφάλι τους, ἀλλά ὄχι ὅπως γίνεται σήμερα. Ἄφηναν στό κεφάλι τους ἕνα γύρο ἀπό μαλλιά, πού σχημάτιζε στεφάνι. Καί τοῦτο, γιά νά θυμοῦνται τό ἀκάνθινο στεφάνι τοῦ Κυρίου.
Η Ιωσηφίνα γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1980, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει την μνήμη του οσίου Νικολάου Πλανά, του οποίου πολύ αγαπούσε να διαβάζει τον βίο.
Κατά την βάπτισή της πήρε το όνομα του μνήστορος Ιωσήφ.Από την ηλικία των τρεισήμισι ετών άρχισαν να εκδηλώνονται τα συμπτώματα της ασθενείας «Μυοδυστροφία»
Δύο περιστατικά από το περιοδικό ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ της Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων, Αθηνών
1. «...Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν...»! Μία κυρία γύρω στα εξήντα είχε κόρη παντρεμένη εφτά χρόνια, που δεν έκανε παιδιά, και τελικά χώρισε γι' αυτό το λόγο.
«Ο Χριστιανισμός είναι το αναποδογύρισμα της θρησκείας. Στις διάφορες θρησκείες οι άνθρωποι προσφέρουν θυσίες στο θεό. Στο Χριστιανισμό γίνεται ακριβώς το αντίθετο, ο Θεός προσφέρει θυσία στους ανθρώπους και μάλιστα τον Γιό του.
Μοῦ ἔλεγε κάποιος: “Λένε γιὰ τὴν Ἀθήνα, “ζούγκλα-ζούγκλα” καὶ κανεὶς δὲν φεύγει ἀπὸ ‘κεῖ!
Ὅλοι “ζούγκλα” τὴν λένε καὶ ὅλοι στὴν ζούγκλα μαζεύονται”.
Δεν είναι λογοπαίγνιο τούτος ο τίτλος (από ομιλία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς),δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία της ψυχής μας.
Στο κέντρο του ένα ρήμα.Το ντρέπομαι.Η ντροπή ,το όνειδος ,η αισχύνη ,η αιδώς,η συστολή ,συνώνυμες λέξεις με διαφορετικές χρήσεις και σημασίες.
Πες μου, πάτερ, σε παρακαλώ, και κάτι άλλο: Για ποιο λόγο οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν τους δικαίους; Γιατί τους περιφρονούν; Γιατί σκανδαλίζονται μαζί τους; Αντίθετα, λίγοι είν’ εκείνοι που τους τιμούν…
«Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην»...
Θάνατος: Άμα είμαστε ετοιμασμένοι, δεν θα ταραχθούμε όταν έρθει η φοβερή ώρα του θανάτου. Θα ‘ρθει η φοβερή ώρα.
Ο θάνατος είναι πάρα πολύ φοβερός, δεν τον έχουμε γευτεί και δεν ξέρουμε.
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡ.ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ – ΔΡ.ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Από τρεις έως έξι μήνες κρατάει η «πλύση εγκεφάλου». Κι όταν ο έφηβος δείχνει «ώριμος», τον πηγαίνουν στο «μαύρο» ναό. Τον δέχονται με ανοιχτές αγκαλιές, του προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά.
Ένας νέος ρώτησε έναν Ιερέα.. ''τι είναι αγάπη;'' Εκείνος απάντησε: ''Αγάπη είναι να μου σπάς τα νεύρα, να με σκανδαλίζεις με τις ερωτίσεις σου, και να μην σε διώχνω απο κοντά μου...''
“Αυτός ο μακάριος καταγόταν από την Ανατολή και καταύγασε τη Δύση σαν πολύφωτος αστέρας. Διότι αφού υπέταξε τα πάθη της σάρκας από την παιδική του ηλικία με την εγκράτεια και την αγνότητα, φάνηκε ως ένσαρκος άγγελος.
Η καμπάνα μόλις είχε σημάνει για το κάλεσμα των μοναχών στην εωθινή ακολουθία.
Ο μοναχός Ησύχιος για ακόμη μία φορά έμπαινε με αρκετή δυσκολία στο καθολικό του ναού σέρνοντας, όπως συνήθιζε άθελά του τα τελευταία χρόνια, τα λεπτοκαμωμένα γερασμένα πόδια του προκαλώντας έτσι την αναστάτωση των περισσοτέρων μοναχών.